girl in red: ‘Ik was een heel bang kind’ girl in red: ‘Ik was een heel bang kind’

Marie Ulven zit tijdens deze Zoom-sessie in haar appartement in Oslo en noemt de dingen op die buiten beeld gaande zijn. Ze speelt met een fingerboard, zo’n miniatuur-skateboard. Haar zus Tina loopt ergens rond, net zoals haar hond die weigert voor de camera te komen. Onder haar laptop zit een piano. Best handig om de sfeer te accentueren. Ze slaat een paar mineurakkoorden aan en zegt met gevoel voor drama: ‘Ik had het vorig jaar heel zwaar.’ Dat laatste klopt. Het is ook uitgebreid op haar debuutplaat If I Could Make It Go Quiet te horen, want girl in red vertelt in haar muziek graag zo eerlijk mogelijk wat gaande is in haar leven, ook als die woorden uit de bodem van een donkere periode komen. Ulven: ‘Het is niet moeilijk om eerlijk te zijn, want ik vind het essentieel in het songschrijven. Ik werk niet met lyrics waar ik niet in geloof.’

De nu 22-jarige Noorse Ulven is alweer een paar jaar onderweg en bracht verschillende singles en mini-albums uit die ze zelf schreef, opnam en produceerde. Het is allesbehalve een slechte start: debuut-single ‘i wanna be your girlfriend’ is ondertussen de de 150 miljoen streams op Spotify gepasseerd en ook haar andere werk is breed opgepikt. Bedroompop wordt het genoemd, door de werkwijze en de sound. De nummers van girl in red zijn ook gevuld met slaapkamergeheimen en andere persoonijke belevenissen. Zoals de eerste single, die gaat over een goede vriendin waar ze meer in zag: ‘I don’t wanna be your friend, I wanna be your bitch.’ Ook in het andere werk komt het leven en de liefde voorbij met voldoende ex-vriendinnen en donkere dagen van de jongvolwassene: ‘Summer depression comes every year, I just want to disappear.’ Haar pop heeft een indie-vibe maar op If I Could Make It Go Quiet is girl in red op zoek gegaan naar meer.

‘Het is veel minder bedroompop, dat kun je wel zeggen ja’, vertelt Ulven. ‘Ik ontwikkel me als muzikant. Het voelt heel natuurlijk. Voor mij is het logisch waar ik ben aanbeland. Maar sommigen zullen denken dat ik een andere richting ben opgegaan.’ Die gedachte is inderdaad begrijpelijk, want begin maart brengt de Noorse de single ‘Serotonin’ uit dat niets met de Noorse meisjeskamer te maken heeft, maar wel met een Amerikaanse visie op pop met een vol geproduceerd geluid, snijdende hiphop en de zorg dat de achterste rijen van de arena ook omver worden geblazen. Ulven: ‘Het is één van de meest afwijkende tracks op het album. Heel ambitieus. Maar het is ook niet drastisch. Ik doe precies wat ik nodig vind om excited te blijven over muziek. Ik had zoveel zin om 'Serotonin' uit te brengen. Het is echt een banger. Ik luister er drie keer per dag naar. En ik héb ‘m al duidend keer geluisterd. Waarom? Because I fucking love it.’ Ze kijkt door het raam. ‘Het liefst zou ik een megafoon pakken en het naar buiten willen schreeuwen: yo, luister naar Serotonin!’

