Luna Morgenstern: ‘Het voelt alsof ik omarmd word’ Luna Morgenstern: ‘Het voelt alsof ik omarmd word’

‘If I had one more try, I would have hugged you mom and I’d tell you it’s alright’, zingt Luna Morgenstern voor een uitverkochte Paradiso-zaal in het voorprogramma van Froukje. Nog altijd speelt ze de prachtige ballad ‘nobodylovesmelikeyoulovedme’ van haar debuut-EP Taking The Blow. In dat liedje vertelt ze haar moeder, die ze een aantal jaren geleden verloor, op een intieme manier hoe het nu met haar gaat. Vreselijk spannend. Jezelf kwetsbaar opstellen, terwijl je een liedje zingt dat zó sereen is, dat elk gefluister in de zaal hoorbaar is. De zangeres staat dan ook nog eens voor een roezemoezend publiek dat in eerste instantie vol ongeduld op een andere act zit te wachten. En dat doet ze dan keer op keer, als supportact van Goldband en Froukje. Daar moet je flink dapper voor zijn. ‘Alsnog heb ik altijd het idee dat de puurheid van de gitaar en de zang goed doorkomt. Ook al staan mensen er niet per se op te wachten, ik heb altijd het idee dat het toch iets doet', vertelt ze vol voldoening.

We verkozen de Amsterdams-Keulse alt-popster al eerder als 12van3voor12-talent. Ze blies ons omver op de Popronde en werkte samen met producers Coloray en Sim Fane en voor een liedje op haar nieuwste EP ook met Ineffekt. Die plaat, Dance Dance (Don’t Go), verschijnt vandaag. Zoals we van haar gewend zijn, zingt ze met een open hart over de meest persoonlijke onderwerpen. Ditmaal in flitsende hyperpop. ‘Het is wel dansbaar, zodat het zoveel mogelijk mensen raakt. Dat je pas bij de tweede of derde keer luisteren denkt, waar gaat het eigenlijk over?’ vertelt Morgenstern. ‘Mijn ouders waren uit elkaar en daardoor was ik veel op de kinderopvang. Daar lagen super veel van die oude cd-compilaties met zomerhitjes. Bravo Hits, The Dome, dat soort dingen. Dat was in Duitsland toen een ding, vooral trance en Eurodance. Het is dus eigenlijk de sound van mijn kindertijd of vroege tienerjaren.’

Twee weken na die show in Paradiso, zit ze er stralend bij in het café van Tolhuistuin. Nog middenin de uitverkochte clubtour van Froukje. ‘We zijn al drie weken onderweg. Ik ben zo ontzettend dankbaar dat ik dit mag doen. En dat zeg ik niet zomaar. Het is echt een bevestiging van, oh ja, ik kan dit wél. En ik wil dit ook echt.’

(tekst gaat verder na de foto)

Nog zo’n opvallend moment in haar set is de dancepoptrack ‘IDONTOU’, waarop ze zich uitspreekt over grensoverschrijdend gedrag en ownership over haar lichaam claimt. Dat liedje schreef ze nadat ze de BOOS-aflevering over The Voice Of Holland zag. ‘Het raakt me zo erg hoe openbaar en systematisch dat soort dingen nog steeds gebeuren. Die aflevering haalde allemaal herinneringen naar boven. Nu ben ik al iets ouder, dertig, maar ik kan me nog heel goed herinneren toen ik 18 of 19 was en ook al dezelfde droom had. Er waren genoeg mannen die allemaal dingen beloofden. Ze zeiden dan, “stuur maar een WhatsApp-berichtje, want ik heb wel een connectie bij Spotify waar ik je aan kan linken”, en wilden vervolgens een date. Dan is er ook nog het standaard probleem dat vrouwen meestal alleen als zangeres of performer worden gezien. Ik ben veel meer dan dat. Al die woede zit in dat liedje.’ 

