Left of the Dial: drie dagen de beste postpunk- en alternatieve indie-bands van dit moment, live in Rotterdam. Voor veel van deze internationale artiesten is dit de eerste keer dat ze in Nederland of überhaupt in Europa spelen, bijzonder dus. Bands spelen meerdere sets, zodat bezoekers zoveel mogelijk optredens kunnen zien en bands zich aan een zo groot mogelijk publiek kunnen presenteren. Onze 9 ontdekkingen!

Left of the Dial, vernoemd naar een nummer van The Replacements, is een Rotterdams undergroundfestival voor postpunk, noiserock, indiebands en allerlei aanverwante acts. Het komt uit de koker van Rotown en vindt plaats op locaties in de hele stad. Het festival groeide vorig jaar van twee naar drie dagen en lijkt de ideale bestemming voor iedereen die ADE overslaat en zich liever met een set gitaren om de oren laat slaan. 3voor12 is overal bij!

1. KEG

Het nummer: Kids

En toen was daar de band KEG. Funky, rock, hard maar dansbaar. Hun set is een soort muzikale ‘koortsdroom’ waarvan je hoopt dat het niet stopt. Hét moment: de trombonespeler (!) die voor een nummer zijn instrument inruilt voor een schelphoorn. Halverwege de set vraagt de band aan het publiek wat hun favorieten zijn geweest tijdens het festival en beantwoordt deze vraag zelf sarcastisch met: “Come on, we’re your favourites. Let’s be honest”. En daar hebben ze helemaal gelijk in.

2. DEADLETTER

Het nummer: Binge

Deze Londense groep opent de vrijdag in Rotown en de sfeer zit er meteen in. De band heeft een urgente maar dansbare sound, die wordt neergezet door de energieke frontman, bedreven gitaristen die de toon zetten en een saxofoonspeler. In het verleden speelde DEADLETTER al samen met Squid en Viagra Boys en verzorgt in november het voorprogramma van Placebo in Londen. Een band om in de gaten te houden!

3. Lambrini Girls

Het nummer: Big Dick Energy

Dit punktrio uit Brighton maakt indruk met hun explosieve en energieke liveshow. Het verhaal gaat dat zangeres Phoebe voor de show de vraag kreeg of ze een draadloze microfoon wilde en daardoor de inspiratie en vrijheid heeft om te doen wat ze wil: hup het publiek in, onder de mensen, met gitaar en cowboyhoed, de pit in en uit. Belangrijke onderwerpen komen in hun bliksemsnelle punk naar voren: hoe het is om als (queer) vrouw in een band te zitten en door de huidige muziekindustrie te navigeren, seksueel misbruik binnen diezelfde industrie en dat we elkaar verantwoordelijk moeten houden. “Gay legends” worden in en met het publiek gevierd (“put your hand up if you’re a gay legend”) en de set eindigt met een heerlijk stuk publieksparticipatie: “If I say Craig, you say David!”

4. Beige Banquet

Het nummer: AWAKE

‘Beige Banquet’ - je denkt misschien dat dit een bijnaam is voor de Nederlandse cuisine, maar niets is minder waar. Ooit begonnen als eenmans-slaapkamerproject van zanger en frontman Tom is BB inmiddels uitgegroeid tot een volledige band, inclusief percussie en synths. De muziek wordt beschreven als egg-punk (?), een mix van postpunk, wave en krautrock. Fans van Crack Cloud of DEVO zitten met Beige Banquet helemaal goed.

5. Kyoto Kyoto

Het nummer: Gaacher Blitz

De groep is gevormd in Engeland, maar heeft roots in Duitsland. Met fluitspeler en cellist zet de groep een imposante set neer, qua sound enigszins vergelijkbaar met black midi: een sterk muzikaal en technisch spektakel. De toevoeging van dwarsfluit en cello geven Kyoto Kyoto ook een mooie balans tussen hard en zacht, zwaar en licht, een geluid dat het publiek in trance en in sync laat meebewegen.

6. Public Body

Het nummer: Break From Life

Dit vijftal uit Brighton laat zich inspireren door het ‘volwassen werkleven’. Met nummers als 'Reset My Password', 'Flavour of Labour' en het nieuwe 'Break From Life' worden herkenbare thema’s uitgelicht. “This next song is for everyone who works with spreadsheets”, ironie die in goede aarde valt. Dit is de eerste show van de band in Nederland en ze hebben nieuws, vers van de pers: “I want to move here, I hate my country right now.” Een begrijpelijk sentiment. Wie weet gaan we Public Body dus vaker zien!

7. Folly Group

Het nummer: Butt No Rifle

More cowbell please? Dan zit je met deze band goed: de percussionist bespeelt er vaak zelfs twee tegelijk! Altijd +1: een zingende drummer. Waar andere bands op Left of the Dial indruk maken met een ‘wall of sound’, valt bij deze groep juist op hoe strak en gedisciplineerd er wordt gespeeld. Een indrukwekkende set!

8. Maruja

Het nummer: Tao

Dit viertal uit Manchester speelt op zaterdag de laatste set van het festival, maar de energie in de kleine Perron-zaal liegt er niet om. Mensen smeken om “Nog een liedje!” Maruja's sound is een mix van jazz, post-punk en alt-rock. Hard, ruig, maar op een gebalanceerde manier opgebouwd. De frontman eist alle aandacht op tijdens het spelen, maar blijkt tussen de nummers door een bescheiden Engelsman die heel dankbaar is dat de groep voor het eerst in Nederland speelt. Bonus: een saxofonist die over het podium springt, hup, zo de moshpit in!

9. Soup!

Het nummer: 6=3

Fijne set en fijne band om het festival mee af te trappen. Wederom een Engelse band (wat zit er toch in dat water?), een powerpop/artpunk-hybride die geïnspireerd is door bands als Buzzcocks en The Clash. Lekker!