De 12 van 3voor12: De Afrekening

Welke muzikale talenten maakten het waar in 2016?

Steven Stoffers & Klaas Bakker ,

Ieder jaar kiest 3voor12 twaalf acts die je het komende jaar scherp in de gaten moet houden. De meest veelbelovende Nederlandse bands, rappers, singer-songwriters en producers verkiezen we tot de 12van3voor12. Nu het jaar bijna ten einde is, is het tijd voor de afrekening. Welke acts hebben het helemaal waargemaakt in 2016?

1. Sevn Alias
2016 was het jaar van Sevn. Dat voorspelden we in januari al naar aanleiding van zijn show op Noorderslag, maar Sevn heeft die belofte helemaal waargemaakt. Hij speelde deze zomer op een waslijst aan festivals en dat was nog vóórdat zijn album Trap Grammy uitkwam. In krap een maand staat dat al op meer dan 8 miljoen streams en dat doet in deze lijst alleen SFB beter, maar hun album is dan ook al acht maanden oud. En dan hebben we het nog niet eens gehad over Gass, Sevns hit die op Youtube alleen al meer dan 19 miljoen streams binnen harkte.

2. SFB
Ook SFB (Strictly Family Business) heeft een topjaar achter de rug. Dansen op Labanta bleek een regelrechte streaminghit en Frenna scoorde solo een dikke radiohit (met My Love). Zijn track met Broederliefde (Ik Was Al binnen) wordt bovendien elke vrijdagavond van Appingedam tot Vaals in whatsappgroepen aangehaald. De reden dat SFB het net aflegt tegen Sevn is dat ze een langere aanloop hadden: ze waren in 2014 al aardig bekend, terwijl Sevn zijn progressie vooral dit jaar heeft geboekt. Ter vergelijking: Broederliefde had een zelfde soort aanloop als SFB, maar hebben het dit jaar nog een stuk harder waargemaakt.  

3. Amber Arcades
Het debuutalbum van Amber Arcades werd begin dit jaar met lof overladen op de internationale muziekblogs. Consequence Of Sound, normaal toch een erg kritisch muziekblog, gaf Fading Lines bijvoorbeeld zelfs een 10 uit 10. Ook wij vonden het één van de beste albums van 2016: Fading Lines was genomineerd voor een 3voor12 Award. Het leverde Annelotte de Graaf en haar band aardig wat shows op in binnen- en buitenland op, o.a. als voorprogramma van Nada Surf. Sterker nog; de agenda voor 2017 is ook al aardig gevuld met een clubtour langs de grote Nederlandse zalen. Oh, en vergeet de megahit niet: Fading Lines is behoorlijk grijsgedraaid op 3FM.  

4. Indian Askin
Over grijsgedraaid worden op 3FM gesproken: je kon dit jaar nauwelijks om Indian Askin heen. Net als in 2015 had de gitaarband met Really Wanna Tell You een dikke radiohit te pakken. Die overigens op de voet gevolgd werd door de al bijna even succesvolle single Asshole Down. En terecht, net als Amber Arcades maakte Indian Askin wat ons betreft één van de twaalf beste albums van het jaar. Ze speelden op vrijwel elk Nederlands podium dat deze zomer in de buitenlucht werd opgebouwd, maar het buitenlandse avontuur bleef nog even beperkt tot een paar data in Duitsland als voorprogramma van De Staat. We zijn dus erg benieuwd waar de band de lat voor 2017 gaat leggen.

5. Death Alley
Het is dat Sevn Alias zo met vuur spuwde anders was Death Alley er met de nummer één spot van onze Noorderslag Top 25 vandoor gegaan. Die tweede plek maakte het optreden niet minder legendarisch trouwens, wat ze geen windeieren legde voor de rest van jaar. Van Paaspop tot Where The Wild Things Are en van Roadburn tot de Zwarte Cross; overal bracht de wervelwind van Death Alley een storm van verwoesting met zich mee. De smerige klassieke gitaarrock waar de meisjes maar al te graag vooraan staan bleef misschien een beetje underground, maar daarbinnen werd de band alsmaar groter en groter dit jaar. Met een flinke Amerikaanse tour tot gevolg. Vandaag kondigden ze ook nog eens het album Live At Roadburn aan.

6. The Brahms
Een gevalletje ‘gestaag doorzetten’. Net als in 2015 waren The Brahms veel op de radio te horen en ze werden op meer dan 40 festivals geboekt (bekijk voor hun jaar in vogelvlucht maar even hun laatste single Backseat). Maar hun hit Golden hebben ze toch niet meer kunnen evenaren en echt doorstoten naar de buitencategorie was er ook nog niet bij. Het wordt verdorie tijd dat ze met een volwaardig album komen. Gelukkig zijn ze daar naar eigen zeggen druk mee bezig. 

