Prins S. en de hersenbloeding: ‘De artsen zeiden dat het einde verhaal was’ Prins S. en de hersenbloeding: ‘De artsen zeiden dat het einde verhaal was’

‘Drie maanden geleden lag ik nog aan de beademing en reageerde ik niet, maar nu speel ik weer gitaar.’, vertelt Marne Miesen trots en zichtbaar opgelucht. Het had zo’n mooi voorjaar moeten worden voor zijn band, Prins S. en De Geit. Met de corona-rem eraf was dance-pop act uit Den Haag klaar om het Nederlandse poplandschap te veroveren. Maar op 14 maart gebeurde het: Marne kreeg plotseling een hersenbloeding en belandde in een coma. 

‘Ik liep gewoon over straat toen het gebeurde. Ik schijn met mijn hoofd op de trambaan te zijn gevallen, waardoor ik mijn oogkassen brak. En door de val heb ik nog meer hersenbloedingen gekregen. Verder herinner ik me alleen dat ik wakker werd in het ziekenhuis.’ Marne had toen een week in coma gelegen. ‘De artsen vertelden ons dat het einde verhaal was, of dat hij in het beste geval een kasplantje zou worden’, vertelt frontman Scott Beekhuizen. ‘We hebben een aantal dagen geleefd met het idee dat we hem kwijt waren.’

Scott Beekhuizen, Daniël Ortgiess en Marne Miesen zitten in hun oefenruimte aan de rand van Den Haag, omringd door villa’s en groen. Marne, die nog steeds niet helemaal de oude is, wordt tijdens het gesprek door zijn bandgenoten liefdevol aangevuld. ‘Ik lag drie weken in coma.’ ‘Nee, een week, een weekje.’ Een geruststellende hand op de knie. ‘Oh, ja, een week. Sorry, hoor, ik heb er natuurlijk niet zo veel herinneringen aan.’ Ze glimlachen, opgelucht na een tergende periode.

Want Marne herstelt veel sneller en beter dan in eerste instantie werd voorspeld. Terwijl hij echt van ver moet komen: ‘Toen ik wakker werd, kon ik mijn vinger niet eens meer optillen. Ik heb alles weer moeten leren. Langzaam komen dingen terug.’ Is hij niet bang dat hij het allemaal te snel wil doen? ‘Nou, ik niet, maar de dokters verklaren me voor gek. Maar denk maar niet dat er een hersenbloeding is die me bij Lowlands weghoudt.’

Een week voor het ongeluk gaf Prins S. en De Geit op Grasnapolsky het startschot voor wat een overvolle zomer vol festivaloptredens zou zijn. Met als laatste stop de heilige Nederlandse festivalgraal: Lowlands. Even leek die zomer compleet in het water te vallen. ‘We zijn elke keer de verwachtingen op een positieve manier aan het bijschaven’, vertelt Scott. ‘Eerst dachten we dat we hem kwijt waren, toen kwam hij bij en dachten we dat we het in elk geval tot het einde van het jaar zonder hem zouden moeten doen. En nu zitten we hier en hebben we al weer een keer samen gespeeld.’ In de periode na het ongeluk besloot de band, ook op expliciet verzoek van de net bijgekomen Marne, om de band voort te zetten. Tijdelijk als duo, dat wel. ‘Paaspop was de eerste keer dat we een relatief grote show hadden. En dat moest zonder Marne. Dat was superspannend en emotioneel. Je mist hem enorm, zowel op als naast het podium.’ 

Eerder dit jaar was Prins S. en De Geit een van de grote verrassingen op Eurosonic Noorderslag. Hoewel het publiek noodgedwongen thuis bleef vanwege de maatregelen rondom covid, bleek een livestream voor veel mensen voldoende om verliefd te worden op de enigmatische, kleurrijke nachtdichter. Monotoon en intens, als een soort priester van de late uurtjes, draagt Prins S. zijn teksten voor, terwijl een tweemansband elementen van dance, edm, en electropop door de speakers knalt. En dat natuurlijk allemaal niet te serieus.

De band werd gevormd net voordat de pandemie toesloeg. Frontman Scott en gitarist Marne kenden elkaar al langer uit het Haagse theaterwereld, maar toen ze in 2019 allebei in hetzelfde gebouw kwamen te wonen werd hun vriendschap intensiever. Ze gingen samen tafeltennissen en fitnessen. ‘En ik bleef hem maar aan zijn hoofd zeuren voor een demo’, lacht Marne. Scott lepelde een oude tekst op, en Daniël werd aangehaald voor de productie. Scott noemde Prins S. en Marne flapte er het ‘en de geit’ uit. En de band was geboren. De eerste track die ze maakten werd meteen de eerste single: ‘Nacht’. 

Prins S. en De Geit draait om één ding: vrijheid. Muzikaal gezien laten ze zich nergens door aan banden leggen. Marne: ‘We maken gewoon echt wat we leuk vinden. Naar zo’n project waren we allemaal naar op zoek. Ik heb ook dingen voor tv gedaan enzo, Topstars, daar was ik de zanger van. (Scott: ‘hahaha, ja. Leuk om te googlen!’). We hebben alledrie altijd in opdracht gewerkt.’ 

