‘Angels, ‘…’ I hope you’re all drinking water, spending time around plants and treating yourselves. Remember that all you can do is your best, I’m thinking of you.’ Het klinkt als een klein briefje dat je op tafel achterlaat voor een goede vriendin of je favoriete huisgenoot. In werkelijkheid is het een van de kleine gebaren die de 20-jarige Arlo Parks verspreidt aan haar fans via social media. Daaronder zitten ook niet de minste namen, ook Billie Eilish en Michelle Obama verklaarden zich tot Arlo Parks-liefhebber. De jonge Brit wil een safe space creëren, een plek waar haar luisteraars tot rust kunnen komen en een connectie kunnen vinden, legt ze uit vanuit haar kleine kamertje in haar ouderlijk huis in West-Londen. ‘Ik hoop heel erg dat mensen zich gezien voelen door die berichtjes, zeker in onzekere tijden als deze. Iedereen zit binnen, heeft weinig echt diepgaand contact en er hangt een constante sluier van angst over de wereld. Ik heb altijd heel erg opgekeken naar artiesten die zich open en kwetsbaar opstellen naar hun fans, zoals Phoebe Bridgers of Clairo. Ze gaan een diepere connectie aan met hun luisteraars, door memes of grappige hersenspinsels te delen, of links naar plekken waar fans hulp kunnen vinden als het even niet zo lekker gaat. Daarmee bouwen ze aan een hechte community. Ik hoop dat via mijn muziek en mijn instagram stories of nieuwsbrief ook te doen.’
Niet heel gek dat haar zachte, kalmerende liedjes bijna voelen als een arm om je schouder, als een knuffel waar je al zo lang op zat te wachten als het allemaal even niet gaat zoals je zou willen. Hoewel ze hyperspecifieke momenten in haar leven vastleggen: de steun die ze gaf toen een dierbare van één van haar beste vrienden overleed op ‘Hurt’, hoe ze haar depressieve vriendin gerust wilde stellen op ‘Black Dog’. Toch voelen de songs hoopvol en alles behalve zwaar. ‘Op ‘Hurt’ zing ik over mijn vriend Charlie, maar Charlie zou iedereen kunnen zijn. Ik hou ervan om namen te gebruiken, het is dan net of ik een heel persoonlijke brief aan iemand schrijf en daar zit een wonderlijk mooie intimiteit aan verbonden. Het voelt dan meteen vertrouwd, alsof ik bij hen ben en mijn arm om hun schouder leg. De boodschap ‘It won’t hurt so much forever’ is voor iedereen toepasbaar als je het nodig hebt. Alle dingen gaan voorbij, ook de pijn van het rouwen verdwijnt op een keer.’