Vorige week maakten we hier het muziekprogramma van IDFA 2017 bekend, inmiddels hebben we ze ook allemaal voor je bekeken. Welke zijn nu echt de moeite waard? Nou, deze acht, met een paar inkoppertjes en een paar grote verrassingen. Dit zijn de acht beste muziekfilms van IDFA 2017.

Documentairefestival IDFA vindt plaats van 15 tot en met 26 november op verschillende locaties in Amsterdam. De onderstaande muziekfilms zijn allemaal te zien in de Melkweg. De voorverkoop voor de muziekdocumentaires begint op 19 oktober om 10:00 uur op de website van IDFA.

1. When God Sleeps ​​​​​​​

Na de aanslagen op concerten van Eagles Of Death Metal en Ariana Grande zit de schrik er flink in bij veel popmuzikanten. En toch: de kans dat iemand daadwerkelijk jouw publiek overhoop schiet is natuurlijk ongelofelijk klein. Maar hoe zit dat als je een Iraanse muzikant in ballingschap bent, zoals Shahin Najafi? Over hem werd een ‘fatwa’ uitgesproken, zoals ooit ook bij Salman Rushdie gebeurde. Kortom: een vrijbrief uit de islamitische top om hem van het leven te beroven. De impact van die vloek is immens, en voor velen om Najafi heen zelfs te groot. Een belangrijke en fascinerende film over uitgesproken kunst in een tijd waar sommige meningen letterlijk levensgevaarlijk zijn.

2. Bunch of Kunst

Er zijn mensen die zweren bij Sleaford Mods, en aan hen hoeft niemand uit te leggen dat deze film geweldig is. Voor wie het nooit zo gezien heeft in die twee boerenlullen uit Nottingham: ze snappen zelf eigenlijk ook niets van hun succes, maar jij na het zien van deze film wel. Bunch of Kunst was er vroeg bij en volgde het pad van de twee working class heroes langs uitverkochte pubs vol met zielsverwanten tot aan Glastonbury. Een liefdevol en grappig portret over twee doodgewone drop-outs die de onderbuik van Engeland als geen ander weten te vangen. 

3. Ryuichi Sakamoto: Coda

Aan het begin van dit mooie portret van (film)componist Ryuichi Sakamoto zien we een piano die de tsunami van Fukushima overleefd heeft. Op de muur zie je hoe hoog het water reikte, zo’n beetje manshoog. De piano werd opgetild en weer neergezet in het verwoeste landschap. ‘Ik wist niet dat piano’s dreven’, zegt Sakamoto, die het instrument adopteert. Het is niet de eerste keer dat hij zijn bijzonder geïnformeerde visie op de toekomst van onze wereld verwerkt tot kunst. Deze film laat op een hele mooie manier zien hoe hij dat doet, terwijl zijdelings ook nog Sakamoto’s persoonlijke strijd met kanker speelt.  

4. Silvana

Dan een film over een artiest die voor de meest Nederlandse muziekliefhebbers volkomen onbekend zal zijn, maar die in haar thuisland Zweden een grote ster is: rapper Silvana Imam. Of, thuisland: Imam heeft een Syrische vader en een moeder uit Litouwen, wat het niet makkelijker maakt dat ze ook nog eens feminist en lesbisch is. Genoeg ingrediënten voor een knetterende documentaire, en dan hebben we het nog niet eens gehad over de romance met de zo mogelijk nog populairdere zangeres Beatrice Eli. De thematiek ligt er nogal dik bovenop, en toch is Silvana een mooi gemaakte en ontroerende film. 
Kijk hier de trailer.

5. Queercore: How To Punk A Revolution 

Nog een hele aardige film over homoseksualiteit, maar dan over hele andere muziek. Queercore gaat over een groep muzikanten in Toronto die zich begin jaren tachtig niet zo thuisvoelen bij de glitterdisco, maar ook niet bij de steeds mannelijker wordende punkscene. Ze starten - zoals iedereen in die tijd - een fanzine, waarin ze berichten over de gay punkscene in hun stad. Alleen: die scene bestaat helemaal niet. Nog niet, want op diverse plekken in de VS beginnen clubjes te ontstaan die zich laten inspireren door de niet bestaande Queercore scene in Toronto.

6. American Valhalla

En daar is dan het filmdebuut van Joshua Homme, de frontman van Queens Of The Stone Age. Hij houdt het dicht bij huis, want American Valhalla is zijn portret van Iggy Pop. Ze maakten samen het album Post Pop Depression, voor allebei een uitstapje uit hun geoliede rockmachines, QOTSA en The Stooges. En oh ja, de helft van QOTSA en Matt Helders van de Arctic Monkeys deden ook mee. Het nadeel van dit soort films is dat het maakproces van een album natuurlijk niet ‘echt’ een verhaal is, en bovendien is Iggy Pop de laatste jaren vaker gedocumenteerd. Maar hey, Iggy en Josh, why the hell not?

7. Clive Davis: The Soundtrack of Our Lives

Een paar jaar terug had IDFA een supergrappige film over Shep Gordon, een flamboyante industry mogul, manager van onder meer Alice Cooper en Teddy Pendergrass. Die film was mede zo grappig omdat Mike Myers (van wie Gordon ook manager is) hem maakte. Dat pluspunt heeft deze film over Clive Davis helaas niet. Het is daardoor veel meer een standaard hagiografie geworden, over de grote successen van een van de grootste A&R’s uit de popgeschiedenis. Natuurlijk is er ook oog voor de magere periodes uit zijn carrières, maar het beeld dat overblijft, is toch vooral dat van een tachtiger die nog steeds alle grote popsterren van de wereld op zijn verjaardag kan uitnodigen.

8. Living On Soul

Extra actueel is deze film over Daptone Records, de New Yorkse retro soul-stal die ons artiesten als Antibalas, Lee Fields, Sharon Jones en de pas overleden Charles Bradley bracht. De film is eigenlijk een registratie van een Daptone revu in het Apollo Theatre in Harlem, met naast Charles Bradley ook Sharon Jones nog in levenden lijve. Daar tussendoor charmante ontmoetingen met de hoofdrolspelers. Niet alleen de sterren, maar zeker ook de mensen met die visie achter de schermen. Het zijn de hoeders van de soulmuziek als ambacht, dat ze het nog maar lang mogen doen.