Nog niet zo lang geleden is girl in red huiverig om samen te werken en getekend te worden. Ze wil haar werk zo dicht mogelijk bij zichzelf houden, zonder meningen van mensen die er ongetwijfeld allemaal verstand van hebben. Uiteindelijk zet ze de krabbel wel, maar de Noorse blijft een hoeder over haar werk. ‘Het is nog steeds belangrijk om m’n eigen ruimte te hebben. Een idee moet van mijzelf komen. Een nummer moet een dna hebben voordat ik anderen toelaat. Dat proces is echt heilig voor me.’ Maar geen solotour meer dus. ‘Ik omring me met mensen die in mijn visie geloven. Niet met mensen die hun visie willen opdringen. Uiteraard ben ik benieuwd naar andere meningen, maar wel pas als ik ernaar vraag. Het mixen van ‘Rue’ was een verschrikkelijke ervaring. We kregen het nummer terug van de mixer en het was mijlenver verwijderd van wat ik wilde. Ik had drie gasten om me heen met hun mening over een resultaat waar ik echt niet bij mee was. Toen zei ik: werkelijk, ik hoef jullie mening niet te hebben. Ik wil het afronden wanneer het voor mij goed is. Het is belangrijk om dat soort grenzen te trekken.’ Ulven werkte op ‘Serotonin’ voor het eerst samen met FINNEAS, de broer van Billie Eilish die ze backstage bij Pukkelpop 2019 ontmoette. Ulven: ‘We hadden dezelfde agent dus we werden aan elkaar voorgesteld. Het was fijn hem te ontmoeten. We zeiden dat we elkaars muziek goed vonden. Daarna spraken we elkaar een jaar niet. Een paar Zoom-calls verder deed hij de co-productie van ‘Serotonin’. Zoom is weird. Ik heb nog nooit op afstand aan muziek gewerkt. Ik wil het liefst iemands energie en vibe voelen. Maar het zijn andere tijden. Gelukkig liep het uiteindelijk goed.’

If I Could Make It Go Quiet is een eerlijk en persoonlijk document waarop de Noorse zich vanuit een dal omhoog probeert te schrijven. Ze is aan de slag gegaan met mentale problemen die al op jonge leeftijd een vlucht hebben genomen. Ulven: ‘Mijn vader heeft een ongeluk gehad. Hij viel van zijn motor en is twee keer door een auto geraakt. Het heeft een hoop trauma voor mij, mijn zus en mijn familie veroorzaakt. Ik was op dat moment twaalf en maakte al rare dingen mee. Ik herinner me dat ik heel bang was om mijn haar uit te trekken en mijn haar op te eten. Ik wilde de keuken niet in omdat ik dacht dat ik mijn handen zou afknippen. Ik wilde niet alleen thuis zijn omdat ik bang was dat ik dit soort dingen ging doen. Dat veroorzaakte veel angsten bij me. Het is op die leeftijd moeilijk om erover te praten. Ik heb het uiteindelijk tegen mijn moeder gezegd. Maar zij antwoordde: "Oké, maar eet je je haar ook op?" "Nou nee", zei ik. Dan was het ok. Niemand pikte op dat ik echt met ernstige angsten kampte. Ik was bang voor helikopters. Elke keer als ik er een hoorde dacht ik dat de derde wereldoorlog begon. Als er wind waaide kon ik niet slapen omdat ik dacht dat het huis omviel. Ik durfde mijn eten niet door te slikken omdat ik bang was om dood te gaan. Ik was een heel bang kind. Ik herinner me dat ik in de zevende klas (de hoogste klas in het Noorse basisonderwijs, NP) een breakdown had. Ik was aan het schreeuwen. Ik wilde niet meer met die gedachten leven. Ik wist niet wat er gaande was. Ik wist niet wat dwangmatige gedachten waren. Ik had echt iemand nodig die zei dat alles goed zou komen. Het is zo belangrijk om te weten dat het een keer voorbij gaat.’

Ze is nu alweer tien jaar verder, een tijd waarin ze vaak heeft geprobeerd om haar eigen geest af te leiden. ‘Fingerboarden’, zegt ze als eerste. ‘YouTube-video’s maken. Ik deed altijd iets. Mijn gedachten mochten niet afdwalen. Ik heb een hond om mezelf bezig te houden.’ Toch komt het in 2020 tot een dieptepunt. ‘De eerste zes maanden van het jaar waren de zwaarste van mijn leven. Ik ben echt diep afgedaald. Mijn geest liegt tegen me. Ik kan het niet vertrouwen.’ In het nummer ‘Rue’ zingt ze dan ook: ‘I hate the way my brain is wired. Can’t trust my mind it’s such a liar.’  Ulven: ‘In ‘Rue’ zing ik naar mijn dierbaren dat ik beter wil worden en het niet erger voor ze wil maken. Dat ik vind dat ik een zware last voor ze ben. Ik heb een narratief in mijn hoofd waarin wordt gezegd dat ik teveel ben voor mijn omgeving. Het is eigenlijk een ontzettend droevig nummer.’

