Vieze Asbak? Gladde Paling? Natte Visstick?! Opgekonkerd? Dikke Baap? Snetson & Ket? Nederland wordt overspoeld door een golf van anonieme producers die miljoenen en miljoenen streams pakken. Met brute techno en drum ‘n bass vol puberale grapjes. Waar komt die golf vandaan? Wie schuilen er achter die malle namen? ‘Waar de fuck gaat dit nu weer heen?’

Er is iets mafs aan de hand in technowereld. Je ziet zomaar een dj met grotesk paardenmasker en hooivork bij een credible Berlijns dj-platform. Dit weekend verschijnt de illustere Partiboi69 op fijnproeversfestival Zeezout. En op het internationaal toonaangevende Dekmantel hoor je tussen alle obscure platen door ook gerust…. De Macarena?! Was techno jarenlang vooral een serieuze aangelegenheid, tegenwoordig is er weer ruimte voor gegniffel op de dansvloer.

In Nederland is bovendien een losvaste scene ontstaan van mensen die zichzelf Natte Visstick, Gladde Paling en Vieze Asbak noemen. Gasten die extreem brute drum ’n bass en smerige industriële techno maken, maar dan wel bomvol kleinere en grotere knipoogjes. Neem het debuutalbum van Gladde Paling, dat deze week verscheen. ‘Jezus christus, hoor je dat? Gladde Paling, gadverdamme, echt een kutartiest… Ik kan dus echt niet begrijpen dat mensen hierop kunnen dansen. Dit is dus echt muziek voor kleuters, hè? What the fuck’, klinkt het in de intro, voordat de robotstem van Google Translate apathisch ‘gladde paling’ uitspreekt en de toeters beginnen te loeien in drum ’n bass-tracks die supervet, gimmicky en totaal over the top zijn.

Misschien heb je nog nooit van ze gehoord, maar vergis je niet: dit is bepaald geen minuscule niche. Gladde Paling heeft 56.000 maandelijkse luisteraars op Spotify. Vieze Asbak zelfs 797.000! En Natte Visstick gaat daar nog overheen met een verbluffende 891.000 luisteraars per maand! Diens track ‘Visstick Gooi Die Kanker Kick’ is in anderhalve maand al 5 miljoen keer beluisterd, hij piekte op de 14e plek in de Spotify top 50. Om maar eens een vergelijking te trekken met wat internationale techno-mastodonten: Jeff Mills heeft 68k maandelijkse luisteraars, Marcel Dettmann 75k, Ben Klock 97k, Nina Kraviz 500k, Amelie Lens 576k en oké, Charlotte de Witte zit op 1,3 miljoen.

Wie zijn deze producers? 'We kennen elkaar ook niet'

Kortom: wie de fuck zijn deze meme-techno-trollen die zich qua luisteraantallen kunnen meten aan de groten der aarden? We weten er twee op te sporen: Gladde Paling en Vieze Asbak. Zij willen wel een gezamenlijk Zoom-interview doen. Zonder webcam. En geen voornaam, alsjeblieft. ‘Je mag me Paling noemen.’ ‘En mij Asbak.’ De anonimiteit is deel van de lol.

Paling is een jongen van 24 die ICT studeerde, vertelt hij. ‘Ik heb het niet afgemaakt. Helaas, maar ik verdien hier nu al meer mee dan ik als systeembeheerder zou verdienen. Dus ik vind het allemaal wel best.’ En Asbak is een gast van 20. ‘Ik heb een MBO-opleiding afgerond als pedagogisch medewerker.’ Paling: ‘Oh echt? Ziek man!’

Zo verbazen ze elkaar wel vaker tijdens dit gesprek. Want hoewel veel van de producers regelmatig samenwerken (de Gladde Paling x Vieze Asbak-samenwerking ‘Ratata’ werd zelfs gedraaid door Noisia!), al die gasten kennen elkaar totaal niet. Alleen via het internet. Paling: ‘Echt waar. We hebben elkaar afgelopen vrijdag voor het eerst in het echt gezien.’ Het is eigenlijk puur toeval, zeggen ze. Beiden vertellen ze ongeveer hetzelfde verhaal: ze verveelden zich de pleuris in de lockdowns van de afgelopen twee jaar en maakten al wat serieuzer muziek, maar wilden nu eens iets maken waar ze om konden lachen. Die domme muzikale grap-tracks stuurden ze door naar vrienden, die er ook om konden lachen. Die stuurden het naar vrienden van vrienden, die het weer naar vrienden van vrienden van vrienden stuurden, en via de vrienden van vrienden van vrienden van vrienden ontstond een belachelijk grote olievlek. Zonder plan, zonder marketing. Gewoon pure lol. Asbak: ‘Ja, ik zat hier op de bank met een paar vrienden en opeens kwam ik online Gladde Paling tegen. We gingen al die tracks luisteren en gingen STUK. Ik was al bezig met Vieze Asbak en dacht: ik wil een track met hem maken. Dat hebben we online gedaan. Ik ken niemand in de scene persoonlijk. Jij wel?’ Paling: ‘Niet echt. Nou ja, een maatje van mij is Vieze Vaatdoek geworden. Verder ken ik al die mensen niet.’

