3G beleid is failliet, ook voor de muziekwereld 3G beleid is failliet, ook voor de muziekwereld

Full disclosure: ondergetekende is geprikt en geboosterd, en een jaar geleden geloofde hij dat het coronatoegangsbewijs dé weg naar de uitgang was. Het voorjaar lonkte, de festivalzomer was nog ver weg, maar er moest iets gebeuren. Als we niets zouden doen, was ook 2021 ten dode opgeschreven. En daarom was er Fieldlab, een poging van de industrie om wetenschappelijk verantwoord te laten zien dat het zou kunnen, veilig de deur uit. Logischerwijs werkte Fieldlab met 1G: vrijwel niemand was nog gevaccineerd, dus iedereen moest testen. De bubbel werkte: de Fieldlabs in ZiggoDome en Biddinghuizen leidden tot een handvol besmettingen. Dit zou kunnen werken, en we zouden van dat testgedoe af zijn als gaandeweg de zomer iedereen een prik zou krijgen, op een paar koppige weigeraars na. We konden het virus de pas afsnijden en dingen mogelijk maken die epidemiologisch nog niet konden, zo luidde de toelichting, en dat klonk als een prima tijdelijke oplossing.

We zijn nu een jaar verder en de coronapas wordt ingezet om concertzalen op de kleinst mogelijke manier open te zetten: op een derde van de zitcapaciteit, met mondmaskers én met belachelijke sluitingstijd. Wat is precies de winst van 3G bovenop al die andere restricties? Minimaal. En zonder booster kom je er al helemaal niet meer in. Dit is niet wat de muzieksector wilde, niet wat ze is voorgehouden. De volledige oppositie stemde deze week tegen verkorting van de geldigheidsduur van de QR code, de TU toont dat het effect matig is van 2G en 3G, het kabinet zet door. En nu is het tijd voor de muziekwereld om te zeggen: zo heeft het geen zin. Zet het in om concertzalen en clubs écht te openen, of gooi het plan in de prullenbak. 

Natuurlijk is het te begrijpen dat het kabinet niet vertrouwt op enkel het corontatoegangsbewijs. We weten al sinds delta dat vaccinatie de verspreiding van het virus niet tegenhoudt, en sinds omicron is er helemaal geen houden meer aan. Binnen staan met zijn allen is niet veilig, dus moeten al die andere maatregelen ook ingezet worden. Die gedachte is best te volgen. Hoe anders voelde dat een jaar terug op de Fieldlabs. Eindelijk kon je je weer zonder schuldgevoel door een mensenmassa heen bewegen. Iedereen was getest, er kon gedanst en geflirt worden alsof er daar buiten niks aan de hand was. Was dat het gedoe met tests waard? Jazeker. Zowel voor het publiek als voor organisatoren, die de weg vrij zagen naar een normale festivalzomer.

Maar de winst die 3G de muziekwereld op dit moment oplevert staat in geen verhouding tot de polarisatie die het met zich meebrengt. De popwereld heeft te maken met een volstrekt onwerkbaar pakket aan maatregelen, die er in de praktijk voor zorgt dat in de podia op dit moment helemaal niets relevants gebeurt. Kijk naar de concertagenda van TivoliVredenburg en je ziet een pijnlijk beeld: enkel klassieke concerten gaan stug door, overeind gehouden door extra coronasubsidies. De popprogrammeurs wagen zich er niet meer aan. Paradiso, 013, Vera, AFAS Live, Ziggo Dome, ze blijven leeg. Zij zijn bezig hun agenda te verplaatsen, festivalorganisatoren kunnen niets anders dan hopen dat de boel weer open mag tegen de tijd dat hun event aan de beurt is. Een verdwaalde singer-songwriter geeft nog een zitconcert voor dertig man, en ondertussen golft omicron over ons heen, ctb of niet.

De cultuursector is altijd het meest bereid geweest het coronatoegangsbewijs uit te voeren. September 2021: recht tegenover TivoliVredenburg klonken zelfverklaarde vrijheidsstrijders zich vast aan restaurant Waku Waku. Aan de ingang van het podium stonden medewerkers heel precies QR-codes te scannen. Inclusief ID, zoals het hoort. Als een strakke machine, veilig en efficiënt. Die toewijding is niet beloond en gaat ook nooit beloond worden.