Nederland gaat langzaam weer open. Terrassen zitten weer vol, kappers mogen weer knippen, elke parkeerplaats lijkt tegenwoordig wel een sportschool. Het gaat af en toe nog een beetje ongemakkelijk en geïmproviseerd, maar er mag tenminste van alles weer. Maar één ding is verder weg dan ooit: dansen. Het mag niet. Het mag 1 juli niet, het mag 1 augustus niet, en als het aan minister Hugo de Jonge ligt kunnen grootschalige festivals waar we met zijn allen uit ons dak gaan pas weer als er een vaccin tegen corona is. Dat is natuurlijk een perspectief van niets, en dus begint het bij veel clubbers meer en meer te kriebelen.
Het is donderdag, een kleine week na het opgerolde feest in het Haarlemmermeerse Bos, een natuurpark bij Hoofddorp dat ook bekend is als het terrein van Mystery Land. Diverse kranten berichtten over honderden feestgangers en drugsafval. De burgemeester van Hoofddorp is nog altijd op zoek naar de organisatoren van de illegale rave, maar een van de mensen achter het feest wil wel even aanschuiven in een hotel ergens langs de snelweg om zijn kant van het verhaal te vertellen. Anoniem, uiteraard. Laten hem hem Henk noemen, een dertiger die schoon genoeg heeft van de corona-maatregelen. Dit was zeker niet de eerste keer dat de speakers naar buiten gingen. Wel de grootste. ’In maart deed niemand iets, iedereen wilde aankijken wat er gebeurde. Maar in april was al duidelijk dat het allemaal wel meevalt. In mei wisten we het zeker: de maatregelen zijn totaal niet in balans met het risico, zeker voor onze leeftijdscategorie. Je kunt niet het hele land stilleggen voor een hele kleine groep mensen die risico loopt. Ik vind het echt krankzinnig, het slechtste experiment uit de menselijke geschiedenis.’
De regels zijn helder: het wordt steeds makkelijker om weer met andere mensen bij elkaar te komen, maar een samenkomst van honderden dansende en drinkende mensen is absoluut verboden. Toch is dat wat zaterdag gebeurde. Min of meer vanzelf. ‘We hebben zelfs geprobeerd het klein te houden. Als we echt ons best hadden gedaan, hadden er misschien wel tienduizend mensen gestaan’, zegt Henk. ‘De opkomst laat zien dat mensen er klaar mee zijn.’
Een paar speakers, een geïmproviseerd dj-setje, een paar lampen en een bar op pallets. Meer moet je er niet bij voorstellen. Maar op een illegale rave in het Haarlemmermeerse Bos bij Hoofddorp kwamen wel minstens 500 mensen af. ‘Het zouden er ook best meer geweest kunnen zijn, ik heb ze niet geteld. Het was eigenlijk gewoon een vriendengroep die zin had in een feestje. Dat doen we wel vaker. Deze keer was het alleen iets groter geworden.’
Om een uur of elf begon het feest in het bos. Dj’s vinden die willen draaien is volgens Henk een fluitje van een cent. Ze staan in de rij. ‘Ik snap wel dat Armin van Buuren er misschien niet op zit te wachten om in een bos te draaien, maar de jonge garde wil gewoon spinnen.’ De bedoeling was dat het feest de hele nacht zou duren. Zo lang als het leuk zou blijven, zeg maar. Eigenlijk zoals de house in Nederland ooit begon, in gekraakte loodsen en fietstunnels. Maar om een uur of twee raakten patrouillerende agenten gealarmeerd door een opvallende hoeveelheid geparkeerde auto’s. Ze gingen op onderzoek uit en ontdekten zo het feest. ‘Dat was wat vroeger dan gehoopt. We hebben natuurlijk spullen achter moeten laten, dus in de krant stond dat het een rotzooi was. Maar de volgende dag zijn er vrijwilligers naar het bos gegaan. Ik weet honderd procent zeker dat er geen enkel bierblikje is blijven liggen.’
Boetes werden er die zaterdagavond niet uitgedeeld, aldus de politie. Omdat er veel te veel mensen bij elkaar waren, koos de politie ervoor het feest simpelweg te beëindigen, in plaats van iedereen op de bon te slingeren. Dat is natuurlijk ook ondoenlijk, maar volgens Henk is er na de demonstraties op de Dam ook geen agent meer die het nog over zijn hart kan verkrijgen iemand op de bon te slingeren. ‘Het sloeg al nergens op, en na de Dam slaat het helemaal nergens op. De burgemeester van Hoofddorp roept dan van alles over risico’s die wij nemen, maar ondertussen staat ze in haar gemeente toe dat honderden vliegtuigen opstijgen met 300 mensen aan boord. Het verhaal is dan: die vliegtuigen zijn goed geventileerd. Wij hebben een nog betere ventilatie: open lucht met een windje.’
Zo wuift hij de kritiek weg dat feestgangers een groot risico nemen en zo een middelvinger opsteken tegen zorgmedewerkers en kwetsbare groepen. Henk hangt de lijn aan die peilingkoning Maurice de Hond al maanden uiteenzet, en die in toenemende mate ondersteund wordt door praktijkvoorbeelden (zoals de demonstratie op de Dam): buiten komt overdracht van het virus nauwelijks voor, binnen gaat het vooral mis in slecht geventileerde ruimtes. ‘Bovendien is er op dit moment bijna niemand meer besmet in Nederland. Studies naar medicijnen worden afgebroken omdat er te weinig patiënten zijn om op te testen. Het is logisch dat de behoefte om het normale leven op te pakken steeds groter wordt. Niet alleen bij jongeren. Er stonden zaterdag allerlei mensen, van 18-jarigen tot veertigers.’
Het feest moet ook gezien worden als een statement, een poging om de boel open te breken. ‘De sportscholen hebben hard op de trommel geslagen, en met succes. Ze hadden een goede campagne met goede ambassadeurs. Hun verhaal klopte ook: het is belangrijk dat mensen aan hun lichamelijke conditie werken. Obesitas was bij veel ernstige gevallen een factor. En dan ga je sporten verbieden? Ik denk dat uitgaan ook belangrijk is voor de mentale en fysieke gesteldheid van de maatschappij. Ik ben al wat ouder, maar je zal dit jaar maar 18 zijn. Geslaagd voor je examen, voor het eerst op vakantie met je vrienden, naar festivals. Er wordt een moment afgepakt dat je nooit meer terug krijgt. We moeten hier zo snel mogelijk mee stoppen.’