7. Interstellar Funk
Groot worden door klein te blijven, zo kunnen we het jaar van Interstellar Funk wel omschrijven. Lopen Dekmantel en DGTL met je weg en ben je één van de grootste talenten uit de Rush Hour-stal, dan ligt de muziekwereld als dj/producer voor je open. Helemáál als je ook nog eens een residency in de School krijgt. Maar hoe mooi dat er ook allemaal uit ziet, doorbreken deed Olf van Elden dus alleen voor een klein publiek. Het blijft een beetje underground met hem, hoewel dat voor de spacey anologe synths en gedreven bas ook weer geen héél groot probleem is. 2017 wordt in ieder geval alleen maar mooier, als Interstellar Funk zijn debuut in Berghain’s Panoramabar maakt. Who needs mainstream anyway?

8. Canshaker Pi
Dat Pavement-zanger Stephen Malkmus het debuutalbum van Canshaker Pi zou produceren schepte hoge verwachtingen. Zo’n producerscredit kan natuurlijk vooral marketingtrucje zijn en vreselijk misgaan, maar in dit geval pakte het daadwerkelijk goed uit. Het album kwam net iets te laat om nog mee te kunnen dingen naar een 3voor12-award dit jaar, maar het kon zeker concurreren met Indian Askin en Amber Arcades. Het zou dus zomaar ineens een nominatie binnen kunnen slepen voor de awards van aankomend jaar. Er stond alleen geen lekker radiohitje op: Canshaker Pi is nauwelijks gedraaid. Op dat front valt het dus wat tegen. We kijken uit naar Noorderslag, waar ze weer eens kunnen laten zien wat ze live waard zijn.

9. Klangstof
Schreven we na Lowlands dat de band ‘here to stay’ is, ondertussen maakt de band vooral furore in het buitenland. Niet zo gek, nadat single Hostage vorig jaar al door Amerikaanse en Engelse blogs werd opgepikt. Debuutalbum Close Eyes To Exit werd bij ons Album van de Week, maar de echte doorbraak bleef een beetje uit. Echt veel heeft de band ook nog niet in Nederland opgetreden, welgeteld één keer na de albumrelease, maar dat gaat volgend jaar veranderen met de terugkeer naar Grasnapolsky, een spot op Motel Mozaique en shows in binnen- en jawel, buitenland. Nieuwe ronde, nieuwe kansen zullen we maar zeggen.

10. Max Meser
Was de sixties revival met Temples, Tame Impala en Foxygen nog niet compleet? Nee, want in hier in Nederland leerden we Max Meser kennen. De Engelse Spanjaard met een Nederlands paspoort blonk uit in frisse popliedjes nadat hij in 2015 de Popronde al helemaal plat had gespeeld. In 2016 speelde hij vooral in de kleine zaaltjes van het clubcircuit, bracht met Changes een prima album uit en kreeg een hoop radio-aandacht, met name bij Radio2, waar zijn stijl uitstekend past. Neem je vader dan ook volgend jaar gerust weer mee naar Burgerweeshuis in Deventer of de Victorie in Alkmaar, wanneer zijn tweede album uit is.

11. The Great Communicators
Je debuutalbumpresentatie houden op de avond van de 3voor12 Award. Het overkomt de beste, maar echt handig was het niet van The Great Communicators. Al was het alleen al omdat zangeres Gaia Slotboom trots jurylid van die Award was. Gelukkig kende 2016 heel wat hoogtepunten voor haar en haar medebandleden. Met een platendeal bij Universal, flinke airplay op 3FM en een support slot in één van de Ziggo Dome-shows van Kensington. Of ze die ooit op eigen kracht gaan vullen is een beetje gissen, maar zeker is dat er publiek is voor hun pakkende indiepopsongs.

12. Polynation
Een Amsterdams dj/producersduo omgeven door organische techno om elektronische muziek levendiger en gevoeliger te maken. Je zou zeggen dat Polynation de ideale opvolgers van Weval zijn op het Atomnation-label en in wezen zijn ze dat nog steeds. Het bleef het afgelopen jaar alleen wel relatief stil rond Hessel Stuut en Stijn Hosman. Optredens op Pitch en ADE Live waren prima in orde, maar nergens stak de buzz op die bij Weval wél kwam.