De dagelijkse radioshows van Red Light Radio zijn klaar. Over. Afgelopen vrijdag ging het nieuws als een schokgolf over het internet. Die piepkleine studio aan het Oudekerksplein vanwaar negen jaren lang talloze streams zijn opgenomen, daar moeten ze weg. De hele Red Light-crew hevelt over naar het pand waar de platenzaak al is gehuisd en de stage-hostings op de festivals zullen blijven, maar de dagelijkse radioshows gaan niet mee. En Red Light zonder Radio, dat is een gemis. De afgelopen dagen stroomden de social media onder van de steunbetuigingen van luisteraars en de liefdesverklaringen van de dj’s. Internationale veteranen, piepjonge dj’s en alles ertussenin staken de loftrompet. We vroegen drie lokale dj’s wat Red Light Radio voor hen betekende. Over hoe awkward het is om achter een raam te staan in de rosse buurt, een eerste kans aangereikt krijgen en bij Red Light hangen tijdens ADE.
Negen jaar lang was Red Light Radio een baken in de scene. Nu houdt het online radiostation op met het streamen. Drie dj's verklaren de liefde aan de piepkleine studio in de rosse buurt.
mad miran
‘Mijn eerste reactie? "Huh?! Dit kan helemaal niet." Red Light Radio is juist hét hart van de muziekscene is. De allereerste keer ooit dat ik in het openbaar draaide was bij Red Light Radio. Een vriend van me, Lounes, had me ge’appt of ik wilde draaien tijdens zijn show Traumgarden. Daarvoor vertelde ik mensen niet dat ik draaide, dus dit was mijn coming-out als dj. Om het de eerste keer – BAM! – via Red Light Radio te doen, tja. Ik dacht: “Wat doe je jezelf aan?!” Ik had wel negen vrienden mee, die zaten allemaal bij me in dat hokje. Maar dat was ook het startpunt. Het was voor het eerst dat ik vertrouwen in mezelf had, omdat ik op een platform mocht draaien waar ikzelf zo naar opkeek. Zij gaven mij die kans, en ik voelde me heel welkom om een volgende show te doen. Ik kon gewoon honderd procent mezelf zijn. Je had een uurtje de tijd om bij een muziekplatform te draaien dat ALLES deed. Voor je een show van iemand die zieke metal draait, en dan erna een housesetje of zo. De programmering was gewoon: iedereen zijn eigen ding.'
‘Als je daar binnenkwam, dan wist je altijd dat je een uurtje langer bleef hangen. Je hebt dat tussenstukje waarachter waar mensen platen aan het zoeken waren, en dan ging je roken en kwam je weer iemand tegen. Tijdens mijn favoriete Traumgarden met Vladimir Ivkovic lagen we met zijn allen over de vloer verspreid, want Vladimir wilde dat het liefst. De deur ging dicht, en Vladimir draaide een hele intense set terwijl wij plechtig in stilte achter hem zaten, uit respect. Vladimir kon dat daar gewoon doen. En ADE was altijd zo’n gekkenhuis. Resident Advisor had dan ook altijd een stream, en dan kwamen bijvoorbeeld DJ Stingray en Objekt. Dat was ook de charme van Red Light: het ene moment een show van Stingray en Objekt, maar ook gewoon Miran’s eerste Traumgarden.'
‘Er was niets vóór Red Light Radio, en nu dat weg is, is dat ook gewoon klaar. Einde hoofdstuk. En ja, dat doet pijn. Er zijn zoveel nieuwe artiesten, zoveel mensen die een stem nodig hebben om zichzelf te uiten. Omdat ze mijn streams vet vonden ben ik met Red Light uiteindelijk meegegaan naar Marrakech en naar Helsinki om op een Red Light Radio-stage bij een paar festivals te draaien. Nog zoiets: mijn eerste grote festival was Strange Sounds From Beyond bij de Red Light Radio-stage, om zes uur. Meestal begint een beginnende dj als opener, ik stond meteen op zo’n goed slot. Ze hadden zo’n vertrouwen in mijn sound, en dat had ik in het begin heel erg nodig omdat ik dat zo lang niet durfde te hebben.'
