Wat moet het een verademing zijn geweest om in de jaren zeventig te kunnen dansen in clubs zoals Paradise Garage en The Warehouse, waar iconische dj’s zoals Larry Levan en Frankie Knuckles de scepter zwaaiden. Zulke clubs waren het middelpunt van de levendige gayscene die aan de wieg stond van de elektronische muziek. Misschien werden de bezoekers buiten de clubs met de nek aangekeken, maar binnen de muren van zulke vrijhavens verenigde een ijzersterke gemeenschap zich door een haast religieuze liefde voor de muziek. De stroming die eruit voortkwam – house – zou de koers van de dance bepalen.
Die subcultuur, de muziek die daaruit voortkwam en vooral de vrijheid die er heersten waren allemaal inspiraties voor Is Burning. Het feest is opgericht door dj’s Carlos Valdes en Sandrien, hoewel de laatste zich tegenwoordig alleen nog opwerpt als resident dj. Voor de naam lieten ze zich inspireren door ‘Paris Is Burning’, een documentaire over de gay en transgender gemeenschap in New York eind jaren tachtig. Dat tijdperk wilden de organisatoren eren: met de platen die er worden gedraaid – van groovende disco tot high-energy Chicago house en recentere releases waarmee ze de link tussen het heden en verleden leggen – levert het feest een eerbetoon aan de beginjaren van de oldschool LGBTQ+ clubcultuur. ‘Dat is wel de scene die deze muziekstroming aan het licht heeft gebracht,’ vertelt Carlos.
Ondanks die muzikale roots lag de gay-uitgaanswereld vijf jaar geleden flink op zijn gat. Goed, de Reguliersdwarsstraat had nog genoeg te bieden als je wilde dansen op de welbekende R&B- en pophits, maar de liefhebber van serieuze house en techno viel tussen wal en schip. ‘We konden geen plek vinden waar wij heen zouden willen gaan, en ook konden genieten van de muziek.’
Enter Is Burning, dat zich ondertussen heeft ontwikkeld tot het meest toonaangevende gayfeest van Nederland. De kans is groot dat je de notoire leuze achter je favoriete club hebt zien staan: Trouw, Cruquiusgilde, Marktkantine, Shelter, WAS., BAR, allemaal hebben ze mogen branden. DJ’s zoals Job Jobse, Robert Owens, Boris en Virginia hebben er over de jaren allemaal gedraaid, hoewel de line-up nooit de headliner van de avond is. Door hun programma steevast onaangekondigd te houden, laat de clubavond de energie voor zich spreken. Resident dj TITIA, wiens solocarrière is begonnen bij het gayfeest, legt uit: ‘Het is niet alleen een feestje, het is het besef dat we onszelf mogen zijn, wie of wat je ook bent. Dat we dat moeten koesteren.’