Als je ook maar een klein beetje op het internet hebt gescrold de afgelopen tijd kun je niet aan de RENAISSANCE TOUR ontkomen zijn. TikTok en YouTube staan vol met video’s van de show; de dansjes van haar vaste dansers worden zelfs al helemaal meegedaan door de echte stans in het sta-vak. Voor sommige fans zijn die video’s niets meer dan vervelende spoilers, voor anderen is het een manier om hun torenhoge verwachtingen voorafgaand aan de show al te toetsen. Deze online beelden zijn ook het eerste tastbare materiaal dat fans tot nu toe kregen, er zijn namelijk nog geen videoclips van het album ‘RENAISSANCE’ uitgekomen. Er werden hele recensies geschreven nog voordat mensen Queen Bey met eigen ogen hadden bekeken. Een tour waar de hele wereld over praat vóórdat die is begonnen? Dat kunnen er niet veel zeggen. Nu mogen we eindelijk op audiëntie komen.
Ode aan ballroom
‘RENAISSANCE’ is een eerbetoon aan de ballroom-cultuur en aan housemuziek, en wie kan dat beter doen dan Queen Bey, die house als concept pakt, het zich op de meest respectvolle manier toe-eigent, en het dan opeet? Na het intieme begin van de show met een paar loepzuivere ballads worden we welkom geheten bij de renaissance. Als Beyoncé als eerste echte hoogtepunt een lang uitgesponnen versie van ‘BREAK MY SOUL’ speelt ongeveer halverwege de show, is de elektriciteit voelbaar in het stadion. Met dit nummer eert Beyoncé de plek waar house en disco vandaan komen: de zwarte en queer community. Het publiek vreet uit haar hand. Ze kan sowieso niets fout doen vanavond - zelfs als ze alleen het woord ‘Amsterdam’ roept, wordt het publiek al helemaal wild. Een kniesoor die dan nog maalt over het slechte geluid (waarom staat die bas MEGA hard?) en waarom Blue Ivy er niet bij is.
Voor het eerst in zeven jaar is Beyoncé weer op solo-tour. In de ArenA is de spanning bij haar eerste van twee concerten méér dan merkbaar bij de in glitter gehulde fans. Hoe dichtbij komt de megaster?
Haar hele album is niets minder dan een ode aan ballroom, maar met deze live-versie van ‘BREAK MY SOUL - THE QUEENS REMIX’ wil Beyoncé voor eens en voor altijd duidelijk maken dat het tijd is dat de credits een keertje naar de échte voorvechters van het genre gaan, in plaats van naar de mensen die er het meeste geld mee verdienen. Deze remix is een verwijzing naar de single ‘Vogue’ van Madonna, die ballroom voor het eerst mainstream maakte, maar waarop ‘the queen of pop’ alleen witte artiesten een shout-out geeft. De nieuwe koningin corrigeert dat vanavond, met enorme kracht scandeert ze iconen van kleur door het stadion: Rosetta Tharpe! Santigold! Bessie Smith! Nina Simone! Betty Davis! Solange Knowles! Erykah Badu! Lizzo! Kelly Rowland! Diana Ross! Whitney Houston! Lauryn Hill!
Brengt er ook iemand een hommage aan Beyoncé? Daar heeft ze helemaal niemand voor nodig vanavond. ‘I Care’ krijgt een bombastische vertaling, ‘My Power’ is een anthem dat het publiek nóg harder laat gillen dan bij andere songs en de ‘Get Me Bodied/Freakum Dress’-medley is een disco-spektakel waar vanaf straalt dat Beyoncé nog steeds de baddest of them all is. Zelfs de oudere hits klinken fris, ‘Love on Top’ wordt een interactief spektakel als Beyoncé het publiek mee laat zingen en ‘Crazy in Love’ krijgt een gekke synth-, trompet-, én gitaarsolo.
Iconisch
Het woord iconisch is wel op zijn plek vanavond. Beyoncé hoeft door haar legendarische status niet meer naar andere popsterren of naar de hitlijsten te kijken om te zien wat er populair is op dit moment. Beyoncé máákt dingen populair. De invloed die de Amerikaanse zangeres heeft op haar fans is door het eindeloze gegil en gefilm duidelijk merkbaar tijdens deze tweeënhalf uur aan pop- en discogeweld, maar ook mensen die niks met de tour te maken hebben, kunnen er niet omheen. In de Volkskrant was te lezen dat Beyoncé in Zweden de inflatie eigenhandig liet stijgen naar aanleiding van het openingsconcert van haar tour in Stockholm. Er reizen elke show 500 (!) mensen mee van stad naar stad die voor haar werken. Dat deze megaster geen voorprogramma nodig heeft, lijkt dan ook logisch, al kan dat ook komen door de enorme productie achter deze show die geen wissel van acts toelaat.
Vliegend paard
Die technische productie behelst namelijk nogal wat. Er was anderhalf jaar nodig om het stagedesign van de RENAISSANCE TOUR rond te krijgen, maar dan heb je ook wat. Zien we daar mechanische robotarmen om haar heen zweven? Vliegt ze echt over het publiek op Reneigh, het glitterpaard dat op de cover van ‘RENAISSANCE’ staat? Tuurlijk doet ze dat, ze is Beyoncé. Net als dat ze voorop loopt met de opleving van disco- en housepop, zorgt de zangeres er ook voor dat haar strak geregisseerde tour (waar ze zelf regisseur van is) een hele nieuwe standaard voor live-entertainment neerzet. Haar vorige tour met hubby Jay Z, de ‘On the Run II Tour’, was al net zo’n visueel spektakel als haar laatste solotour, ‘Formation’. Maar vanavond gaat ze daar nog eens overheen: bij deze futuristische live-productie komen andere grote popsterren niet eens in de buurt.
Het scherm dat de basis vormt van het stage design is immens groot. De camera’s die om Beyoncé heen vliegen, zorgen ervoor dat zelfs de mensen op de bovenste rijen het idee hebben dat ze vlak bij de ster zijn door de 3D-achtige beelden. O ja, Queen Bey komt ook nog op een hydraulisch aangestuurde, zilveren tank de catwalk afgereden. De rustmomentjes die ze af en toe inbouwt om van outfit te wisselen, zijn ook voor het publiek best welkom. Het is veel om te beseffen.
De echte grote ster van de show is natuurlijk Beyoncé’s stem. Er is geen noot vals, er wordt geen enkele beat gemist, élke uithaal geeft kippenvel. Met zo’n enorme productie waar bijna geen spontaan moment in lijkt te zitten, is het altijd maar de vraag of fans wel dichtbij de ‘echte’ Beyoncé kunnen komen. Waarschijnlijk zien de fans die vanavond bij de show zijn de zangeres precies hetzelfde doen als de avond ervoor. Maar tot op de achterste rijen van de ArenA neemt iedereen Beyoncé’s power mee naar huis, en óók een beetje education.