Die empowerment is niet altijd vanzelfsprekend geweest. Op de single ‘Click Work Drop’ zingt Morgenstern over de giftige werking tussen body image en social media. ‘Sinds mijn tienerjaren heb ik een toxic view op mijn eigen lichaam. Daardoor heb ik veel geworsteld met gekke eetpatronen. Dat heb ik pas de afgelopen jaren een beetje naast me neer kunnen leggen. Als het niet zo lekker gaat, komt het meer naar boven. Social media is vaak de boosdoener. Het is zó in your face.’

Laat het popgenre er nou net eentje zijn waar er ontzettend veel afhangt van de uitstraling van een vrouw. Dat moet natuurlijk super triggering zijn. ‘Ik zie wel meer verandering en diversiteit, maar ik heb het idee dat het belangrijk is om jong te zijn’, verzucht ze. ‘Of tenminste, als je niet jong bent, wel gewoon jong te lijken. Ik ben het afgelopen jaar dertig geworden. Dat is écht frustrerend. Zodra ik mensen vertel hoe oud ik ben, heb ik het idee dat ze anders naar me kijken. Waarom is dat nog een ding? Je hebt zoveel tijd. Het leven is zo rijk. Ik ben heel blij met artiesten als Caroline Polachek, omdat ze een soort leeftijdloze uitstraling heeft. Je merkt dat haar levensverhalen gebaseerd zijn op ervaring en ze is open over haar leeftijd. Dat is super verfrissend.’

Wie vraag je over al dit soort gedachten liever om advies dan je eigen moeder? Luna Morgenstern verloor die van haar toen ze 23 was. Ze zat in Nederland op school en haar ouders woonden in Duitsland. Heel haar studie wist ze dat haar moeder ziek was. In haar laatste jaar ging het opeens heel slecht. Toen was het snel klaar. Tijdens een van de meest complexe levensfases, verloor ze haar rolmodel. ‘Ik had het idee dat ik meteen moest opgroeien. Het deed zoveel pijn. Dat laat je harder worden en minder kind zijn. Je verliest naïviteit. Soms was ik heel jaloers op andere dochters en moeders. Ik wil ook mijn moeder kunnen opbellen en haar vragen om advies.’

‘Skipping mum-time so I could meet friends, god damn it’, zingt ze over een ingetogen beat op het nieuwe liedje ‘Day I Die’. ‘Ik heb spijt dat ik mijn moeder niet genoeg heb gezien, dat verwerk ik in dat nummer’, vertelt ze erover. ‘Ik had eigenlijk twee levens, een in Duitsland en een in Nederland. Er waren toen zoveel andere dingen belangrijker voor mij. Mijn vrienden zien, uitgaan en een tienerleven leiden. Ik heb spijt dat ik haar toen in de steek heb gelaten. Soms haalt dat me nog wel in. Eigenlijk is de boodschap van het nummer dat je moet genieten van elk moment. En als je niet kan genieten, neem het dan wel bewust in je op.’

Als een klein meisje in een gebroken wereld, zo omschreef ze zichzelf nog op de single ‘Little Girl’. Toch schijnt ze als een ster op het podium. En dat rolmodel dat ze ooit kwijtraakte, speelt ze nu op een manier zelf voor de piepjonge, geëngageerde meiden in het publiek van Froukje. ‘Ik krijg zoveel lieve berichtjes na de show. Het voelt zo fijn dat er eindelijk een publiek is dat mijn liedjes waardeert. Het voelt alsof ik omarmd word. Ik hoop dat door open over dit soort onderwerpen te praten, het allemaal steeds normaler wordt. En ook dat er meer vrouwelijke producers komen en we muziek meer van de technische kant interessant gaan vinden.’

Luna Morgenstern staat 27 september in Merleyn (Nijmegen), 28 september in TivoliVredenburg (Utrecht) en 29 september in Paradiso (Amsterdam).