Kerstcadeautje! We namen afgelopen week vijf verse sessies op met talenten die het goed deden op de Popronde, het reizende festival waar je de acts van volgend jaar kunt zien. Een betere manier om het jaar af te sluiten is er niet, met de blik vooruit.

Min Taka

Wat ons betreft dé ontdekking van de Popronde dit jaar, dit internationaal georiënteerde viertal afkomstig van het conservatorium in Rotterdam. Waarom? Zullen we allereerst de bassiste even uitlichten? Geweldige coole krullebol met een pawnshop-basgitaar die deze quirkpop en indierock een extra speelse vibe meegeeft. En hoor je die cartooneske geluiden tussendoor? Geen flauw idee hoe, maar zij is degene die ze uit haar pedaaltjes trekt. Frontvrouw Min Taka is zo mogelijk nog cooler, een spring-in-'t-veld van jewelste die afwisselend Turks en Engels zingt. 

BUG

Tjirp, tjirp. Het is tijd voor BUG! Want als er iemand leven in de brouwerij kan krijgen, is het deze rappunker wel. En dat begint al bij z’n uitstraling: het stekelige haar, de tattoos, de grill over z’n tanden. En één ding is zeker: BUG geeft alles tijdens een show, samen met zijn vierkoppige band. Of nouja, BUG op vocals, een gitarist, een elektronicameneer en… een gemaskerd persoon die de hele show een beetje staat te dansen. Het is ruig, het is luid, het is met vlagen lomp en het is bovenal gewoon heel vet. 

Rijnbaart

Deze artiest en producer weet goed hoe hij een emotionele ballade schrijft. Vaak met stemvervormingen en opvallende elektronische producties, waardoor het meermaals doet denken aan Bon Iver. Maar deze Rotterdammer kan ook rocken hoor, samen met zijn opvallend sympathieke bandleden. Of zoals Rijnbaart zelf zegt: die gitarist kan wel shredden. Zo klinkt na een paar hele mooie indiefolk-meets-hyperpopliedjes ineens een opvallend gitaar-heavy track als ‘wist je niet’, en voegt de band een grungy outro toe aan het normaal oh zo ingetogen ‘maankind’. Heel vet. 

ISAÏ

Het oogt misschien wat gek: een artiest die energieke hiphopliedjes zingt met breakbeats en jersey club-beats, en dan soms ineens achter het drumstel plaatsneemt om een instrumentale track te spelen. Maar wie Isaï Reiziger kent, is niet verbaasd. Hij is namelijk ook de drummer in de bands van o.a. S10 en Goldband. Zijn solomateriaal is een stuk dansbaarder, en neigt tegelijk een stuk meer naar hiphop. Het resultaat is een automatisch dynamische show, met veel hype-hiphopmomenten en uitstapjes waarbij je niks anders kan dan dansen. 

Yan Lâle

Hoewel ze dat ongetwijfeld de hele tijd te horen krijgen, is het net effe te gemakkelijk om Yan Lâle te vergelijken met Altın Gün. Ja ja, ook deze band maakt psychedelische rockmuziek met een Turkse twist. Máár ze zetten veel minder in op de dansvloer, spelen geen traditionals, hun sound is veel en veel duisterder en aanzienlijk minder opbeurend, en ze klinken alsof ze ook weleens een plaat van Radiohead hebben geluisterd.