Eyelar vindt haar stem (met wat hulp van Fred again..) Eyelar vindt haar stem (met wat hulp van Fred again..)

Het eerste dat opvalt aan de EP Mistakes & Contradictions van de Nederlandse zangeres Eyelar? Dat het zulke adembenemend mooie, ontroerende en speelse popliedjes zijn. Soms introspectief en eenzaam, zoals de stemmige elektronische ballad ‘Closet’. Soms humoristischer, zoals indierocksong ‘Newest Kid In School’. En soms alles tegelijk, zoals bij ‘Man Like Her’, ‘Hurt Myself’ en ‘Care Like You’. Het zijn slim geschreven songs, en bijzonder mooi gearrangeerd ook. De muzieknerds die vervolgens in de credits gaan graven om te kijken met wie Eyelar dan in de studio zat, zal welhaast een hartverzakking krijgen. Fred Gibson heeft de helft van de tracks geproduceerd?! Oftewel: Fred again..?! De toonaangevende Britse producer die heel wat emo-dansvloer-krakers uitbracht, de hotste liveact van het moment, de man die laatst nog Down The Rabbit Hole headlinede, en in september tweemaal in de Ziggo Dome staat?!

Jazeker, maar eigenlijk is dat helemaal niet zo gek, vertelt Eyelar Mirzazadeh (29) lachend via Zoom. Om dat te begrijpen, een korte geschiedenisles die veel verklaart: Eyelar deed in 2012 als 18-jarig meisje mee aan The Voice of Holland, zong op tv zelfs nog een duet met Ed Sheeran, kwam een heel eind in die competitie maar won uiteindelijk niet. ‘Daarna dacht ik: oké, nu kan ik makkelijker netwerken. Ik heb heel veel mensen gemaild. Ik was heel vastberaden. Ik móét dit laten werken.’ Ze leerde songwriters kennen die voornamelijk sleutelden aan nummers voor anderen en dacht: ‘Dit is wel iets voor mij.’ Leon Palmen bijvoorbeeld, die later zou gaan werken met iedereen van S10 tot Suzan & Freek, van Snelle tot Martin Garrix. ‘Ik heb hem zó vaak gemaild. Volgens mij vond hij me gewoon heel irritant, maar op een gegeven moment zei hij: oké, nou kom maar dan. Het klikte, we hebben een jaar lang iedere dag samen in de studio gewerkt.’ Ze schreef in die periode heel wat songs met Yellow Claw, met Afrojack, met Nicky Romero. Gewoon, de grote dancejongens die een hook, couplet of refrein nodig hadden.

Na een jaartje dacht ze: oké, wat nu? Welke kant kun je op als songwriter die het ver wil schoppen? ‘Los Angeles, natuurlijk. Maar ja, L.A. is wel heel ver, zo ver wil ik niet van mijn familie verwijderd zijn. Londen, dan? Mijn ouders reageerden: je kent helemaal níémand in Londen, wat ga je daar nou weer doen?’ Dus maakte ze een plan: ze stalkte via Twitter een Nederlandse producer die daar woonde, stuurde drie demo’s, trok de stoute schoenen aan en vertrok die kant op. ‘Zijn manager hoorde die demo’s en was heel erg onder de indruk, dus werd hij ook mijn manager. Zo ben ik de Londense scene in gerold. Hij zei: het is nu goed om vooral te focussen op liedjes schrijven. Zo zullen je skills veel beter worden, en waarschijnlijk ga je ook je eigen stem daarin vinden. Na een jaartje wilde ik ook helemaal geen eigen project meer doen, ik wilde alleen nog maar liedjes schrijven voor anderen.’

En dat is wat ze deed. Het cv dat ze sindsdien heeft opgebouwd is echt insane. Ze schreef mee aan wat de comebacksingle van Demi Lovato zou worden. Werkte met Camillo Cabello. Scoorde in 2021 zelfs de superdikke hit ‘Dopamine’ met Purple Disco Machine (en zingt daar ook op mee als feature artiest). Ze maakte twee prachtige liedjes met de avantgardistische popster SOPHIE, die nooit officieel zijn verschenen (maar wel gelekt!). Werd uitgenodigd voor een Nile Rodgers-writerscamp in de legendarische Abbey Road-studio. En in dat circuit leerde ze ook al vroeg, 2016 om precies te zijn, de opkomende producer Fred Gibson kennen. Een 22-jarig snotjochie die pas net kwam kijken. Pas drie jaar later zou hij solotracks gaan uitbrengen, maar als pupil van Brian Eno had-ie op 20-jarige leeftijd al bijgedragen aan de plaat van Underworld, en vervolgens stortte hij zich volledig op het produceren voor anderen. Eyelar en Fred maakten (voor de echte nerds: met zangeres/songschrijver RAYE die nu op het punt van een brede doorbraak staat!) het zalige hitje ‘After The Afterparty’ voor Charli XCX, en sleutelden aan een liedje voor de superpopulaire girl group Little Mix. ‘We werkten veel samen in de studio, en op een gegeven moment zei hij: “Zaterdag gaan we naar een rave. En jij gaat mee!” Nou, toen hebben hij en zijn vriendengroep me eigenlijk gewoon geadopteerd, het is een van de langste vriendschappen die ik in Londen heb.’

