Paul Sinha, Entreehal, zaterdag 14 januari, Noorderslag 2017 

Paul Sinha is een superjonge artiest met nauwelijks podiumervaring in een moeilijk genre - kwetsbare elektronische r&b - op de moeilijkste plek van het festival: openingsact in de entreehal. Dit voorjaar verschijnt zijn debuut pas, al heeft hij wel een beginnende hit te pakken met 'Nu gaan'. Het is een akoestisch gitaarliedje dat qua sound juist het minst bijzonder is van wat we tot nu toe van hem hoorden. Wacht even, en zijn 12 van 3voor12 uitverkiezing dan? Nou, luister bijvoorbeeld maar naar '7 Dagen', over een vriendinnetje dat de jonge Paul probeert over te halen zich te settelen. De zinnen die de hele avond in je kop blijven zitten: ‘Ze wil een ring, ze wil een kind, ze wil een papa van me maken, maar ik kan me niet gedragen.’ Dat hoort bij de urbancultuur, dat gevoel van eeuwig jong willen blijven, serieuze zaken uitstellen. Maar het mooie van '7 Dagen' is dat juist wel gezocht wordt naar de diepgang erachter: waarom wil een meisje van twintig een vastigheid? Welke onzekerheid moet daarmee afgedekt worden? En je kunt er nog op dansen ook! Maar ondanks een trefzekere stem spat het gebrek aan ervaring van het podium af.

Nog niet rijp dus, maar hoe moet het dan?
Een lastige vraag. Laat hem eerst maar eens een publiek vinden, dankzij de radio en de streamingdiensten. Eens kijken wat interactie kan doen. En dan elke dag van de week naar de discotheek om te oefenen.

Waar gaan zijn liedjes over?
Over meisjes voornamelijk. Echte of verzonnen meisjes, maar in elk geval heel knappe en heel ingewikkelde meisjes.

Komt die Paul Sinha uit het niets?
Ja en nee. Ja in de zin: we kenden hem een half jaar geleden nog niet. Nee in de zin: dit is een logische muzikale ontwikkeling. In Engeland hoor je momenteel ook veel elektronische r&b; in Nederland heeft Paul Sinha een vrouwelijke evenknie in Linde Schöne.