Leuk weetje om mee te beginnen: de vader van Katrín Helga Andrésdóttir en de moeder van Kari Jahnsen hebben korte tijd met elkaar gedated, dus ergens zijn ze een soort van zusjes. Hoe dat zo gekomen is doet er verder niet toe, maar het is wel wonderlijk, vooral gezien het feit dat de twee leden van Ultraflex elkaar in Berlijn ontmoetten. Katrín belandde daar vanuit IJsland, Kari komt uit Noorwegen. Allebei zijn ze muzikant, onder de respectievelijke namen Special-K en Farao. Het is niet zo vreemd dat ze elkaar al wel op de radar hadden, want ze werken allebei in dezelfde hoek: arty synthpop met stevig bewerkte vocalen. ‘I wish I’d be more famous by now’, mijmert Katrín op het openingsnummer van haar gelijknamige album uit 2019. Om even later te verzuchten: ‘Date me, I’m bored’.
Met hun gezamenlijke project Ultraflex heeft Katrín een antwoord gevonden op het cynisme dat uit dat solowerk sijpelt. Dat antwoord lag besloten in de harde schijf die Kari meenam naar het IJslandse hutje waar de twee zichzelf gezamenlijk opsloten. Dat zat zo: ‘Ik werd gevraagd voor een muziekopdracht voor het IJslandse festival Extreme Chill en het Noorse festival Insomnia. Ze vroegen of ik samen wilde werken met een Noorse artiest, en ik stelde Kari voor. Ik kende haar via mijn huisgenoten, een soort gezamenlijke vrienden. En ik vond haar muziek goed, dus ik dacht: laten we iets maken.’
‘We hebben ons een dikke week terug getrokken in een huisje op het IJslandse platteland, ver van de bewoonde wereld’, vervolgt Kari. ‘Een plek zonder bereik. Geen WiFi, geen telefoon. We moesten het dus doen met wat offline beschikbaar was. Nou ben ik toevallig de laatste jaren geobsedeerd geraakt door Russische elektronische muziek uit de Sovjettijd, en specifiek door aerobics-filmpjes uit die tijd. Je moet het maar eens opzoeken, er zit echt fantastische muziek onder, vaak gemaakt door jazzmuzikanten en in opdracht van de staat als vervanging van de westerse muziek die onder normale aerobics-video’s zat. Het klinkt complex en ongewoon. Dat is een geweldige combinatie.’
Neem vooral even een break van het lezen van dit stuk om zo’n filmpje te bekijken. Youtube staat er inderdaad vol mee, en het is fabelachtig mooi materiaal. Check bijvoorbeeld deze. Dat is even wat anders dan de EDM die je hier uit elke sportschool hoort schallen, nietwaar? Het is een soort cultvariant op Eric Prydz klassieke aerobics-parodie ‘Call On Me’. ‘Dit is veel weirder’, zegt Kari. ‘En daardoor vaak onbedoeld grappig.’
Wat moet je doen met al die tijd tijdens deze lockdowntijd? Tiger King is alweer helemaal 2020, TikTok begint na een tijdje ook te vervelen, maar misschien kunnen we je interesseren voor de favoriete loophole van Eurosonic-act Ultraflex: aerobics-video’s uit de Sovjet-tijd. Want als je daar eenmaal aan begint, is het einde zoek.
Kari en Katrín hebben daar in dat hutje een heerlijke avond gehad met die goudmijn aan downloads op de harde schijf, en ze gingen ermee aan de slag. De tracks kwamen als vanzelf: ‘Olympic Sweat’, ‘Get Fit’, ‘Work Out Tonight’, het zijn titels die rechtstreeks verwijzen naar de edele kunst van het gymnastisch sporten. Muzikaal hoor je het geluid van 80s disco en electro uit New York en San Francisco, maar dan door een Sovjet-filter. ‘In een week hebben we dat optreden in elkaar gezet en op Extreme Chill gespeeld’, vertelt Kari. ‘En even later volgde dus een gig in Noorwegen. Die video’s gebruikten we als visuals, en we oefenden onze favoriete aerobics-bewegingen om mee te doen.’
Dat moet een vrolijke, vreemde ervaring zijn geweest, maar jammer genoeg kwam het niet tot veel optredens. Wel werkten ze verder aan het album, met een zak geld die Kari per ongeluk binnen sleepte. ‘Of nou ja, ik had een beurs aangevraagd, maar nooit verwacht dat ik hem zou krijgen. Ik belde Katrín: hé, je raad het nooit, ik heb geld gekregen. Zullen we echt een band gaan vormen?’ Net toen het mini-album Visions Of Ultraflex uitkwam brak de pandemie los. Niet lang daarna verhuisde Katrín terug naar Reyjavik, wat het bestaan van Ultraflex nog ingewikkelder maakte. ‘We hebben nog een optreden gedaan in IJsland, maar dat was voor zittend publiek. Leuk maar raar. De enige gig in clubsetting was in nota bene Caïro. Dat was wel te gek.’
Het bewijs daarvan zien we terug op de TikTok van Ultraflex. Geen filmpje van het optreden, maar Kari en Katrín voor de beroemde piramides van Gizeh. Het is een maf klein filmpje. De TikTok van het duo kwam al net zo toevallig tot stand als het album. Kari: ‘Ik zat te denken: moeten we op TikTok? Zijn we daar niet te oud voor?’ Katrín: ‘De volgende dag belde ze me: oh, ik heb een filmpje online gezet waar we samen een brood snijden. Hihi. Het heeft 100.000 views!’ Kari: ‘We gingen per ongeluk viral. Ineens waren het er 200.000, toen een miljoen. De teller staat nu op ruim vijf miljoen. Het was gewoon een grap.’
Er staat niet veel op de TikTok, maar de pak hem beet tien filmpjes die erop staan zijn wel allemaal heerlijk weird. Vaag erotisch zonder echt seksueel te zijn. De lange Kari die de kleine Katrín helpt met tennissen. Kari (met zwangere buik) en Katrín met een (ongetwijfeld virgin) Martini. Kari en Katrín die als Lady en de Vagebond samen spaghetti eten. Je begrijpt dat we het nodige verwachten van de sessie die Ultraflex ingestuurd heeft voor ESNS. Dat zal zeker geen kale opname van een optreden in een zaaltje zijn. ‘Het is zeker geen concert’, zegt Kari. ‘Maar een elf minuten durende kortfilm, geschoten door onze vriendin en filmmaker Okay Kaya, met twee liedjes en verder soundscapes. Het zal een verwarrende ervaring worden.’ ‘Het is een love story’, verduidelijkt Katrín, om er vervolgens mysterieus aan toe te voegen: ‘De titel luidt: The Journey To The Center Of The Search.’
ESNS vindt online plaats van woensdag 18 t/m zaterdag 22 januari. De ESNS sessies worden opgenomen door de NTR i.s.m. NPO 3FM, voor uitzending op NPO3, NPO 3FM en het digitale festivalplatform gehost door VPRO 3voor12.