Ze raakte totaal in paniek. Echt, ze werd een 'geobsedeerde gek', vertelt Tamara Lindeman (36), de frontvrouw van The Weather Station, vanuit haar huis in Toronto, Canada. Haar muziek klinkt weliswaar kalm en hoopvol, maar zelfs nu staat de angst in haar ogen zodra ze over de klimaatcrisis praat. Want ontkennen kan niet langer. Die klimaatramp komt sowieso. David Attenborough zet het kristalhelder uiteen in zijn Netflix-documentaire ‘A Life On Our Planet’.‘
Sterker nog, het is er al,' zegt Lindeman. 'Op veel plaatsen is het al zichtbaar. In het noorden merken we nog niet veel van de klimaateffecten die zich al voordoen in het zuiden. Zo zou de Syrische vluchtelingencrisis deels te wijten zijn aan klimaatverandering, omdat die hongersnood veroorzaakte. Ook in Latijns-Amerika zijn er plaatsen waar mensen het moeilijk hebben. De landbouw schiet tekort en mensen migreren. Dat gebeurt allemaal omdat de aarde al anderhalve graad is opgewarmd.’
Al een jaar of vijftien beschouwt The Weather Station de wereld om zich heen, in prachtige liedjes vol verwijzingen naar Bob Dylan en Joni Michell. Lindeman ving haar scherpe observaties in kleine, intieme folkliedjes, waarmee de band vier albums vulde. Op Ignorance, het album dat gisteren is verschenen, doet Lindeman een grote stap zijwaarts. Daarvoor putte ze directe inspiratie uit Weyes Blood’ monumentale klimaatalbum Front Row Seat To The Earth. Lindeman: 'Het is geen protestalbum, maar de intensiteit van haar emotie is zo aanwezig. Plotseling realiseerde ik me dat je ook op een emotionele manier kan praten over het klimaat.’