Van Âme tot Dixon, van Four Tet tot Midland: de groten der aarden draaien de tracks van Tilburgse producer Coloray. Met zijn sterke debuutplaat Future Static wil hij aan de realiteit ontsnappen.

Het was echt een big deal in 2019: ‘Can’t Stop’ van de mysterieuze producer Coloray belandde bovenaan de Beatport-charts, werd grijs-geShazammed in Ibiza en gedraaid door de groten der aarden. Four Tet, Midland, Dixon, Âme: ze hadden ‘m allemaal in de platentas zitten.

En dat terwijl Coloray eigenlijk maar een zijprojectje was voor Tilburger Raynor de Groot: als labelbaas van Intercept nam hij veelbelovend dancetalent onder zijn vleugels (o.a. Lewski, French II en Axefield), en hij vloog de wereld rond met het indie-house-duo Tunnelvisions. Maar tijdens de pandemie merkte De Groot dat hij steeds minder plezier beleefde aan Tunnelvisions, vertelt hij. 'Ik moest verder met mijn eigen creatieve proces. Ik wilde dieper gaan, op zoek naar de boodschap die ík wilde vertellen.'

Daarom trok hij de stekker eruit, en na anderhalf jaar ‘mentale gymnastics’ releaset hij nu Future Static: een geweldig album met eighties Linndrums, lonkende synthesizers, vervormde vocalen, Underworld-esque progressieve housebeats en stevige breaks. Het is een plaat over internetgebruik, over vluchten naar de digitale wereld. ‘Voor mij waren computers altijd al een escape, zoals de club dat later ook werd. Vooral het vroege internet was een soort niemandsland met cowboys waarop je gekke websites maakte en memes deelde. Als designer dacht ik: kan ik daar iets nieuws aan toevoegen?’

Daarom maakte hij naast het album ook een virtual reality-wereld (!) en een futuristische liveshow die op Draaimolen in première gaat. De Groot studeerde aan kunstacademie St. Joost in Breda, en dat hoor je wel aan de manier waarop hij praat: hij werkt in concepten, houdt van gelikt design en probeert dat ook in zijn muziek te verwerken. ‘Ik wil dat als je de muziek hoort je allemaal kleuren ziet. En dat het over twintig jaar nog even goed klinkt.’

Je hoort zijn designer-achtergrond zelfs in de manier waarop hij over het nachtleven praat als toevluchtsoord. 'Ik heb onrustige jongere jaren gehad: stoer doen, ruzies en uiteindelijk de politie die zich ermee ging bemoeien. Het nachtleven trok me heel erg, een nieuwe wereld waar geen regels waren. Ik was verre van gelukkig, en op zoek naar andere prikkels en sociale contacten. Ik wilde in een omgeving staan waar het licht en geluid je zo naar een andere dimensie trekken dat je de harde realiteit niet meer voelt. Daarom ging ik veel naar Trouw, naar de Berghain en Prince Charles in Berlijn. In de nacht kun je de film uitbeelden die je overdag niet kunt zijn. Maar ik raakte zó verzeild in dat nachtleven, dat de splitsing tussen mijn dag- en nachtpersoon vervaagde.'

Future Static is kortom een conceptplaat geworden over escapisme, online en offline. Een tegenreactie op de commercialisering van de dancewereld, bovendien. ‘Maar ik maak geen geluid voor twintig man, ik wil een grote show maken met grote impact als een soort Justice. Iconisch en tijdloos, daar ga ik voor. ABBA bijvoorbeeld vind ik ook gewoon te gek, zo’n band is juist fijn omdat het niet elitair is. Ik hoef niet altijd een pinkje op te doen en die kunstenaar te zijn.’ 

De liveshow van Coloray gaat donderdag 16 september in première op Draaimolen Festival in Tilburg. Future Static is nu uit.
 

Coloray