Hij was al vroeg in het Rijksmuseum vanmorgen, Maceo Plex. Geduldig liet hij zich rondleiden langs de meesterwerken van onze vaderlandse geschiedenis. Zo dicht mogelijk hield hij zijn recorder bij de kapitale klassieke instrumenten die het museum in zijn collectie heeft, bewonderend bekeek hij de designs. Een uur lang stond hij stil bij dat ene grote doek. De Nachtwacht, mijmerde hij, in feite zijn wij dat met zijn allen ook. De nachtwacht, hoeders van de nacht. Ik, die man met die hoed, de mensen er omheen mijn fans.

Geintje natuurlijk. Wat echt gebeurde: grote sponsor KPN liet een feest uit de grond stampen onder de grootse gewelven van de passage. Bar erin, een enorme hoeveelheid licht, camera’s in super-HD voor een livestream, een hele hoop relaties en een paar prijswinnaars naar binnen en gaan. Het Rijksmuseum maakte zichzelf een beetje belachelijk met een hoogdravend persbericht over de manier waarop ‘modern kunstenaar’ Maceo Plex en het museum elkaar aanvullen, want uit alles schreeuwt het dat dit simpelweg de meest geslaagde marketingstunt van Amsterdam Dance Event is. Het feest waar je bij wilde zijn op de vrijdagavond.

Nu is Maceo Plex op zich wel een interessante keuze. Hij is geen DJ Mag superster in de categorie Dimitri Vegas & Like Mike of David Guetta, maar hij staat wel aan de absolute wereldtop. Het is de veel meer credible populariteitspoll van Resident Advisor waar de Amerikaan al een paar jaar in de top meedraait, een lijst die een veel beter zicht biedt op echt interessante dj’s. Want dat is Maceo Plex wel degelijk.

Al vanaf het allereerste moment onderscheidt hij zich van de kleurloze warm-up dj, die de hal nog koud opdient. Maceo Plex brengt het tempo omlaag en laat zijn epische subs door de ruimte zoemen. Hij staat bekend om zijn geduldige sound met veel open breaks. In het eerste halfuur van zijn set verrast hij bijvoorbeeld met de grootse proghouse-track Ballo dei Morti van Brassica, een duister nummer met vocoder-stemmen dat de sfeer van oude Italiaanse horrorfilms ademt. Maceo Plex neemt met 2,5 uur ook ruim de tijd om een serieuze set op te bouwen, en je weet dat hij uiteindelijk gaat leveren. Dat doet hij natuurlijk in het laatste half uur, als de strobes overuren draaien en de breaks uitmonden in steeds heftiger climaxen.

Het is toch wel interessant om te zien hoe groot het publiek is dat Maceo Plex inmiddels met zijn sound aanspreekt. Het is toegankelijk, maar zeker niet plat, een beetje zoals Tale Of Us dat eerder deze week ook al deed bij Loveland. Daarmee ben je een van de meest toonaangevende dj’s van het moment, en daarmee verdien je je marketingstunt onder het Rijksmuseum.