Wanneer heeft ze haar omgeving ingelicht over deze problemen? ‘Vorig jaar, denk ik.’ Ulven vertelt dat ze het afgelopen jaar in therapie een diagnose heeft gekregen: naast OCD (obsessieve-compulsieve stoornis) ook GAD (gegeneraliseerde angststoornis). Ulven: ‘Toen werd alles duidelijk. Ik ben echt letterlijk overal bezorgd over en bang voor. Ik heb nu technieken geleerd om patronen in mijn gedachten te verbreken. Als ik voel dat ik een hartaanval krijg, betekent het niet dat ik ook echt een hartaanval heb. Een gedachte is een gedachte. Het is niet wat daadwerkelijk in mijn lichaam gebeurt.’ Waarover ze ook zingt in ‘Body and Mind’ (Ulven: ‘Ook een banger, dude): “Been in the deep end since I realized / There is a difference between body and mind / If I could make it go quiet inside / Get some rest for my weary eyes.’  Toch projecteerde ze de gedachte dat ze een balast is tragikomisch genoeg ook op de persoon die haar het hardste hielp. Ulven: ‘Ik ging mijn therapeut uiteindelijk ghosten omdat ik dacht dat ze me haatte.’ Wat ze dan weer benoemt in ‘Serotonin’.

Niet alleen de muziek, ook de teksten van girl in red hebben haar een following opgeleverd. Het zijn verhalen van een jonge artieste die op hetzelfde geslacht valt en dat levert haar meteen specifieke reacties op. Het valt haar namelijk op dat sommige heteroseksuele mensen die haar muziek goed vinden toch even willen benadrukken dat ze heus hetero zijn. Ulven: ‘Het is raar als mensen iets zeggen als: #nohomo, I love you music. Ik zag zelfs een #nohomo I love Serotonin. Echt bitch, waar heb je het over? Dat nummer gaat niet eens over mijn seksualiteit. Ik hoop echt dat deze rare barrières in de toekomst verdwijnen.’ Andersom merkte ze dat sommige gay fans het niet vonden kunnen dat hetero’s muziek van girl in red in hun Tiktok-video’s gebruikten. Daar zit ze ook niet op te wachten. Ulven: ‘Ik begrijp volledig dat mensen in de ltbtq+-gemeenschap een artiest claimen die in hun community zit. Ik weet dat het zo zelden voorkomt dat iemand de ltbtq+-gemeenschap representeert, dat je het heel kostbaar vindt, en het wilt bewaken. Maar daardoor ben je een poortwachter van de artiest en focus je niet op de muziek. Mensen moeten begrijpen dat een artiest niet minder van jou is als andere mensen er ook naar luisteren.’

girl in red laat zich niet opsluiten of muilkorven. Er wordt ook genoeg gefuckt en gebitcht op het album. Dat een paar brave Amerikanen er van terugschrikken, boeit haar niet. Ulven: ‘Ze moeten maar wat losser worden. Ik ben heel m’n leven al aan het vloeken en schelden. Ik begrijp niet als mensen er moeite mee hebben. Je kunt de aardigste persoon op aarde zijn en tegelijk vloeken als een schipper.’ Op het album staat met ‘hornylovesickness’ ook een nummer over vrouwelijke lust. Komt veel te weinig voor, merkte ze. ‘Ik vond het cool om te schrijven over geen seks hebben. Waarom zegt niemand dat ooit? Helemaal vrouwen niet. Ik heb nooit een vrouw ‘I wanna fuck’ horen zeggen. Het is altijd een dude met chicks om hem heen van yeah, I love me some ass. Vrouwen willen ook gewoon neuken! Je moet het nummer ook niet superserieus nemen. Het was een grappige zelfreflectie, heel licht, ook al klink ik erg agressief. Maar ik ben niet boos. I promise.’

If I Could Make It Go Quiet van girl in red verschijnt vrijdag 30 april.