De overeenkomsten:

Relatieve kleinschaligheid
De keuze van een terrein is van wezenlijk belang en Best Kept Secret (BKS) en Down The Rabbit Hole (DTRH) zijn neergestreken op een ongeveer vergelijkbare ondergrond: een strook land langs een recreatieplas. Dat geeft een landelijk en intiem gevoel, maar het is ook compact ingezet. Veel kleiner dan Lowlands, maar ook minder wijds dan bijvoorbeeld Into The Great Wide Open. Het lijkt er ook op dat beide terreinen relatief snel aan hun maximale capaciteit zitten, want bij verdere groei moet het festival zich om het meer heen kronkelen, waardoor de verste podia ver uit elkaar komen te liggen. Doorgroeien hoeft van de meest bezoekers waarschijnlijk ook niet, want het grote verschil met bijvoorbeeld Lowlands zal door velen als prettig ervaren worden. Bij BKS weten ze dat kennelijk ook, want het festival heeft aangekondigd ondanks de komst van Radiohead aan de capaciteit van vorig jaar vast te houden.

Programmering
Hoe je het ook wendt of keert: BKS en DTRH vissen in exact dezelfde vijver als het op namen aankomt. Vrijwel geen enkele band uit het programma van de een zou misstaan bij de ander. Bij BKS zullen ze afgelopen jaar knarsetandend gekeken hebben naar PJ Harvey en ANOHNI op DTRH, acts als Jamie XX, Bob Moses en Beck hadden ook in Beuningen niet misstaan. Hier op de 3voor12 redactie heerste de overtuiging dat DTRH al met al een beter programma had dan BKS, maar dat DTRH wel weer behoefte heeft aan een klein podium voor de echte nieuwkomers. Editors trok als headliner veel mensen naar BKS, maar is niet de gedroomde scherpe headliner van de fijnproevers, iets wat zeker wel geldt voor Radiohead. Dat ze qua profiel dicht bij elkaar liggen heeft niet alleen te maken met het vergelijkbare opzet van festivals (middelgroot, gericht op een bovengemiddeld geïnteresseerd muziekpubliek), maar ook met de tourroutes. De twee zitten tussen Primavera in Barcelona en het Engelse Glastonbury, traditioneel twee momenten waartussen veel bands een Europese tour plannen. 

De nachten
Hoewel BKS in eerste instantie beweerde niet echt de nacht in te willen, stond er afgelopen jaar toch echt een volwaardig nachtprogramma tot ruim na twaalf uur, met dj’s als Antal en Roman Flügel. DTRH ging al vanaf de eerste editie prat op een nachtprogramma, een absolute voorwaarde in de vergunning. En toch heb je tot nu toe op geen van beide het gevoel dat er echt dedicated nachtbrakers rondlopen, zoals je dat op Lowlands wel ziet. Dj’s hebben moeite de zalen echt ondersteboven te draaien, waarschijnlijk omdat het gros van de bezoekers er al een volle festivaldag op heeft zitten. Het is natuurlijk een kwestie van tijd voor de nachten echt ontvlammen.

De verschillen:

Muziek vs party
En toch zijn er ook grote verschillen. BKS heeft vijf podia, DTRH drie. Jazeker, DTRH heeft met Wilde Haren nog een podium waar acts optreden, maar daarvan wordt geen programma bekend gemaakt, en het draait er vooral om het hippe feestje. En dat geldt voor heel DTRH: superveel aandacht is besteed aan ‘spontane’ plekken Het Vuige Veld en Het Idyllische Veld. Er draaien wel dj’s, maar het gaat om de aankleding, om het gezellig drinken met je vrienden, het hoelahoepen, het kampvuur en het zelfgebouwde vlot. Je ziet dat ook direct terug in het publiek, zowel in positieve als in negatieve zin. Zien we op BKS meer serieuze baarden die puur voor de muziek komen, dan op DTRH meer kleurrijk uitgedoste mensen die zelf het festival willen maken. Het nadeel: touwtje springen achterin de tent bij Sun Kil Moon gaat misschien wat ver, en bij echt bijzondere acts als PJ Harvey en ANOHNI lijkt het dedicated publiek te ontbreken. Bij DTRH zelf lijkt men dat niet als probleem te ervaren, want door zonder ook maar een enkele bevestiging in de voorverkoop te gaan, mikt het duidelijk opnieuw op het festivalpubliek. Overigens heeft BKS met Stage 4 (wel in de timetable) ook het broodnodige 'spontane' podium, de plek waar je langsloopt als het even niet weet en verrast wilt worden, maar bij DTRH ligt die manier van festivalbeleving aan de basis van alles.

Natuur vs aankleding
Die basis-insteek wordt duidelijk onderstreept door de aankleding. Best Kept Secret laat - om het zo maar te zeggen - de natuur het werk doen op het terrein: het laat zo min mogelijk hekwerken zien, maar houdt ook de aankleding sober. Bij Down The Rabbit Hole sloven ze zich juist op dat vlak enorm uit: over de hekken hangen graszoden, de veldjes zijn subliem aangekleed, net als de eettentjes. Ook aan de details is gedacht: zelfs een afvoerslang van de urinoirs die de bossen in loopt is netjes overdekt met gras. Geen festival doet dat Down The Rabbit Hole na, zelfs Lowlands niet.

Prijs
Op prijs concurreerden de festivals de afgelopen twee jaar stevig: allebei gingen ze van start met een early bird prijs van 99 euro, allebei bleven ze ver uit de buurt van de Lowlands-prijs. Maar dit jaar is alles anders, ongetwijfeld door de bevestiging van dure act Radiohead bij BKS. De weekendprijzen gaan daar omhoog van 147,50 naar 170 euro (nog maar net goedkoper dan de early bird prijs van Lowlands), dagkaarten van 69 naar 89. Daar zullen ongetwijfeld heel wat vergaderingen aan vooraf gegaan zijn. BKS biedt een vriendenkorting per zes kaartjes. DTRH zit daar ver onder. De eerste 10.000 kaarten gaan de deur uit voor 99 euro, daarna 10.000 voor 115 euro, en zelfs de laatste tickets zijn met 129 euro een heel stuk goedkoper dan BKS. Voor DTRH kun je geen dagkaarten kopen, waarmee het duidelijk inzet op de ‘we’re in this together’ sfeer, terwijl BKS je de kans geeft een ticket te kopen voor alleen die ene favoriet.

Wat geeft de doorslag, de overeenkomsten of de verschillen?
Je moet er geweest zijn om het te weten, maar afgelopen jaar voelden BKS en DTRH overduidelijk als twee heel verschillende festivals, die allebei bestaansrecht hebben. Ja, je kunt op allebei dronken worden, en je kunt bij allebei goede bands zien, maar uiteindelijk is het toch vooral de sfeer die het verschil maakt. De festivalganger die feest vieren belangrijker vindt dan de programmering, zal zich meer thuis voelen bij DTRH, de meer dedicated muziekliefhebber die geen zin heeft in poespas moet bij Best Kept Secret zijn. 

Maar eigenlijk moet de conclusie van deze openingssalvo’s nog een heel andere zijn: BKS neemt dit jaar naar alle waarschijnlijkheid echt afstand van Down The Rabbit Hole. Met een boeking als Radiohead kruipt het festival meer tegen kroonjuweel Lowlands aan. Wat gaat DTRH hier als headliner tegenover stellen, met die lage prijs? Daar haal je geen Arcade Fire of Muse voor. Is dit het laatste jaar dat we BKS en DTRH met elkaar gaan meten?