We vallen in bij DJ Tennis die we gelijk mogen bestempelen als een gok van Capriati die zich maar ten dele uitbetaalt. Landgenoot van Capriati Tennis is een relatieve nieuwkomer van de Awake-familie; hij draaide eerder alleen nog maar op de indoor-editie in het Klokgebouw in Eindhoven en is het vreemde neefje dat je meer associeert met house dan de spierballentechno van het Amsterdamse feestje. Zodoende kent DJ Tennis meer dalen dan pieken waarbij zijn lef mag worden genoteerd voor het draaien van onder andere Italo disco, electro en zelfs een vleugje breakbeat. Nadeel is alleen dat veel te veel tracks een tikkeltje te traag zijn of niet uitbundig genoeg. Voor meer uit de band springen is het zeker niet te vroeg, want…

Als technogrootmeester Sven Väth de Italiaan opvolgt, klinkt er een gejuich uit de Gashouder waar het respect van afdruipt. De Duitser is nog altijd van een uitzonderlijke klasse die zich vanaf het begin af aan laat zien: geen CDJ’s of laptops, maar drie draaitafels waarop Papa Väth vingervlug te werk gaat. Je kan niets anders hebben dan ontzag voor de energieke set waarbij hij zichzelf ontpopt tot zowat een B2-stealth bommenwerper: de hardste klappen komen onaangekondigd. Geen voorspelbare build-ups, maar trapsgewijs heel de Gashouder naar een hoger niveau tillen. Väth zelf heeft er ook de grootste lol in, durft het volume af en toe stevig omlaag te gooien en flirt met het publiek. Dat neemt het plezier van de Duitser over en gilt van genot als klassieker ‘Cum On’ van DJ HMC erin vliegt. De dodelijke precisie van Väth is ongekend, de lat ligt hoog voor de rest van de avond.

Dat Pan-Pot aan die lat kan tippen, is voor de gemiddelde Awakenings-bezoeker al lang geen verrassing meer. Het Duitse duo is voor veel bezoekers vanavond dé reden om te komen en dat zullen ze weten. Tassilo en Thomas kunnen qua set-up geen grotere tegenstelling zijn dan Väth: zij zijn gewapend met een arsenaal aan controllers, effectenbakken en laptops. Maar het is meer dan alleen voor de show, want Pan-Pot krijgt het onmogelijke voor elkaar door álle nummers zo vanzelfsprekend in elkaar over te laten gaan, dat de set zelf in feite één nummer wordt. Dat is het soort summum waar veel techno-dj’s van dromen, Pan-Pot doet het. De dreigende baspartijen met bijna funky ritmewerk worden enorm gewaardeerd in de Gashouder, die climax na climax ondergaat. En ook hier telt weer mee dat Pan-Pot met het soort speelplezier staat te draaien dat in ieders voordeel telt. Geknuffel met de Awakenings-kern, stiekem roken onder de booth of even een geintje maken met één van de aanwezige vrienden, het kan allemaal.

Over roken gesproken: curator Joseph Capriati staat al eventjes in de booth en werkt in korte tijd twee pakjes erdoorheen. De Italiaan is zichtbaar opgelucht én opgelaten, dat eerste omdat zijn keuzes voor vanavond uitstekend hebben uitgepakt, dat tweede waarschijnlijk omdat een set als die van Pan-Pot lastig is op te volgen. Maar de stress blijkt nergens voor nodig te zijn: bijna alle subtiliteit gaat de deur uit voor een ijzersterk begin met het soort pomptechno waar Awakenings zo om bekend staat, voorzien van het welbekende vuurwerk. De bezorgde blik bij Capriati smelt weg als een Raketje in de Gashouder. De kleine grote man draait met een enorme focus en voelt zich gesterkt door de vele aanwezige Italianen die per persoon al voor meer dan tien man kunnen dansen. Dat wordt beloond met een bang-up set die zeker het laatste half uur alle energie uit het lijf perst met klassiekers als Perpetual Motion’s ‘Keep On Dancin’’, DVS1 – Black Russian en Keith Carnal’s remix van SLV’s ‘Gizeh’. Met Alexander Kowalski’s remix van David Durango’s ‘Random Pleasure’ gaan de lichten aan. De Gashouder klapt hard voor wederom een fenomenale avond waar nog lang over zal worden nagepraat.