Het heeft iets van een verslaving, de drang naar extremiteit die Jason Köhnen al zijn hele muzikale leven voelt. Hij voelde het die eerste keer toen uit de autoradio van zijn moeder Iron Maiden klonk. Hij was hooked toen hij de eerste EP van Slayer kocht en voelde een nieuwe opwinding toen de hectische jungle zijn intrede deed op de dansvloer. ‘Muziek moet me een klap op mijn smoel geven, me totaal omver schoppen. Dan pas heb ik het gevoel dat ik iets ontdek. Ik ben dankbaar, want ik heb het begin van de metal meegemaakt, het begin van de jungle en breakcore. Wat dat betreft heb ik wel te doen met jongeren die nu uitgekauwde muziekstromingen moeten aanhoren.’
Jason Köhnen groeide op als zoon van een krokettenpionier in Spanje. Geen grap, zijn vader was een slager die een aardig woordje Spaans sprak en een kans zag in het oprukkende toerisme aan de Costa’s, begin jaren tachtig. De restauranteigenaren daar zaten met een probleem: klagende Nederlanders die geen paella en tapas moesten. En dus gingen de slager en zijn vrouw in het schuurtje achter hun huis kroketten staan draaien. Jason en zijn broer vulden de dozen. Daar, in een dorpje in de buurt van Benidorm, was natuurlijk nauwelijks metal te vinden, maar als zijn moeder een paar dagen naar Amsterdam ging gaf hij haar al zijn zakgeld mee om alles mee te brengen dat ‘metal’ was. En dan was er nog zijn oudere nichtje, die het virus ook te pakken had, compleet met een jasje vol patches. Zij hielp hem aan cassettebandjes vol harde gitaren.
Zo groeide Köhnen langzaam een undergroundscene binnen. Eenmaal terug in Nederland, na de scheiding van zijn ouders, speelde hij in bands. De meest meest prominente was Celestial Season, een soort stoner metal-band avant la lettre, precies in de tijd dat het grote Kyuss die muziekstroming ook uitvond in de Californische woestijn. Maar halverwege de jaren negentig raakte Köhnen een beetje uitgekeken op de rock, kocht hij een sampler en begon hij te sleutelen aan een nieuw alias: Bong-Ra. ‘Ik vond het wel een goed idee om hier af te spreken’, zegt Köhnen terwijl hij om zich heen wijst. Achter hem verrijst het immens Tivoli-Vredenburg, een poppodium nieuwe stijl. Het oude Utrecht, waar zijn roots liggen, is er niet meer, en toch wil hij ‘de oude Bong-Ra’ hier ten grave dragen. ‘Hier drie minuten fietsen vandaan had ik mijn studentenkamer, hier kocht ik mijn eerste sampler. Ik heb eerst drie jaar zitten proberen hoe het moest. Dat ging in die tijd natuurlijk niet zo snel, zonder internet. Ik kwam er bijvoorbeeld pas jaren later achter dat je cd’s had vol met drum-samples. Ik heb hier in dB’s studio nog jungle beats zitten opnemen met een drummer. In 1998 kwam mijn eerste album uit bij Djax Records. Dat beschouw ik als het echte begin van Bong-Ra.’
Een paar jaar later ontstond pas de term breakcore, een soort verzamelnaam voor dj’s die extreme vormen van jungle maakten, met uitstapjes naar bijvoorbeeld metal, ragga of disco. Voor die term bestond was Bong-Ra ‘gewoon’ de hardste dj in de junglescene in Utrecht, een scene die thuis was in club PLF en later Tivoli. Headhoncho in die scene was DJ Carlton, bijgenaamd ‘The Problem Child’. Een norse man, herinnert Bong-Ra zich, maar zonder dat ie het doorhad wel een soort mentor voor het broekie dat hij was. ‘Hij was altijd bang dat ik te hard zou gaan. In die tijd maakte ik er ook echt wel eens een sport van om de zaal leeg te draaien. Zo van: kom maar op, ik ga hiervoor, volg me maar. Dat is een paar keer leuk, totdat je bedenkt dat je toch wel een carrière wilt opbouwen. Op die avond in Tivoli wilde ik echt heel graag draaien. Op een avond gaf ie me de kans, het laatste halfuur van de nacht. Ik draaide onder meer een Alec Empire remix van Björk die toen net uit was, een kneiterharde plaat. Het ging helemaal los, en na afloop kreeg ik een knuffel en zei ie dat ik me bewezen had.’
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
