Ieder jaar studeren in Nederland honderden muzikanten af aan conservatoria en MBO-muziekopleidingen. We vroegen drie van de meest talentvolle naar hun studie, dromen en ambities. ‘Vroeger wilde ik de allergrootste dj ter wereld worden. Nu wil ik de grootste artiest van Nederland worden. Maar als dat niet lukt? Dan ga ik over een paar jaar gewoon een HBO-studie doen.’

Rutger: 'Ik moet volgende week nóg sicker zijn'

© Timo Pisart

Producer Rutger van Eck (19) alias Russo

Studeerde als beatcreator aan de Herman Brood Academie en bracht zijn debuut-EP Vergeet Me Niet uit via Top Notch

‘Mijn eerste dj-boeking had ik op mijn veertiende, en al gauw draaide ik veel op FRIS-feesten. Elk weekend was er wel een feest, soms voor 3000 man, soms voor 400. De eerste keer dat ik voor 1000 man draaide had ik de illusie: “Dat doe ik wel effe. Wat ik ook draai, ze gaan toch wel los.” Nou, niet dus. Het 12- tot 16-jarig publiek is wellicht het lastigste publiek dat je kunt hebben, je moet heel snel mixen omdat de spanningsboog veel korter is. Er was een periode dat ik in een uur wel 80 liedjes draaide, dan bleven ze wel gedreven.

‘Toen ik op school kwam, was mijn grootste ambitie om de allergrootste dj ter wereld te worden. Op de open dag wilde ik me opgeven voor de richting dance. Maar wat bleek: dan moest ik in een ander programma gaan werken. De opdrachten werden gegeven in Logic en Ableton Live, terwijl ik FL Studio gewend was. “Schrijf je dan maar in als beatcreator”, werd me gezegd. De eerste week al werd ik met een rapper samengezet, moest ik opeens een beat produceren waar hij op kon rappen terwijl ik altijd heftige dance maakte.

‘Ik heb op school niet zozeer beter leren produceren, ik heb vooral geleerd hoe het in de scene werkt. Hoe je met mensen om moet gaan, hoe je je moet opstellen zodat je niet te opdringerig wordt, marketing, social media, promotie, contracten. Ja, en als iemand uit mijn klas vettere producties liet horen op vrijdagmiddag, dacht ik in het weekend: “Ik moet volgende week nóg sicker zijn.”

© Timo Pisart

Russo

‘En nu? Nu doe ik niet anders meer dan met rappers samenwerken. Ik heb beats gemaakt voor JeBroer, Josylvio, Dio, en bracht afgelopen mei mijn eigen EP uit op Top Notch. Dat zit zo: ik zou een tape uitbrengen a la The Partysquad, met tracks voor de discotheek. Ik had tracks gemaakt met 12 artiesten, maar was afhankelijk van hun agenda’s voor het releasen. Uiteindelijk heb ik daar een jaar op zitten wachten, en toen we eindelijk een datum hadden… vonden ikzelf en de artiesten dat de tracks verouderd waren. Effe zat ik in zak en as: wil ik nog wel muziek maken? Ik vind het heel leuk, maar alles eromheen vind ik helemaal niets. Hoe zorg ik dat ik onafhankelijk ben? In september besloot ik over mijn eigen beats heen te gaan zingen. Top Notch was ook meteen enthousiast toen ik de tracks opstuurde. Nog één keer draai ik als dj, op We Are The Future in AFAS Live. Die boeking was al een jaar geleden gedaan, daarna stop ik als dj. Het is effe opnieuw beginnen, dat is wel schrikken, maar ik wil de grootste artiest van Nederland worden en mezelf blijven produceren. Ik ben wel realistisch, hoor, als dit niet lukt ga ik over een paar jaar gewoon een HBO-studie doen.’

Emiel: 'Ik wil niet eens weten waar we over tien jaar zijn'

© Timo Pisart

Gitarist Emiel de Nennie (26) van EUT

Haalde zijn Bachelor Pop aan Conservatorium van Amsterdam (en studeerde daarvoor al aan HBA)

‘Ik kom uit Middelburg, daar gebeurt qua muziek en cultuur geen reet. Ik had een hanenkam en speelde als dertienjarige jongen in punkbandjes met gasten van 25. Zij waren de enige andere muzikanten die ik kende. Op de middelbare school hoorde ik over de Herman Brood Academie. Ik heb me daar vooral ingeschreven om met mensen muziek te maken, in principe boeide het me niet heel veel om een zieke virtuoze gitarist te worden. De eerste dag in Utrecht heb ik meteen m'n hanenkam afgeschoren, haha. Ik dacht: ik richt meteen een vette band op, en binnen een jaar word ik een rockster. Dat lukte niet, ik kreeg niet eens een vaste band. Toen ging ik door een periode van twijfel. Ik vond het ook leuk om gitaren te bouwen, misschien moest ik stoppen met mijn opleiding en lekker gaan knutselen. Maar in het tweede jaar ging het meteen zo goed en vanzelf dat ik niet meer snapte dat ik hier ooit aan heb durven twijfelen.

