Het zat er al een tijdje aan te komen, maar nu is het een feit: een grote machtswisseling. Amsterdam Dance Event wordt al jarenlang gedomineerd door big shot dj’s met pophits en vuurwerkkanonnen, maar daaronder worden de technofeesten groter en groter. Nu de AAA dj-sterren allemaal uitwijken naar Azië grijpt Awakenings zijn kans in de Ziggo Dome. Welkom op het grootste technofeest ooit op ADE.

Het is ronduit intimiderend om de zaal in te lopen tijdens de eerste van drie Awakenings-events. Het is even na zes uur, en de Russische techno-heldin Nina Kraviz heeft zojuist het stokje overgenomen van Enrico Sangiuliano. Je moet goed kijken om haar te kunnen zien, een piepklein stipje op een enorm podium met knipperende en draaiende LED-schermen. Leuk hoedje, althans daar lijkt het op. Achter haar is op elke stoel van de tribune - tot in de nok van de Ziggo - een lamp neergezet. Samen vormen ze een gigantisch raster aan lichten. En natuurlijk zijn er de lasers, grote zoeklichten die over het publiek heen flitsen.

Imponerend
Zo klein en nietig als Nina Kraviz is in dit immense decor, zo imponerend is het volume dat ze voortbrengt. Hoe deden we dit ook alweer, mensen? Hoe deden we dit? Met blote oren is het nauwelijks te doen. De kick, die als fysieke aanval op je af dendert, vier keer per maat. De schelle snares, die misschien nog wel intenser zijn voor je gehoor. Zo overweldigend is techno dus in zo’n grote zaal. Zo rücksichtlos is het soundsystem in Ziggo Dome. Het nodigt uit tot grote, grote klappen. Het kost een gezond mens minstens een kwartier om zijn brein af te stellen op deze intense ervaring. Nina Kraviz heeft geen tijd om daar op te wachten. Awakenings wacht op niemand. Ok, adem in en duiken.

Vermorzeld
Een deel van de coup die Awakenings hier pleegt is gebaseerd op toeval en omstandigheden. Het mega-festival AMF in de Johan Cruyff ArenA gaat niet door, waardoor het EDM-deel van ADE in een klap is onthoofd. Awakenings zat intussen met een probleem: het zou in vijf dagen maar liefst acht evenementen in de Gashouder hosten. Vijf in de nacht, en ook nog eens drie ‘by day’. Die drie zijn natuurlijk een probleem, want zo kun je niet schuiven. De aanval is de beste verdediging, weet Rocco Veenboer, en dus boekte hij de Ziggo Dome, een zaal waar drie keer zoveel mensen in passen. Zesduizend extra kaarten in drie weken tijd, let’s go. Natuurlijk geeft dat wel een ander kaliber feest. De Gashouder is al groot, hier in Ziggo Dome kun je je nietig voelen, vermorzeld bijna.

Niet treuzelen

Richie Hawtin begrijpt dat hij aan het begin van de avond even wat ruimte moet creëren in het geluid. Hij begint zijn set redelijk diep en open, maar zonder de druk van de vloer te halen. Hij gebruikt nauwelijks vocalen en zijn producties zijn zo basic als maar kan: vrijwel alleen percussie, nauwelijks melodie. Op die vloer vinden we Duitsers, Spanjaarden, Italianen, Cyprioten, mensen vanuit heel Europa die de vlucht naar ADE toch ‘gewoon’ gepakt hebben. Je ziet gelukkig maar een enkele bezoeker met vlag lopen (een Canadese), maar verder heeft Awakenings absoluut het internationale karakter dat de grote EDM-festivals ook hebben. Richie Hawtin voert zijn set langzaam maar zeer zeker op, met meer en meer percussie en veel drive. Heel event hint hij zelfs naar zijn klassieke 'Spastik'. Het voelt weer een beetje als 2002, voor hij eigenhandig de wissel van de doordenderende techno-trein omgooide en de minimal introduceerde. Nu is het kennelijk weer tijd voor het tegenovergestelde. Zoals gezegd: deze setting vraagt daarom, maar het is vast ook wat mensen willen na anderhalf jaar niks. Niet treuzelen, knallen!

Tegen het einde van zijn set wordt het drukker en drukker vooraan bij het podium, en als de Belgische Amelie Lens haar set begint gaan tientallen telefoontjes omhoog. Alsof David Guetta op het podium staat. Godzijdank blijven de meeste mensen Amelie niet door hun lens bekijken en wordt er echt wel gedanst, maar het zegt iets over de supersterrenstatus die zij heeft gekregen. Waar je een paar jaar geleden nauwelijks vrouwelijke headliners had, rijgt Awakenings ze op de deze avond moeiteloos aan elkaar. Amelie Lens begrijpt dat haar taak is om het tempo op te voeren. Nu niet verslappen. Zelf oogt ze elegant en goedlachs, maar haar techno heeft net zulke spierballen als de sportschooljongens met ontblote bovenlijven die hun waar etaleren. Side note: die body builders dansen op dit soort feesten altijd alleen of met hun maten, terwijl de rest er met de mooie meisjes vandoor gaat.

© Jelmer de Haas

The Age Of Love

En dan is er nog die andere grande dame van de Belgische school: Charlotte de Witte. Zij sluit vanavond af, terwijl ze woensdagavond ook al in de Gashouder stond. Amelie en Charlotte, Awakenings heeft ze omarmd en mede groot gemaakt. Waar Amelie Lens de boel kort hield en doorpakte, neemt Charlotte de Witte in haar eerste uur juist ruimte voor open, trancy breaks. Even adem geven, recuperatie voor de grote finale. Die zet ze om half twaalf in met haar gloednieuwe remix van proto-trance-klassieker ‘The Age Of Love’. Het is een van de mooiste en meest melancholische houseplaten ooit gemaakt. Charlotte en Enrico Sangiuliano hebben hem een stuk meer punchy en vierkant gemaakt, maar die break met die onverwoestbare melodie werkt ook in deze gejaagde versie prima. Dit is hét grootse moment waar de avond naar snakt. En dan nu met groot vertoon van macht naar de finish. 

Groter dan ooit
De technotrein rijdt al dertig jaar, is nooit tot stilstand gekomen, en de essentie van de muziek is altijd hetzelfde gebleven. En toch leert deze avond ons twee dingen. Ten eerste: terwijl hypes en subgenres in de dance kwamen en gingen, is techno in 2021 groter dan ooit. En ook: er is een wereld van verschil tussen dit massieve feest in Ziggo Dome en een technofeest in een kleine, compacte ravekelder. Het zijn simpelweg twee verschillende werelden geworden. We gaan de komende dagen nog proeven van techno in al zijn verschijningsvormen. Want ADE is nog maar net begonnen.