Het zijn roerige weken voor De Kift. Twee weken geleden maakte het Fonds voor de Podiumkunsten bekend dat het Noord-Hollandse gezelschap niet meer mag rekenen op subsidie. Daarmee komt een eind aan een reeks van vier termijnen waarin De Kift wel beloond werd. Al te veel tijd om te reflecteren heeft de band nog niet gehad. Zakelijk leider Marco Heyne is net terug van vakantie, zijn broer, zanger en artistiek leider Ferry Heyne is nog in het buitenland. ‘We hebben alleen wat smsjes heen en weer gestuurd. Het is voor ons een enorme teleurstelling, maar je zult van mij niet horen dat het onterecht is. Wij hebben zestien jaar steun gehad, nu is een ander aan de beurt.’

Vanaf zijn vakantie heeft Heyne zich wel verbaasd over de kritiek die De Staat ten deel viel. De Nijmeegse rockband kreeg min of meer de subsidie die De Kift in de afgelopen acht jaren kreeg, ongeveer een miljoen euro over vier jaar verspreid. ‘Ik heb hun aanvraag niet gezien, maar ik ga er vanuit dat ze een goed plan geschreven’, zegt hij. ‘Vooral van de suggestie dat ze van dat geld wel een dure auto zullen kopen, snap ik niets. Zo’n subsidietraject is niet niks. Je moet een accountant hebben, een jaarverantwoording afleggen. Vroeger was Jos van The Ex onze penningmeester, die wist echt helemaal niets van geld. Onze plannen met de band bespraken we aan de bar.’ 

Voor De Kift was de subsidiewereld in eerste instantie ook onontgonnen terrein. De band komt uit de punkscene van de jaren tachtig, en heeft een unieke vorm gevonden door muziek te koppelen aan wereldliteratuur uit onder andere Rusland. Heyne: ‘De eerste keer dat we een aanvraag indienden ging dat nog uit de losse pols. Ik zag een advertentie in de krant, de deadline was drie dagen later. Ik heb zo snel mogelijk alles op papier gezet en opgestuurd. We kregen een relatief klein bedrag. De keren erop deden we de aanvraag zoals het hoort. De subsidie betekende voor ons een professionaliseringstraject. Je gaat kunst koppelen aan mensen uit het bedrijfsleven. Een accountant van Deloitte & Touche, iemand die als marketingmanager bij de KNVB werkte, we hadden Marcel Haug van Metropolis als secretaris. Het werd echt een professionele organisatie.’

Die professionele organisatie zal nu waarschijnlijk ontmanteld moeten worden. Naast een professioneel bestuur betekende dat voor De Kift de afgelopen jaren het fatsoenlijk betalen van de muzikanten en technici, plus een fulltime dienstverband voor Ferry en Marco Heyne en mede-artistiek leider Wim ter Weele, en parttimers op promotie en administratie. En dat zal best even wennen worden. ‘Ik denk dat mijn eigen baan ook op de tocht staat’, zegt Heyne. ‘De afgelopen jaren hebben we onze albums ook zelf gefinancierd, mogelijk moeten we nu weer op zoek naar een platenlabel.’

Dat is in elk geval al gevonden voor het eerstvolgende project, een gezamenlijk album met Rats On Rafts. Dat verschijnt binnenkort bij het Engelse label van de Rotterdammers, Fire Records. ‘We kennen de Rats al een paar jaar, maar vooral sinds ze ons uitnodigden voor een gezamenlijk optreden op Metropolis. Hun show het jaar ervoor was gecanceld wegens onweer, dus ze mochten als goedmakertje een project doen. We hebben vervolgens een aantal gezamenlijke optredens gedaan, en na de laatste concludeerden we dat het jammer was als het daarmee zou eindigen. En dus hebben we een gezamenlijke plaat gemaakt in De Kade in Zaandam, een leegstaand poppodium. Geheel volgens hun visie is alles helemaal analoog opgenomen, gemixt en gemasterd. Hoe zij naar muziek kijken doet erg denken aan de scene waarin wij eind jaren tachtig ontstaan zijn, met bands als The Fall en Gang Of Four als inspiratiebronnen. Wij ontmoetten hen toen wij ons 25-jarig jubileum vierden, zij waren toen 25 jaar oud.’