‘Toen ik daar klaar was, dacht ik: ik wil nog wel vier jaar gitaarles krijgen en vind muziektheorie heel interessant. Ik heb auditie gedaan voor het conservatorium en werd afgewezen: ik was wel toelaatbaar, maar er worden maar vijf of zes gitaristen per jaar aangenomen, het is heel moeilijk om ertussen te komen. Het jaar daarop heb ik weer auditie gedaan, werd ik wéér afgewezen. Het jaar daarop kwam ik alsnog binnen.

© Timo Pisart

Emiel van EUT

‘Je moet er allerlei stijlen onderzoeken en gaat dingen uit heel andere genres toepassen in je eigen muziek. Effe rekenen, hoor: ik heb op de Herman Brood Academie iedere periode een stijlband en een act-development-band gehad, en op het Conservatorium ook zoiets. Uiteindelijk komt dat neer op 16 verschillende acts. Zo moest ik progrock onderzoeken en Carry On Wayward Son van Kansas spelen. Dat was echt verschrikkelijk, en tegelijkertijd heel leuk: een keertje zó vies shredden en licks spelen, maar ik heb er wel heel hard voor moeten studeren.  Alle bandleden van EUT hebben aan het CvA gestudeerd, met onze drummer Jim heb ik zelfs bijna alle projecten gedaan. Dat is echt toeval, meestal word je gewoon ergens ingedeeld, maar we voelen elkaar nu zo goed aan. Ik merk meteen wanneer hij denkt: “Nu ga ik meer hangen, of juist duwen.”

‘Geld verdienen met muziek? Dat zou heel leuk zijn, het gaat met EUT al belachelijk hard. We hebben drie singles uit, het debuutalbum komt in het najaar en toch hebben we al een Belgische boeker, eentje in Frankrijk, eentje in Zwitserland. Nu is het nog veel investeren, maar we hopen vanaf volgende zomer te gaan verdienen. En als alles in dit tempo doorgaat, dan wil ik niet eens weten waar we over tien jaar zijn!’

Lisa: 'Misschien moet ik eens voor mijn eigen shit kiezen'

© Nick Helderman

Drummer Lisa Ann Jonker (26)

Studeerde af aan Conservatorium van Amsterdam en speelde/speelt o.a. bij Bombay, Happy Camper, Altin Gün en San Dollar

‘Ik heb nog een beetje een jetlag, hoor, en moet alweer mijn tassen pakken. Ik ben net terug uit Canada voor vier shows met Altin Gün, in Montréal, in Quebec en Chicoutimi. Dat was te gek, en nu gaan we voor tien dagen naar Zwitserland, North Sea Jazz, Dour en dan Frankrijk. Stressen dus: wanneer wordt m’n was droog?!

‘Op aandringen van mijn drumleraar, Bram van de Berg, heb ik me aangemeld voor het conservatorium. Ik was sceptisch, had überhaupt niet verwacht dat ik zou worden aangenomen, maar toch! Toen was ik 22. Ik drumde toen nog heel erg vanuit mijn armen, niet zo technisch. Door een advanced style lab in de stijl van James Brown ben ik in het diepe gegooid: zo spelen staat heel ver van me af, je moet heel klein drummen om alle noten te halen. Dat ging zóóó snel. Nog zoiets: drie jaar geleden had ik nog nooit met hybride drums of de SPD [sample pad] gespeeld. Dat veranderde drastisch, uiteindelijk ben ik afgestudeerd met twee bands waarbij ik grotendeels die elektronische hybride kant op ben gegaan.

‘Bij Bombay, Altin Gün en Happy Camper werd ik als drummer gevraagd toen de bands al bestonden. Hier stonden de partijen al vast, en was ik niet of nauwelijks betrokken bij het schrijven, terwijl ik me het liefst met het schrijfproces bezighou – maar dan wel het liefst met mensen waarbij ik me comfortabel voel. Ik speel graag in dienst van de muziek en je kunt je gemakkelijk achter je drumstel verschuilen, maar misschien moet ik hierna niet voor de makkelijkere weg kiezen, maar voor mijn eigen shit. Dan ga ik waarschijnlijk wel een stuk harder op m’n bek. Ik hoef sowieso niet per se beroemd of succesvol te worden, liever wil ik kiezen voor wat ik zelf vet vind.’