HET CONCERT:
Walk Off The Earth, Pinkpop Main Stage, zaterdag 11 juni 2016
Pinkpop: Walk Off The Earth is de vleesgeworden viral hit
Multi-instrumentalisme als circus-act
Je kent het wel: je zit op je werk, hebt eigenlijk geen tijd voor Facebook. Je droomt wat voor je uit en klikt zonder nadenken van je mail naar je browser. Een wasbeertje dat kan fietsen, een camera op de helm van een parachutespringer die van een berg af duikt… en dan: vijf mensen die samen op één gitaar een cover van Gotye spelen. Een beetje flauw, vind je, maar je moest toch lachen, en dus klik je maar op ‘like’.
DE ACT:
Na ‘echte’ talentenjachten als Idols en The Voice waren de spin-offs niet van de lucht: van kookwedstrijden tot competities waarin elk denkbaar talent telt. Het Canadese Walk Off The Earth is typisch zo’n act die je in zo’n laatste show kunt tegenkomen, naast een caviadresseur en een vuurspuwer. Dit is een vijfkoppig clubje – vier jongens en een nogal aanwezig meisje – dat van multi-instrumentalisme een circus-act maakt. Dat doen ze natuurlijk ook op het podium (waar ze uitgebreid zijn tot negen man) met een haast sektarische vrolijkheid.
HET NUMMER:
Van tevoren was de grote vraag: gaan ze die malligheid ook op het podium doen? Ja dus: aan het eind van de set verzamelen vijf van de negen bandleden zich rond een akoestische gitaar. De een bovenlangs, de ander onder, een derde ergens tussendoor. Om beurten zingen de vijf een regel, alles loepzuiver. Dan ineens slaat het vijftal linksaf naar Miley Cyrus’ 'Wrecking Ball', en door naar Magic!’s 'Rude' en Avicii’s 'Wake Me Up'. Ze weten ze wel uit te kiezen: dit zijn alleen maar hits van meer dan een half miljard plays op de streamingdiensten. Want zo krijg je het makkelijkst een viral hit: het moet appelleren aan iets dat iedereen al kent.
HET MOMENT:
Dat ze hun truc daadwerkelijk op het podium zouden gaan, doen wisten we eigenlijk al halverwege, toen de gekkigheid begon met Adele’s 'Hello'. De vijf kernleden staan met felgekleurde pvc-buizen uit de kinderwinkel te zwaaien alsof het hun piemels zijn, en zelfs de mensen die verveeld in het gras hangen rechten toch even de nek om te zien wat hier gebeurt. Tot dat moment was het allemaal nogal gewoontjes: een Pharrell-cover, een stel hypervrolijke folkpopsongs, een grote trom met een rookmachine erin, maar na 'Hello' krijgt elk liedje een eigen choreografie.
HET PUBLIEK:
Je zal hier maar staan met je Rammstein shirt, wetende dat je ook het vrolijke Doe Maar nog voor de boeg hebt. Maar er zijn ook fans hier, mensen die de broodkruimeltjes die Walk Off The Earth de hele show al neerlegde gretig verorberen. Al bij het tweede nummer teasen ze namelijk de euforische afsluiter, het lijflied: 'Sing It All Away'. Dat is het idee: zingen, lachen, dansen, en al je problemen vergeten. Het is een ijzersterke slogan, die door het enthousiaste publiek nog een tijdje doorgezongen wordt als de band al weg is.
HET OORDEEL:
Gezellig hoor, maar wij zien toch liever een wasbeer op een fiets.