Beyoncé en Jay Z in de ArenA: liefde overwint alles Beyoncé en Jay Z in de ArenA: liefde overwint alles

‘THIS IS REAL LIFE’, flitst er voorbij op de mega-schermen voordat het meest iconische muzikale duo ter wereld het podium betreedt. En wanneer ze tweeënhalf uur en zo’n veertig songs later hand in hand weer aftreden, komen er weer zulke koeienletters in beeld. ‘THIS IS REAL LOVE.’ Het is wel effe slikken bij die beelden, hoor, want wat is er precies écht aan de mega-gestileerde en geregisseerde show waarbij niets aan het toeval wordt toegelaten? Zelfs de familiebeelden die worden vertoond – Beyoncé en Jay Z met de tweeling, Beyoncé en Jay Z liefkozend op het strand, Beyoncé en Jay Z als koningin en de gangster, Beyoncé en Jay Z in een liefdesverhaal waarin liefde NOOIT verandert en universeel is – vertonen meer gelijkenis met een Hollywood-sprookje dan de realiteit.

Maar goed, uiteindelijk kijken we ook veel liever naar een blockbuster dan de dagelijkse beslommeringen van gezinnetje tussen de poepluiers, hè? Zodra je je daarop instelt, is de romantische On The Run II-tour van Jay en Bey een waanzinnige achtbaanrit langs hun indrukwekkende oeuvre van R&B-, hiphop- en pop-rammers. Alleen al hoe ze daar samen staan bij ’Part II (On The Run)’, het nummer waar ook de eerste gezamenlijke tour vier jaar geleden naar vernoemd is. Slowend, elkaar in de ogen turend, en Beyoncé zachtjes een hand in de nek van Jay Z leggend. Dat sprookje wil je ook gewoon heel graag geloven. De ArenA is een mega-zaal, waarvoor in twee dagen circa 100.000 man naar het stel komt kijken, maar even voelt het alsof je deelgenoot bent van een bijzonder intiem moment. 

HET CONCERT:
Beyoncé en Jay Z in de ArenA, dinsdag 19 juni

HET PUBLIEK:
Verwacht iets fantastisch.

WAS HET GOED:
Wie zich over het soms troebele geluid van de ArenA-galmbak heen kon zetten, werd getrakteerd op een iconische show.

HET NUMMER:
'Crazy in Love', al vijftien jaar en still going strong.

Iedere minuut openbaren zich meer geheimen van dat vernuftige podium waar ze op staan. Het giga-scherm achter hen vult de hele breedte van de ArenA, en blijkt ook nog eens open te kunnen schuiven. Verhip: daar staan vier verdiepingen aan blazers, strijkers, dansers en bandleden verborgen die een ingewikkelde choreografie doen. Er zijn twee imposante catwalks tot midden in de zaal, en daartussen een brug die heen en weer zweeft over de hoofden van het publiek. Er zijn liften, er is een overdaad aan vuurwerk en er is genoeg pyro om een poolkap te doen smelten.

(Tekst gaat door onder de foto)

Puur entertainment, dus? Een beetje wel. Waar Beyoncé op Coachella uitgebreid de zwarte college-cultuur vierde en met haar Superbowl-show een hommage bracht aan de Black Panthers, houdt het stel hier veel meer aan de oppervlakte. Oké, Jay Z draagt een zwarte panter op zijn rug bij ‘Clique’, en de tragische choreografie op Nina Simone-nummer ‘Four Women’, dat later wordt gesampled in ‘The Story of O.J.’. Jay brengt het nummer zelf zo introvert mogelijk, zodat de videoclip achter hem alle ruimte krijgt, met stereotype blackface cartoons om nog eens te laten zien hoe alom aanwezig racisme in de Amerikaanse (en Westerse) cultuur nog altijd is. Het eindigt zelfs met lijken in de straten.

Beyoncé sluit ‘Who Run The World (Girls)’ met z’n opzwepende samba-drums dan weer af met de feministische speech van Chimamanda Ngozi Adichie, die ze eerder al eens gebruikte in de videoclip bij ‘***Flawless’: ‘We teach girls to shrink themselves, to make themselves smaller. We say to girls: “You can have ambition, but not too much. You should aim to be successful, but not too successful, otherwise you will threaten the man.’ De boodschap: we laten ons niet meer onderdrukken, en het wordt met een euforisch gejuich ontvangen.

Maar het zijn toch vooral hits, hits, hits waarmee de twee je in tweeënhalf uur murw beuken, en heen en weer slingeren tussen emoties. Er is een turnup voor ’N*ggas in Paris’, Beyoncé rapt nog scherper dan Jay Z op ‘Formation’ en in de finale klinken het gezamenlijke ‘Crazy in Love’, een zinderend ‘Freedom’ met een glansrol voor de brassband en Blueprint-classic ‘U Don’t Know’. Vooral Beyoncé steelt de show, en als de man-vrouw-verhouding (zeker 30-70) en de publieksreactie enige indicatie vormen, schijnt de ster van Beyoncé veel en veel harder dan die van haar man.