Pinkpop: Besloten onderonsje van Bear's Den

Geweldige muzikanten, maar vergeten ze het publiek niet?

Eén ding staat voorop: Bear's Den weet heel goed hoe je een indrukwekkend stukje muziek maakt. Van een bugel tot synthezisers en vier verschillende gitaren, alles wordt met evenveel zorg en precisie bespeeld, maar het entertainmentgehalte was ver te zoeken.

HET CONCERT:
Bear's Den, Pinkpop Brand Bier Stage, vrijdag 10 juni 2016

DE ACT:
De alternatieve rock van deze Londonse band past perfect op een festival als Pinkpop. Bear’s Den startte in 2012 met een Amerikaanse tour in hun Volkswagenbusje met Ben Howard, Nathaniel Rateliff en The Staves. Een avontuur waar overigens een super toffe docu over gemaakt is. Dat heeft ze goed gedaan, want sindsdien zijn ze op tour geweest met o.a. Mumford & Sons en Daughter. Op 22 juli komt het nieuwe album Red Earth & Pouring Rain uit, maar laten ze daar al een paar nummers van horen?

HET NUMMER:
Natuurlijk! De band geeft halverwege de set een voorproefje van het nieuwe werk door het nummer 'Emerald' te spelen. Deze track, en de nieuwe single 'Auld Wives' die later nog werd gespeeld, doet vermoeden dat ze het iets ruiger aanpakken op de nieuwe plaat. Uiteraard blijft de folky signature behouden, maar de banjo blijft achterwegen en het klinkt het allemaal een stukje elektronischer. Voor de diehard fans een voorrecht om alvast wat meer te kunnen horen van het nieuwe album, maar het laat ook aan de andere bezoekers zien dat deze band in topvorm is.

HET MOMENT:
Hoewel ze bekend staat om hun overweldigende synthesizers en overstuurde gitaren lijkt het optreden niet op iedereen in de tent evenveel indruk te maken. Tot dat bekende nummer 'Above The Clouds Of Pompeii' wordt gespeeld. Het akoustische gitaarlijntje wordt binnen no time herkend en voor je het weet schreeuwt iedereen enthousiast richting het podium. Maar hé. Net als de bas zijn eerste noot inzet valt het geluid van de akoestische gitaar weg. 'Empty battery,' zegt frontman Andrew Davie bij het pakken van zijn elektrische gitaar. Niet dat het de band uit hun routine haalt, want iedereen blijft gewoon stug doorspelen. En voor je het weet, wordt de tent weer overvallen door een zee aan reverb en flanger.

HET PUBLIEK:
De Brand Bier Stage staat echt een stuk minder vol dan tijdens het concert van voorganger Lukas Graham. Het is duidelijk te merken dat de muziek van Bear's Den niet bij iedereen even goed valt. Zeker in het begin zie je enigszins vragende blikken: wat is dit nu eigenlijk voor muziek? Ken ik dit? Kan ik hier op dansen? Nee, daarvoor zijn deze jongens niet uitgenodigd. Wellicht is dat ook wel de reden dat maar met korte vlagen los gaat. Zo tegen het begin van de avond aan hebben bezoekers wel behoefte aan een dansje of een meezinger. Telkens start de tent met meeklappen op de maat, maar helaas zorgt de langzame opbouw van de nummers ervoor dat het enthousiasme niet echt wordt doorgezet.

HET OORDEEL:
Uit volle borst meezingen zit er helaas niet in, hooguit een beetje neuriën. Ook voor een dansje leent deze show zich niet helemaal, maar daarvoor moet men maar even wachten op Major Lazor of Red Hot Chili Peppers. Een optreden van Bear's Den betekent simpelweg luisteren en genieten. De band is niet gemaakt om een interactieve show neer te zetten. Even lijkt het tij te keren. De gitarist gebaart richting het publiek dat ze best mee kunnen klappen. Om vervolgens de interactie te laten verslappen en het publiek het er ook maar bij laat zitten. Muzikaal gezien kan er echt helemaal niets op aangemerkt worden. Je moet dan maar op te koop toe nemen, dat er er weinig visueel vermaak is.

DE FOTO: