Courtney Marie Andrews: ‘Liefdesverdriet was het enige wat ik voelde’ Courtney Marie Andrews: ‘Liefdesverdriet was het enige wat ik voelde’

Het is nieuwjaar, iedereen is in een goed humeur en de champagne vloeit rijkelijk. Een paar uur in het nieuwe jaar zijn de schaaltjes met borrelhapjes leeg gegeten, zijn de eerste mensen al rustig naar huis en hebben er hier en daar wat mensen net iets te veel gedronken. Op dat moment, een paar uur in het nieuwe jaar, strandde voor Courtney Marie Andrews de negen-jaar-durende relatie met haar partner. De zangeres ging door een diep dal van liefdesverdriet, en schreef daar het prachtige nieuwe Americana-album Old Flowers over, waar ze haar hele rouwproces van begin tot eind beschrijft. Toch klinkt ze nergens verbitterd of hardvochtig; de liefde is nog altijd voelbaar. ‘Bij het schrijven was er altijd nog heel veel liefde, en dat is er nog steeds,’ vertelt Courtney vanuit haar huis in Nashville. ‘In de westerse cultuur zijn we altijd zo snel om de liefde af te wijzen alsof het nooit heeft bestaan. Wanneer het uiteindelijk toch niet werkt, zeggen we dat de liefde gefaald heeft. Ik zie het nog steeds als een triomf dat ik voor zo lang zo veel liefde heb mogen kennen.’ 

Zo’n plaat is dan ook hyperpersoonlijk; je hart open leggen en schrijven over iemand waar je een derde van je leven mee hebt gedeeld is niet niks. Als je naar Courtney’s vorige release May Your Kindness Remain kijkt, een plaat waar ze verhalen van andere vertelde en maatschappelijke issues wilde duiden, is zo’n plaat als deze een grote verandering. ‘Bij dat album heb ik me qua schrijven heel erg vooruit gepushed, om verhalen van anderen op papier te zetten. Toen ik weer begon met schrijven na mijn break up, was er geen mogelijkheid voor mij om ook maar iets anders te schrijven dan over die break up. Liefdesverdriet was het enige wat ik voelde,’ vertelt ze. ‘Elke keer als ik achter de piano ging zitten kwam dit eruit, en in plaats van dat tegen proberen te houden omdat er al zo veel nummers over gebroken liefdes zijn geschreven, ben ik er gewoon helemaal ingedoken.’

Een grappig feitje: de in Phoenix opgegroeide Courtney heeft samengewerkt van de Belgische Milow. Ja, die ene van ‘Ayo Technology’. ‘Ik woonde in L.A., en in 2014 vroeg Milow mij om mee te zingen op zijn nieuwe album. Het leek me een leuke uitdaging, en ben ik dus afgereisd naar België. Daar heb ik zo’n halfjaar gewoond, heb met Milow getourd en veel muziek geschreven,’ vertelt ze. Een aantal jaar daarvoor zat ze nog in de Amerikaanse emo-band Jimmy Eat World, waar ze voor werd gevraagd toen frontman Jim Adkins een concert van haar zag. ‘Dat was in een tijd dat ik heel veel aan het busken was en kleine concerten deed in café’s. Ik was ook al platen aan het uitbrengen, maar je moet toch geld verdienen om rond te kunnen komen. Dus heb ik een tijd in de band gezeten als toetsenist en achtergrondzangeres. Ondertussen was ik ontzettend druk met mijn eigen werk, waar ik al sinds mijn 15de mee bezig was,’ vertelt ze. 

En zo heeft Courtney bijna haar gehele twintiger jaren bijbaantjes gehad, en heeft ze zelfs pas sinds vorig jaar voor het eerst een eigen woning. ‘Al die tijd leefde ik eigenlijk als een vagebond. Ik sliep bij familie, vrienden en trok van Airbnb naar Airbnb. Ik moest altijd rondkomen van backing vocals doen, of in een bar werken. Ik moest pakken wat ik pakken kon om ook gewoon mijn muziek te kunnen maken,’ vertelt ze.

Maar hoe is dat eigenlijk? Om je hyperpersoonlijke heartbreak-verhaal aan de hele wereld te laten horen? ‘Ik denk dat ik pas sinds twee maanden ver genoeg van het album afsta om er rustig over te zijn dat iedereen dit gaat horen. Het eerste jaar schaamde ik me ontzettend voor de nummers, omdat alles nog zo vers was. Ik schaamde me voor de gevoelens die ik allemaal had, en wist niet hoe ik die moest verwerken. Nu heb ik er vrede mee,’ vertelt ze. 

Op het einde van kant A (‘Carnival Dream’) hoor je vooral hoe open ze is over haar heftige gevoelens. Ze zingt voor het eerst over haar grote angst: ‘Will I ever let love in again / I may never let love in again’. ‘Ja, toen ik dat schreef zat ik echt op het dieptepunt. Het is het pijnlijkste moment van het rouwproces. Het is het punt waar je gewoon geen positiviteit meer ziet, en denkt dat je er echt niet doorheen gaat komen,’ vertelt ze. Kant B ('Old Flowers') begint plots hoopvoller met ‘So please, go home now / I can sleep on my own / I’m alone now / But I don’t feel alone’. ‘Dat nummer is echt het eerste nummer waar ik het los kon laten, en de hoop terugkwam. Zo heb ik het hele album opgebouwd als het hele rouwproces waar ik doorheen ben gegaan,’ vertelt Courtney. En gelukkig, op afsluiter ‘Ships In The Night’ wenst Courtney, na een jaar van verdriet, haar ex-partner het allerbeste: ‘I hope that you find love, settle down somewhere new / And I hope that this world sees who I see in you.’