Naomi Sharon: ‘Drake zei: voor mij ben jij één van de allergrootsten’ Naomi Sharon: ‘Drake zei: voor mij ben jij één van de allergrootsten’

Het is vrij surreëel, wat Naomi Sharon Webster (28) allemaal meemaakt. Laatst stond de Rotterdamse zangeres opeens in The Compound van Snoop Dogg, een futuristisch, 27-kamers-tellende studiocomplex in zijn massieve villa in LA, om haar muziek te bespreken met de grote Amerikaanse hiphopster. Of al die keren dat ze een fancy studio instapt, om een foto van, zeg, Céline Dion aan de muur te zien hangen. Laatst was ze in Hollywood, bij de première van Spider World, en wie zat er in de fauteuil naast haar, met zijn kindje op schoot? Offset, een-derde van Atlanta trap-GOATs Migos. ‘Of ik dan een praatje probeer te maken?’ Ze fronst. ‘Nee joh, ik ben helemaal geen idolaat type, ik probeer juist een beetje op mezelf te blijven. Wat me wel raakte: als klein meisje droomde ik ervan om ooit de rode loper over te gaan, met wat ik heb bereikt. Toen ik daar stond, op de rode loper, zag ik mijn jongere zelf voor me en gaf haar even een dikke knipoog: “Ik leef nu jouw droom.”’

En ze raakt al gewend aan al het reizen: de week voor het interview zat ze in Canada, de week erna gaat ze naar New York om ‘eventjes wat meetings te doen met Spotify en Apple’. Naomi Sharon is veel in Toronto, de thuisbasis van OVO Sound, het label dat haar muziek uitbrengt. Het label van Drake, Drizzy, Champagne Papi, één van de grootste megasterren van ons tijdperk. Ja echt, die dus. Bij hem verscheen haar debuutplaat Obsidian. Een heel mooi album, waarop haar stem lijkt te zweven op hemelse wolkjes van ambient met flarden r&b, afropop, amapiano, een snufje dance. Die samenwerking met de Nigeriaanse afropop-sensatie Omah Lay is onweerstaanbaar. En ondertussen lonkt het buitenland en staan de tourplannen voor Europa, Noord-Amerika en Canada al met potlood in de agenda. Alleen een tune met Drake is er nog niet. En daarover gesproken: hoe komt een Rotterdamse zangeres überhaupt terecht bij het label van Drake?!

In een grijs verleden deed Naomi Sharon Webster al eens mee aan The Voice en acteerde ze in theatervoorstellingen, om in 2014 de musicalwereld in te rollen. Ze speelde in Dream Girls, in Tina Turner. En ze stond drie jaar lang, acht keer per week, op het podium van The Lion King, als Shenzi, de aanvoerder van de roedel evil hyena’s.

Nogal een intense rol was dat. Het krijsen, gillen en janken, acht shows per week, een cultuur van niet-mogen-ziekmelden. Haar stem werd steeds zwakker. Toen ze een KNO-arts zag, schrok ze zich kapot. ‘Hij zei: “Stop er maar mee. Je stemgang is KLAAR. Je hebt een verwijd bloedvat, en als dit springt, dan heb je negen maanden helemaal géén stem meer, dan kun je gedag zeggen tegen het zingen.”’ Dus moest ze geopereerd worden. ‘En mijn werkgever was boos. Op MIJ.’  Dat was een wake-up-call. “Als ik blijkbaar zo ver ga in mijn ambities, voor wie doe ik dat dan eigenlijk? Voor mezelf? Of voor een bedrijf?”’

Tijdens haar revalidatie was ze doodsbang nooit meer als vroeger te kunnen zingen. Tot ze na maanden voor het eerst mocht, en opeens…  ‘had ik een bereik van hier tot Tokio! Een heel octaaf erbij. Bizar hè?! Dat was zo emotioneel, zo’n opluchting. Daarna nam ik me voor: ik ga mijn stem opnieuw ontdekken, maar nu écht voor mezelf.’

Dus begon ze muziek te schrijven en independent uit te brengen, slingerde dat via Instagram de wereld in, en via-via kwam haar nummer ‘1991’ terecht bij Drake. Hoe precies, ze weet het ook niet echt. En zo geschiedde: ze FaceTimeden, Drake verklaarde zich fan, ze nam ontslag bij het Albert Verlinde Theater en tekende haar platencontract bij OVO Sound.

Zo ging ze anderhalf jaar geleden naar Toronto, zeven weken lang, om daar non-stop aan muziek te werken. In de studio van 40, de producer en rechterhand van Drake. Een boel van de tracks schreef ze daar met de Nederlandse Beau Nox en Vlaming Alex Lustig, maar in de credits spotten we ook: 40 natuurlijk, de Duitse house-gigant en DGTL-darling Rampa (die ook meewerkte aan Drake’s Honestly, Nevermind), en enkele schrijvers en producers die meewerkten aan platen van Céline Dion, Diplo, Drake, DJ Khaled, Burna Boy, Alicia Keys en H.E.R. En Drake was weer zo overtuigd van Beau Nox, die Naomi zelf had meegenomen uit Nederland, dat die weer terecht kwam op Drake’s clubby plaat uit 2022.

Zo hebben Naomi Sharon en Drake elkaars platen beïnvloed. Want ja, hij speelde wel degelijk A&R en mentor. ‘Hij probeert van alles uit, en wil mij inspireren om hetzelfde te doen. Geniaal zoals hij opeens op de UK rap sprong, hoe hij daarna met Black Coffee ging werken om juist die afro-vibe te pakken, en zich daarna richtte op house terwijl dat in Amerika nog niet begrepen werd. Toen ik hem voor het eerst opzocht op de Bahamas, om het platencontract door te spreken met zijn team, zei hij: “Je hebt mooie muziek, maar waarom zou je in het r&b-kader blijven, waar luister je naar als je uitgaat? Door hem ben ik gaan experimenteren met amapiano. Aan het einde van die zeven weken lieten we elkaar onze albums horen. Eerst ik, toen hij. Toen hij mijn tracks hoorde, zei hij: “Ik ben honestly blown away, ik ben een beetje zenuwachtig om na jou te gaan.” Haha, dat geloof je toch niet?!’

Nederland is te klein voor haar ambities, denkt ze. ‘Drake vroeg me: “Wat wil JIJ bereiken? Want ik zie jou als één van de allergrootste artiesten.” Oké. Waarom niet eigenlijk? Als grote sterren uit The Bronx opkrabbelen naar de top, waarom ik dan niet vanuit Rotterdam? Ik wil één van de allergrootste artiesten ter wereld worden, ik doe het niet voor minder, dat is de grootst mogelijke knipoog naar mijn jonge zelf.’

Kort voor ze naar Toronto ging, brak dan weer haar relatie met haar ex van zeven jaar, de man met wie ze zou trouwen. Dus ging ze door een 'helingsproces', vertelt ze, toen ze Obsidian maakte. Zo'n nummer als 'Definition Of Love' reflecteert dat. ‘Daar kwam Liz, een songwriter, mee tijdens een sessie. Ik zei: “Ik vind het zo mooi, maar ik weet niet of ik het kan opbrengen om dit te zingen.” Ze zei: “En wat nou als je het over jezelf zingt? Daar heb je toch altijd liefde voor?” Oh ja, wacht, dacht ik. Daar begint het: zelfliefde en vanuit dáár jezelf weer open stellen voor een ander. Daarom wilde ik dat ‘Definition Of Love’ de allereerste track was. Ik wilde met hoop beginnen. Dat is er altijd, door het verdriet en de boosheid heen.’