© Craiyon

'TikTok is een goldmine'

Deze scene van troll ’n bass en meme-techno (om het maar een naam te geven) is echt een product van internetcultuur anno nu: tracks zijn piepkort, ze zitten vol haakjes die op TikTok werken. En daar gaan ze ook viraal. Asbak: ‘Vroeger had je trance- en minimal-platen van 12 minuten. Nou, daar zit deze generatie echt helemaal niet op te wachten. Deze generatie leeft in een wereld waarin je constant geprikkeld wordt. In een minuut heb je misschien wel honderd video’s gezien op TikTok. Dan overdrijf ik niet. Mensen willen vlug iets luisteren, en dan weer het volgende nummer streamen. Dat is in onze muziek wel te horen.’

Paling: ‘In een nummer van 2 minuten kan ik net zoveel ideeën stoppen als in een nummer van 12 minuten. We wachten niet anderhalve minuut totdat we een keer een hihatje toevoegen.’

Asbak: ‘Ik zit ook iets teveel op TikTok, vind ik zelf, maar ik krijg er ook heel veel inspiratie van voor tracks. TikTok is een magisch platform, voor creators en artiesten is het een goldmine. En op deze manier is techno meer mainstream aan het worden. Je ziet mensen in clubs moshpitten op techno. Keihard.’

Een goudmijn aan domme samples

Tegelijkertijd hoor je dat ze wel degelijk een sterke muzikale basis hebben. Paling luisterde altijd heel veel Skrillex, vertelt hij, en Asbak kreeg de techno met de paplepel ingegoten via zijn pa. ‘Die luisterde thuis veel techno, dat heb ik een beetje opgepikt. Zelf maakte ik lang hiphop en chillhop. Op een avond verveelde ik me, ik zat te gamen met een paar vrienden en zei: weet je, die hardcoredingen? Ik denk dat ik dat ook wel kan maken. Ik begon met een remix van Snelle, “Smoorverliefd”.’ Hij grinnikt. ‘Dat was echt de bizarste remix ooit, hij was gestoord vies. Zo ging ik nog veel meer domme Nederlandse nummers remixen.’

Een goed voorbeeld is ook ‘Meet Her At The Love Parade’, eigenlijk gewoon een remix van een gelijknamige gigantische hit uit de nineties. ‘Ik heb hem op Spotify gezet zodat ik het zelf makkelijker kon luisteren. Zonder idee verder. Maar er gingen steeds meer mensen naar luisteren. Nu is het mijn bestbeluisterde nummer. Het kan raar lopen.’ Of hij toestemming heeft gevraagd om die samples te gebruiken? ‘Ehm… ik heb er nooit naar gekeken. Ik ben nog steeds verbaasd dat niemand me heeft gemaild met een claim van 20.000 euro. Ik kom er vaak mee weg.’

Gelukkig maar, want dat creatieve samplegebruik is nu juist wat de muziek van Gladde Paling en Vieze Asbak zo leuk maakt. Asbak: ‘De domste dingen vind ik het grappigst. Ik heb ergens een scheetgeluid… dan hoor je een dolfijn… en dan komt de drop.’ Paling gaat eigenlijk nog veel verder in zijn samples. Hij stopt zijn producties vol met text-to-speech-robots van Google Translate en andere websites. Hij gebruikt de Mexicaanse Dans, het Boodschappenlied, geluidjes van arriverende Intercity-treinen, en een hele berg aan kolderieke Nederlandstalige samples die moeilijk te plaatsen zijn. ‘Ik ga vaak naar een kringloopwinkel hier in de buurt. Daar hebben ze zo’n grote bak met oude Nederlandstalige games op cd-rom. Freddy Vis enzo. Ik koop er een hoop, stop die in mijn oude laptop en kijk of ik de audiobestanden van de disc kan trekken. Dan heb je in één keer een stuk of 1000 audiobestanden. Als je de context van de game helemaal weghaalt, kun je er meestal wel iets droogs van maken.’

Asbak begint te lachen. ‘Je hebt me een keer een map gestuurd met een stuk of duizend Lego-fragmenten….’
Paling: ‘Ja, dat is Lego Eiland 2.’
Asbak: ‘Ik dacht al: hoe kom je daaraan?! Het is erg goed bedacht.’
Paling: ‘Ik heb er echt fucking veel van, als je wil kan ik zo nog wat meer doorsturen.’
Asbak: ‘Ja, is goed.’

Paling lacht nog eens droogjes. ‘Ik probeer het persoonlijk zo absurd mogelijk te houden, er moet geen touw aan vast te knopen zijn. Dat vind ik zelf gewoon heel leuk: waar de fuck gaat dit nu weer heen? Dat je verrast blijft worden als luisteraar. De meeste mensen vinden dat leuk, maar ik krijg ook weleens reacties van “muziekpuristen”, van mensen die vinden dat er geen plek is voor zoiets als comedy in muziek. Die reageren daar dan heel heftig op. Dat vind ik dan juist weer heel grappig. Hahaha.’

Asbak: ‘Haha.’
Paling: ‘Hahaha.’

De afbeeldingen bij dit artikel zijn gemaakt met Craiyon, een AI-model dat afbeeldingen genereert op basis van tekst.