Daniël knikt instemmend. ‘Hiervoor werkte ik vooral aan edm-projecten, en dan moet je je aan zó veel regels houden!’ Scott: ‘Fun fact, hij is een wereldhit-producer! Ken je zijn track niet? ‘Deng degedeng degedeng tada tada tada dum? ‘Booyah’, heet het.’ Scott en Marne klappen in hun handen. Daniël, droogjes: ‘Ja dat is inderdaad een hit die ik gehad heb met Showtek.’ 

Ook op persoonlijk vlak staat Prins S. voor een ongebondenheid, voor het doorbreken van kaders. ‘Als ik optreedt en Prins S. ben ervaar ik fucking veel vrijheid en durf ik allemaal kanten van mezelf meer ruimte te geven. Mijn feminiene kant, bijvoorbeeld’, vertelt Scott. ‘En die heb ik lang onderdrukt. Op de basisschool al, dan ging ik dansen en gingen de andere jongens naar voetbal. Dan riepen ze op straat ‘ballerina’ naar me. Dus ik dacht lang dat dat niet cool was en gaf mezelf die ruimte niet.’

Die onzekerheid ging voor Scott gepaard met stress en paniekaanvallen, die uiteindelijk uitmondden in een eetstoornis. ‘Ik stopte gewoon met eten. Heel raar, de psyche is fucking weird. Ik snap er zelf ook geen reet van.’ Tegenwoordig gaat het beter met hem. En daar speelt de band ook een rol in. ‘Ik eet inmiddels echt prima, hoewel het natuurlijk wel altijd onderhuids op de loer lig. Het hangt samen met de vrijheid die ik voel met Prins S. Die eetstoornis komt van een plek van onzekerheid, van ingesloten zijn, terwijl ik op het podium wél de vrijheid voel die ik zoek. In die trance, in het moment met het publiek kan ik wél even geloven dat ik fucking sick ben. En dat is niet slecht voor me, laat ik het zo zeggen.’ 

De nacht is voor Scott altijd een grote bron van inspiratie geweest, juist omdat je er zo goed in kan verdwijnen. Je kan ‘s nachts voor even al je problemen vergeten. Maar dan komt toch altijd die ochtend weer. ‘De nacht heeft iets magisch. Het is ontsnappen, maar hoe dichter je bij de ochtend komt, hoe harder de realiteit weer naar binnen probeert te drukken. Zo zijn onze teksten tegelijkertijd een aanklacht en een ode aan de nacht. Feesten ondanks alles, dansen op de vulkaan.’ Die dubbelzinnigheid voelde hij al sinds hij voor het eerst uitging. ‘Ik zat toen een stuk dieper in mijn eetstoornis en depressies, enzo. Dan ben je je er met je eigen sores heel erg van bewust dat je ergens voor weg aan het rennen bent. En naarmate je ouder wordt, zie je steeds beter wat er in de wereld aan de hand is, waar we massaal voor de nacht in vluchten.’

Scott kwam voor het eerst in aanraking met de nacht op Lowlands, een jaar of 10 geleden. ‘Dat was echt extatisch, ik vloog over het terrein. In een club merk je toch meer van sociale structuren maar op Lowlands heb ik echt dat ‘samen’ ervaren, het gevoel dat iedereen je vriend is. Dat je het samen aan het vieren bent, de liefde voor muziek en de liefde voor elkaar.’

Ook voor Daniël en Marne heeft Lowlands een bijzondere plek in hun hart. ‘Ik ben in 1995 nog het podium van de Osdorp Posse opgeklommen toen die daarna doormidden brak, met het publiek erop’, glundert Marne. En Daniël weet nog dat hij in 2004 vooraan stond bij N.E.R.D. ‘Toen ze ‘Lapdance’ gingen spelen sprong iedereen zo hard dat je gewoon gelanceerd werd. Volgens mij is er toen een kleine aardbeving gemeten.’

Mooi dus, dat Prins S. en De Geit de eerste helft van dit bewogen jaar op Lowlands af mag sluiten. ‘Het is voor ons allemaal een droom die werkelijkheid wordt’, vertelt Scott. ‘Toen we Prins S. en De Geit bedachten, zagen we Biddinghuizen al heel snel als een soort einddoel.’ En prominent op de setlist staat 'Zwarte Sneeuw', het nummer dat Scott en Daniël voor Marne schreven toen ze nog niet wisten hoe het met hem zou aflopen. Een ontroerende track, vooral nu Marne weer langzaam terugkeert in de band en een gitaarsolo speelt op het nummer. Hoe voelt dat? ‘Dat is echt prachtig. Dan zingt Scott ‘Wanneer kom je terug naar huis?’ en begin ik aan mijn solo. Wauw. Het gitaarspelen gaat nog niet zo goed als eerst, maar het gaat wel elke dag wat beter. En op Lowlands ga ik proberen wat meer te staan. In elk geval tijdens dat nummer.’

Donderdag 11 augustus komt Prins S. en De Geit langs in 3voor12 Radio. En op 12 augustus verschijnt hun nieuwe single: 'Gastenlijst'.