Het is 1991. Het housevirus is vanuit Chicago via Ibiza in Engeland aanbeland, en na een krankzinnige tweede Summer Of Love knalt het land uit elkaar van de gigantische mega raves. Illegaal, opwindend, en zo populair dat een cross-over naar de mainstream niet uit kon blijven. Acts als The Prodigy, Leftfield en The Orb maken supervernieuwende muziek die aanslaat bij het grote publiek. En er is The KLF, op zeker moment de meest succesvolle van allemaal: ook in Nederland staat hun single ‘Last Train To Transcentral’ op nummer 2 in de Top 40, en later in hetzelfde jaar ook nog ‘Justified And Ancient’, een uitbundige track met diva-vocalen van Tammy Wynette.
Voor veel radio-luisteraars begin jaren negentig was The KLF misschien net zoiets als 2 Unlimited of Snap! - hits, hits, hits - maar niets was minder waar. Vanaf het begin al was het eerder een kunstproject, dat vragen stelde over de mainstream popcultuur juist door er vol deel van uit te maken. De groep bestaat uit Bill Drummond en Jim Cauty, twee Londenaars die eerder al muziek uitbrachten onder namen als The Justified Ancients Of Mu Mu en The Timelords. Bizarre namen natuurlijk, en hun geschiedenis staat met nog veel vreemder anekdotes. Zo plaatsten ze vreemde advertenties in popblad NME, speelden ze bij de Brit Awards een metalversie van een van hun hits en schoten ze een machinegeweer (met lege patronen natuurlijk) leeg op een zaal vol industrie-bobo's. En oh ja: ze lieten er ook nog een dood schaap achter op de afterparty.
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?