Helemaal à la Justin Bieber wordt néomí (echte naam Neomi Speelman) door haar manager Lee Waller (die ook manager van Will Knox is, die meeschreef aan 'Arcade' van Duncan Laurence) ontdekt op social media. ‘Facebook, of all places.’, vertelt ze vanuit haar keuken in haar (‘veel te fancy’) huis in Den Haag. ‘Ik had een video geplaatst waarin ik met twee vrienden mijn liedje "If I Wasn’t Made For Love" aan het zingen was. Mijn manager Lee zag dat, en stuurde me een berichtje met de vraag of ik een keer een koffietje wil doen.’ 'Een scam?', denkt Neomi in eerste instantie. Toch neemt de nieuwsgierigheid de overhand: ‘Ik dacht: fuck it, ik ben wel benieuwd. Uiteindelijk zei hij: “Let’s go, we gaan dit doen", terwijl ik nog maar net een demo had. Hij stuurde het naar zo’n dertig labels, en bijna allemaal hadden ze interesse.’ Dat liedje is inmiddels een van haar meest gestreamde nummers op Spotify, en zet de toon voor al het moois wat néomí maakt: intieme gebrokenharten-fluisterfolk die door merg en been gaat.
Op ESNS zorgde singer-songwriter néomí al voor kippenvel met haar intieme indiefolk, vandaag brengt ze tweedelige EP before/after uit. Daarop zingt ze over gebroken harten, de zorgeloosheid van het jong zijn en hobbelige weg naar volwassenheid: ‘Er zit iets spannends in onbezonnenheid, maar ook iets wat alles kapot kan maken.’
Een koude kermis
Voor Neomi komt haar carrière ineens in een stroomversnelling: de Popronde, een prachtige show op ESNS, ze wordt uitgeroepen tot 3FM talent, werkt samen met producer Edd Hartwell (Tom Walker, Birdy, Tom Odell) én speelt in het voorprogramma van ‘American Pie’-legende Don McLean. ‘Ik heb vooral geluk gehad’, zegt ze er zelf over. Op haar zestiende verhuist Neomi van Zwijndrecht naar een ‘walgelijk kamertje’ van zes vierkante meter in Amsterdam, om daar naar de muziekschool te gaan: ‘Ik dacht echt: ik word Beyoncé, living the life. Ik weet nog dat ik tegen mijn docent zei dat ik mijn eindpresentatie in de AFAS zou gaan houden. Tja, dan kom je ook wel van een koude kermis thuis.'
De muziekopleiding gaat niet zoals Neomi zich had voorgesteld: ‘We werden verdeeld tussen specialisten en all-round mensen, en ik werd op dat laatste gezet. Dat betekende eigenlijk dat je maar beter les kon gaan geven. Voor mij kwam dat echt binnen als: je bent niks waard en je kan het niet. Ik ben uiteindelijk afgestudeerd met liedjes van Beyoncé, zingend in een badpak met dansers. Echt totaal niet wie ik ben, maar ik was vooral bezig met wat de opleiding van me wilde.’
Tekst gaat verder onder de video.
before
‘Ik voelde me bijzonder omdat ik uit Zwijndrecht kwam, daar deed niemand iets met muziek. Ik voelde me altijd een beetje een outsider. Ik werd ook het Twilight-meisje genoemd: ik was helemaal geobsedeerd door die serie.' Het anders willen zijn maakt dat Neomi opstandig is als puber, en daar maakt ze het haar ouders niet makkelijk mee: ‘Als mijn moeder zei dat ik om twee uur ‘s nachts thuis moest zijn, kwam ik om vijf uur thuis. Als mijn ouders dan boos werden ging ik daar ook niet tegenin, maar ik ging juist heel erg begripvol doen, zo van: “Oh, dat is inderdaad heel vervelend voor jullie. Shit, sorry.” Een beetje emotioneel manipulatief, eigenlijk.'
Ondertussen heeft Neomi haar hele leven op jonge leeftijd al zorgvuldig uitgestippeld: naar New York verhuizen, daar actrice worden, havercappu's drinken met haar matties en op haar achttiende een Grammy winnen. 'Het voelde alsof ik in een film leefde: ik had heel mijn leven geromantiseerd. Toen ik mijn eerste vriendje kreeg, dacht ik ook: oh my god, love of my life’. Ik maakte me nergens zorgen over, behalve of dat wel ging lukken.’
Over die zorgeloosheid zingt Neomi op het before-deel van de plaat: je bent jong, onbezonnen, en als er iets fout gaat zijn pap en mam nooit ver weg. ‘Ik heb altijd een doe-maar-wat vibe gehad. Ik denk gewoon altijd: boeie, fuck it. Ik heb tot op de dag van vandaag nooit stilgestaan bij dingen, het interesseerde me niet. Als ik een zwarte piste zie, denk ik: oh, doe ik wel effe.' Met die mindset komt Neomi heel ver: ze is niet bang om ja te zeggen en pakt alle kansen die op haar pad komen. Toch zit daar een serieuze schaduwzijde aan: ‘Door die onbezonnenheid ben ik extremer. Ik ben soms extreem blij, maar ik kan mezelf ook extreem haten. Er zit iets leuks en spannends in, maar ook iets wat alles kapot kan maken. Er is altijd een optie tot verwoesting van alles.’
Tekst gaat verder onder de foto.
after
Daardoor raakt Neomi verwikkeld in relaties die niet zo eindigen als gehoopt. Dat is wat ze op het after-deel van de EP bezingt: ‘Ik ben graag de rots. Ik denk altijd dat ik iedereen wel effe ga fiksen. Ik zou alles doen voor die persoon: als ik mijn haar paars moest verven, dan deed ik dat wel. En dat is mooi, dat je dat voor iemand over hebt, maar ik leer nu dat het ongezond is om alles van jezelf weg te geven.’ Dat gevoel horen we terug in ‘i could never leave’, waarin het haar niet lukt om uit een relatie te stappen: ‘Het is eigenlijk nog breder: als iemand mij vraagt om iets te doen, vind ik het onmogelijk om nee te zeggen, om een grens aan te geven.’
De mindset die Neomi haar leven lang heeft volgehouden, zonder grenzen en zonder zorgen, is niet langer houdbaar: ze bereikt een ‘rock-bottom-in-elkaar-stort-vibe’: ‘Ik had zoiets van: ik heb NU hulp nodig. Nu ik in therapie zit maak ik minder rigoureuze keuzes, en begin ik het leven voor het eerst serieus te nemen. En als een dag een vijf is in plaats van een acht, is dat ook oké.’
before/after is nu overal te beluisteren. 7 mei speelt néomí in Paradiso.