Dus kreeg Eyelar de hoofdrol in de videoclip van Fred again..-banger ‘Loving Arms’, vernoemde hij het openingsnummer van Actual Life 3 naar haar (ze zingt ook mee op dat liedje). En werkten ze samen aan haar debuut-EP. ‘Wat ik zo bijzonder vind aan de sessies met hem: hij is héél goed in de sfeer veilig en prettig houden. Hij is heel goed in verhalen uit je trekken. Een nummer als “Man Like Her” had ik met niemand anders kunnen schrijven. En daar haal ik het meeste uit: als je met een producer of andere schrijver ruimte kunt vinden om diep te graven, dan kun je echt heel veel prachtige dingen maken.’

Daar had Eyelar zelf natuurlijk ook al enige ervaring mee. Een goed voorbeeld is ‘Anyone’, het nummer dat ze voor Demi Lovato schreef. ‘Ik was uitgenodigd voor een writers camp in Londen. Een week lang waren we met z’n allen aan het werk, de hele week zaten we samen in een bubbel. Hele dagen liedjes schrijven, en ’s avonds dronken worden en uitgaan. Een van de laatste dagen, rond middernacht, stond iedereen op het punt om weg te gaan. Ik had mijn rugzak al op mijn rug, en een van de componisten begon nog wat piano te spelen. Zo mooi! Één voor één gingen we terug naar de studio, toen hebben we “Anyone” geschreven, het was binnen één uur helemaal opgenomen. Na die sessie keken we elkaar aan van: “Wow. Dit was echt een bijzonder moment.” Dat heb je weleens met bepaalde liedjes: zulke momenten vergeet je nooit meer.’

Nu zijn er een paar dingen bijzonder aan dat moment. Ten eerste: Demi Lovato was zelf niet bij het schrijven van dat nummer, zoals dat wel vaker gaat op writers camps. Ten tweede: het ging totaal niet goed met hen. Niet veel later zou hen een overdosis heroïne nemen en zich terugtrekken uit de muziekindustrie om hun leven weer op de rit te krijgen. Eyelar dacht: dat liedje zal het daglicht wel nooit meer zien. Maar opeens verscheen Lovato weer ten tonele, en hun grote comebacksingle werd… ‘Anyone’! Dat kreeg Eyelar ook pas een maand voor de release te horen. ‘In die tijd kreeg ik best veel haat van Demi Lovato-fans. Heel heftig. Ze zeiden: dit nummer is toch duidelijk een cry for help?! Waarom heb je haar niet geholpen? Nou ja… ze was er dus helemaal niet zelf bij.’

Er is een wezenlijk onderscheid tussen de stem en toon die ze gebruikt als ze voor anderen schrijft, en de stem die ze gebruikt als ze voor zichzelf schrijft, vertelt ze. ‘Ik wil dingen zeggen die mensen wel denken, maar eigenlijk niet durven te zeggen. Dat mag speels zijn, maar het moet ook ongefilterd en rauw zijn.’

Een goed voorbeeld: ‘Think Like A Man’, over onderdrukking van vrouwen in de muziekindustrie, maar zeker ook van vrouwen in Iran. Ze bracht het uit nadat de vrijheidsprotesten er losbarstten. Want de harde realiteit: toen Eyelar haar muzikale carrière begon, was al duidelijk dat ze nooit meer terug zou kunnen naar Iran, het geboorteland van haar ouders. Ze zou opgepakt kunnen worden, simpelweg omdat ze een vrouwelijke popartiest is. ‘Dat wist ik wel, ja: zodra ik dit ga doen, dan kan ik niet meer terug. Een offer, maar ik hoefde er niet over na te denken, want muziek is mijn leven, ik heb dit altijd al willen doen.’ Daarvoor ging ze nog ieder jaar met haar ouders op familiebezoek, maar vanaf 2013 kon ze niet meer mee. Het verdrietigste eraan: haar vader overlijdt tijdens een van die familiebezoeken en wordt daar begraven. En Eyelar kon níét naar de uitvaart, en kan nu ook niet zijn graf bezoeken. ‘Ik dacht niet: “Oh, wat is dit nou zielig voor mij.” In de Iraanse cultuur moeten vrouwen altijd offers maken, en eigenlijk moeten vrouwen in het ALGEMEEN al veel meer offers maken dan mannen, dat hoort erbij. Ook in de muziekindustrie, we zijn er nog niet.’

Het intrigerende: je hoort weliswaar een pijn in ‘Think Like A Man’, maar het is óók gewoon een fris popliedje, eentje waar een zekere vorm van speelsheid in zit. Typisch Eyelar, dus. ‘Dat is wat ik nu wil: dat mensen een liedje voorbij horen komen en die stem herkennen. “Oh, ja, dat is Eyelar!”’