Bij de ingang van de grote zaal van Tivoli/Vredenburg wordt al gewaarschuwd: al het zaallicht verdwijnt, ook de trapverlichting. Dus kijkt de bijna uitverkochte zaal (er zijn weer 250 bezoekers welkom) in een pikdonkere ruimte naar een ring die een half uur lang het centrum van het universum zal zijn. De makers: Children Of The Light, bekend van hun samenwerkingen met o.a. Nicolás Jaar en De School.

De verlichte cirkel waarom alles draait neemt verschillende gedaantes aan en laat zich graag bewonderen en aanbidden. Vanaf de eerste seconde is het een sacraal object, een magisch altaar waarnaar bewonderaars lang lijken te hebben gezocht. Sopraan Brigitte van Hagen en een 12-koppig koor onder leiding van dirigent Emma Rekers staan er allen in het zwart omheen. Ze kijken naar de belichtingen, doen soms een voorzichtige stap dichterbij. Hun koorzang is een heldere aanhoudende klank en vermengt zich met de bezwerende tonen van geluidskunstenaar Sébastien Robert. De orgelklanken benadrukken het ceremoniële karakter en de ring, die dan weer neon is, dan weer een glinsterende parelketting, en even later een portal naar een onbekende dimensie. Halverwege verandert de toon: de ring draait sneller rond, verschillende kleuren glijden langs de randen en het koor begint te dansen op clubmuziek. De performance eindigt met een halo, waarbij de ruimte in de ring zo pikzwart is dat het lijkt alsof er textuur in zit. Warping Halos is een adembenemend half uur, waarbij het voelt alsof je hebt mogen meegluren bij een ritueel van een geheime orde.

Lichtkunstenaars Christopher Gabriel en Arnout Hulskamp voelen zich na de eerste van de twee shows deze avond als herboren. Het hart klopte tot in zijn keel, vertelt Gabriel. Bij Hulskamp was het applaus voelbaar in de buik. Eindelijk weer een show en dan ook nog deze, op dit moment. ‘We kunnen weer samenkomen,’ zegt Hulskamp, ‘daar gaat dit nieuwe stuk ook over.’ Gabriel: ‘We keken erg uit naar uit het moment dat alles weer open zou gaan. Dit stuk is  speciaal voor deze opening gemaakt. We zijn ons erg bewust van de timing en de boodschap die we willen vertellen. We wilden een rituele omgeving scheppen. Een tijd waarin we weer met elkaar mogen zijn. Maar ook een tijd waarin je je positie in de wereld weer moet bepalen.’

De laatste show van COTL was eind 2019 in de Gashouder. Daar was Van Hagen ook aanwezig, alleen is nu koor en beweging toegevoegd. Dan ontstaat een verhaal. Hulskamp: ‘Maar dat de koorleden begonnen te dansen was spontaan. Iedereen zat er zo in, was helemaal samengesmolten met de installatie. Het linkte voor mij aan het schilderij De Dans van Matisse waarbij mensen in een kring dansen. Echt bijzonder.’ Het voelde voor beiden nog persoonlijker omdat het clubleven opeens weer zichtbaar was, een scene waarin COTL actief is. Het duo verzorgde onder andere de licht-aankleding van De School en werkte samen met Nicolás Jaar.

Er is nog meer spontaniteit. Gabriel: ‘Het is vandaag Midzomernacht: acht minuten na na de show is het volle maan.’ Het past perfect bij de show. ‘Om de een of andere reden, als we optreden, is het altijd volle maan. Dat gebeurde al bij DARKSIDE in Parijs, negen jaar geleden. Het blijft maar doorgaan. We checken zoiets niet, dat is buiten ons.’ Nadat bij de productionele doorloop duidelijk wordt dat een orgel in de zaal stond, haalt het duo organist Jacob Lekkerkerker van de Oude Kerk erbij. Alles valt op z’n plek deze avond, tot de locatie aan toe. Eigenlijk zou de show plaatsvinden in de Ronda-zaal. Hulskamp: ‘Maar de performance is bedoeld voor een octagon. Zoals de grote zaal van Tivoli/Vredenburg dus. Dat heeft hij uiteindelijk geregeld.’ Hij wijst naar T/V-nachtprogramma-medewerker Robbert Stigt. In gewone tijden is zo’n locatie allang bezet, maar bij een zaal in opstartfase kan soms wat geregeld worden.

Stigt grijnst en zegt. ‘Als jullie een octagon willen, dan krijgen jullie een octagon.’

3voor12 Leeft Op verslaat de opening van het live-circuit. We waren ook bij Blaudzun en The Vices.