Cinnaman
‘De eerste keer dat ik er draaide kan ik me niet meer herinneren, na negen jaar is dat een grote waas van radioshows. Ik ben er zo vaak geweest. Ik kan me nog wel het openingsfeestje herinneren, in 2010. De studio was toen nog helemaal wit, de muren waren nog niet volgeplakt met stickers, de lucht rook bij wijze van spreken nog naar Nivea. Nu ruikt het nog naar rook en bier. Joh, ik mis het nu al, dat gekke hokje, dat raam, wat voor iedereen in het begin altijd awkward is. Waarom? Omdat er zoveel mensen langskomen. En de reacties van mensen soms, die gaan dansen of willen MC’en of geld bieden om op de microfoon te mogen. Of mensen die tegen de kerk staan te pissen en geen idee hebben dat je daar radio staat te maken. Het blijft een gek buurtje. Die buurt is door Red Light Radio veel leuker geworden, ook omdat het een sociale plek is. Het is net een kroeg of een bar, maar dan voor muzieknerds. Een LARP-club, haha!’
‘Wat het heeft gedaan voor het Amsterdamse nachtleven, dat is gewoon heel bijzonder. De tijd dat ik bij Rush Hour werkte vijftien jaar geleden draaiden wij voornamelijk in Nederland. En dan krijg je zo’n platform als Red Light Radio, dat kansen biedt aan mensen van allerlei muziekachtergronden, en vervolgens ook kansen biedt aan mensen vanuit de hele wereld om te kunnen luisteren. Door een platform als Red Light Radio zijn wij over de hele wereld zijn gaan reizen. Hoe groot de dance in Nederland is geworden, dat ontleent het wel voor een deel aan Red Light Radio. Hopelijk gaan ze het zo erg missen dat ze het weer oppakken.’
Cinnaman
Elias Mazian
‘Zeven jaar geleden kreeg ik er mijn eerste show. Dat wilde ik al langer, maar ja, je bent toch een beetje onzeker. Toen stelde Tom Trago voor dat ik de radioshow van Voyage Direct kon gaan presenteren. Ik weet nog de eerste keer dat ik in de microfoon moest spreken: zo eng. Ja, met bibberende stem. Later kreeg ik mijn eigen show, Private Hearts, en daar kon ik écht mijn ei in kwijt. Als dj had je bij Red Light altijd het idee dat je de ruimte kreeg om te doen wat je wilde doen, en daar ben ik eeuwig dankbaar voor. Ik heb nooit het idee gehad dat het een high-brow muzieksituatie was waar mensen op je neer keken. Dat was de kracht van online radio, het gaat niet om wie er draaide maar wat er gedraaid wordt.'
‘Ja, ik heb er veel mensen ontmoet die je anders niet zo snel zo ontmoeten. Maar of dat ooit spannend is geweest, nee. De sfeer is er zo chill, dat het niet uitmaakt of Jeff Mills net binnenwandelt, of DJ Bone net is binnengekomen. Als je binnenkomt maakt het niet uit of een of andere punker zijn analoge gear staat op te ruimen of er een minimal DJ staat te draaien. Tijdens ADE al helemaal. Een gevulde koelkast en een deur die openstaat, super cosy. Je zit middenin het centrum dus de hele tijd komen er dj vrienden of mensen uit de industrie, het is gewoon gekkenhuis. Ongelooflijk dat zo’n plek zo lang middenin het centrum heeft kunnen bestaan.’
‘Iets dat mensen van buitenaf niet zien? Er werd zes dagen in de week keihard gewerkt voor heel weinig geld, maar wel met heel veel passie. Het is moeilijker dan je denkt om een radiostation op die manier op de been te houden, zes dagen per week, met stage hostings en evenementen als ADE… Het bloed, zweet en tranen dat hierin zit, dat is niet voor iedereen weggelegd. Ik vraag me af hoe dit gat gevuld gaat worden. Dat is de legacy die Red Light Radio met zich meedraagt: het is de eerste Amsterdamse radiostation in die vorm. Alles wat hierna komt borduurt voort op wat zij hebben neergezet.’