Zou DIKKE de nieuwe koning van de Vlaamse hiphopwereld worden? Met zijn debuut-EP en een sterke 101Barz-sessie doet hij er een goede gooi naar, en hij windt er geen doekjes om. 'Ik ben een cynisch persoon. Ik ga niet achterover leunen en de hele dag zeggen dat ik het heb gemaakt.’

Zijn de gloriedagen van de Vlaamse hiphop in zicht? De Belgisch-Limburgse rapper DIKKE heeft zichzelf op het artwork van zijn debuut-EP alvast gekroond tot de koning van een nieuwe scene. Tuurlijk, grote Brusselse sterren als Hamza en Damso pakken al jaren tientallen miljoenen streams, maar die rappen in het Frans. En Zwangere Guy pakt met zijn vurige boombap de grote concertzalen in, maar is een tandje alternatiever dan de sound van DIKKE.

DIKKE wil een mooi plekje veroveren in het Belgische hiphop-landschap. Vandaar die cover van debuut-EP 130 Kilo (verschenen op Top Notch), waarop de rapper poseert als de raplegende The Notorious B.I.G. 130 Kilo zit bomvol potentie. En daarop is niet alleen Biggie’s oldschool invloed te horen. Nee, DIKKE laat horen dat hij thuis is in allerlei stijlen: van oldschool (‘Zes in de Ochtend’) tot drill (‘Paranoia’).

Waar Mohamed Eddahbi Agounad alias DIKKE écht schijnt, is de pure rauwheid van zijn ijzersterke songteksten. Voor zijn 23 jaar is de rapper al behoorlijk wijs. Dat straalt hij ook uit op een ijskoude februaridag in de Top Notch studio’s, een dag na de opnames van zijn 101Barz-sessie. Die wijsheid kwam hem niet aanwaaien. Agounad kent namelijk ook het straatleven. Op trapnummer ‘Alone’ blikt DIKKE terug op zijn tijd op straat en het bijbehorende dealen: ‘Maar kon ik gisteren halen, had ik vandaag volle zakken, liep ik never alone.’ En op ‘Tabaka’, waarin hij in de videoclip met een Carlo Colucci kabeltrui aan zijn voorbeeld refereert, bekent hij hondseerlijk dat hij ook wel eens een fout maakt: ‘Ben opgegroeid tussen gebruikers, bro / Mama, ik ben niet perfect, je weet ik struikel ook’.

(tekst gaat verder na de video)

Met die dwars door zee songteksten kun je DIKKE in de traditie van Lijpe plaatsen. DIKKE remixte al eens een nummer van 'm en ziet in de Maarssense rapper een voorbeeld. Lijpe werd een icoon voor Marrokaans-Nederlandse jongeren in achterstandswijken, hij gaf de jongens die zich nooit gehoord voelden opeens een stem met rauwe, verdrietige en vaak ronduit woedende teksten. Die status zou DIKKE zomaar in België kunnen krijgen. ‘Vooral zijn vibe wekte de meeste interesse bij me op,’ vertelt de rapper. ‘En veel boys kunnen misschien niet die stories navertellen, maar kunnen zich in bepaalde aspecten wel vinden.’ Lijpe leerde hem over het volwassen worden, om een keerpunt te zetten in zijn leven. 

Biggie van de wijk

Dat leven begon in het stadje Lummen, Belgisch Limburg, net over de grens bij Maastricht. In dat rustige buurtje werd hij al ‘Biggie van de wijk’ genoemd. Van huis uit kreeg Agounad een harde werkersmentaliteit mee. Zijn vader was mijnwerker en vooral zijn oudere broer leerde hem veel. Van hem verkreeg hij ook een greatest hits CD van Notorious B.I.G., die een grote inspiratiebron werd. Agounad is zelf ook een harde werker: hij balanceert zijn studie Transport en Logistiek met twee bijbaantjes. En dat papiertje, dat was wel degelijk belangrijk. ‘Tot ik mijn laatste jaar in ging, heb ik elke week gemiddeld tien keer gehoord: haal je diploma. Nu ik minder thuis ben, heb ik minder kans om tegen die preek op te lopen.’

Als tiener vertrok Agounad steeds vaker naar Maasmechelen. Een multiculturele stad waar iedereen met elkaar leeft, maar waar de rapper ook het straatleven ontdekte. Op ‘Zuid Frankrijk’ bekent de rapper dat hij daar the hard way leerde dat sommige keuzes directe consequenties kunnen hebben. ‘Ik heb gezworen nooit meer in die diepe put te belanden’, rapt hij op die track. Een tijdje verloor hij zich in Maasmechelse straatleven en zo verspilde hij een jaar van zijn leven. In die tijd heette hij nog Moker en maakte hij ‘clubtracks’. Hij deed een poging tot succes. Die mislukte. ‘Ik heb een tijdje school aan de kant gezet. Ik had even een periode in mijn leven dat ik dacht: nú ga ik het even flikken. Dat was een domme keuze, nu moet ik met de consequenties leven. Ik had net zo goed nu afgestudeerd kunnen zijn. Dan had ik nu minder stress gehad.’

Een ander muzikaal pad

Hij koos een andere naam en muzikaal pad. Nu lijkt het wel te lukken: zijn album belandde op nummer 1 in de Vlaamse Ultratop charts en voor Belgische begrippen lopen de streams ook supergoed. Sterker nog: ook in Nederland gaat DIKKE hartstikke lekker. En zijn studie, die heeft ook bijna afgerond. Maar zelfs met dat succes, is hij niet het persoon om alle vlaggen direct uit te hangen. ‘Ik ben een cynisch persoon. Ik ga niet achterover leunen en de hele dag zeggen dat ik het heb gemaakt.’ Nee, eigenlijk is hij dan al bezig met de volgende stap, en die daarna. Dat geeft hem rust. Maar mensen verrassen, dat doet hij wel graag. De 101-Barz sessie die vandaag uitkomt, hield hij bijvoorbeeld lang geheim. Dat heeft puur te maken met de dingen die hij vroeger meemaakte. ‘Alsof het bad luck was. Altijd als ik iets van plan was en ik vertelde het iemand, het mislukte altijd. Na een tijdje werden die mislukkingen zo serieus dat ik dacht: fack iedereen, ik doe eerst mijn ding en dan zien jullie het achteraf, surprise surprise.’

Stiekem was die 101 sessie wel een droom die hij nu kan afvinken. Een hele prestatie voor een rapper uit een verdeeld land waar de hiphopmarkt nog klein is. Een markt waarin hij graag de Limburgse scene op de kaart zet. ’Die hele industrie moet nog zijn plekje creëren, niet alleen op het gebied van muziek. België is een verdeeld land. De Nederlandstalige en Franstalige kant stromen van elkaar weg in plaats van naar elkaar toe. Maar wat nou als het naar elkaar toe zou stromen? Zou er dan wel een kleine boom ontstaan waardoor de Belgische industrie ineens booming zou zijn?’ Al is die markt nu nog klein, de rapper heeft niet het gevoel dat hij moet strijden voor een plekje aan de top. ‘Ik denk niet de hele dag: shit, ik moet m’n plek claimen. Nee man, ik breng mijn muziek uit en als ik daar beland, beland ik daar. Ik heb diploma nog steeds niet, dát is wat telkens in mijn hoofd zit.’