‘Heb je drugs bij je? Weet je zeker dat je geen drugs bij je hebt?’ Er is geen portier in Amsterdam die het je zo indringend vraagt als die bij Radion, de technobunker in Nieuw West. ‘Ook geen verdovende middelen? Nou, dan komt het nu aan op je eerlijkheid of je er in komt.’ Een meisje bij de garderobe was blij dat ze bij haar laatste kans toch dat brokje hasj in haar binnenzak nog even opbiechtte. Het is koud in de hal van Radion, het nauwelijks te verwarmen betonnen gebouw dat vroeger een tandheelkundig instituut was. Nu is het een van de meest rauwe plekken in het Amsterdamse clubleven, een plek ver buiten het reguliere nachtleven van de stad.
ADE16: Radion treft Prins Thomas in een plagerige nineties-bui
Terwijl de grote feesten van Loveland en Awakenings dik en dik uitverkocht zijn, moet het afgelegen undergroundbolwerk Radion knokken om publiek binnen te krijgen op deze donderdagavond. Het is eb en vloed in de twee zalen van de club. De intieme Bovenkamer wint uiteindelijk.
Radion is een ambitieuze club. Hier geen grote namen als Len Faki of Tale Of Us op de flyer, maar nieuwe namen als Discodromo en Moscoman, en als trekkers in nota bene de kleine zaal de Noorse discoman Prins Thomas en de Californische spacer Solar. Het is niet genoeg om de club vol te trekken vandaag, en dat levert een vreemde dynamiek op. Zo ziet een van de leden van het Amerikaanse house-kwartet Honey Soundsystem zijn publiek eerst per plaat een klein beetje toenemen, maar is vervolgens ineens iedereen weg. Amper acht man op de dansvloer. Wat blijkt: de kleine zaal is net open gegaan, en letterlijk iedereen staat bij SHMLSS, dat Lost Script’s SOP draait en de boel aan de praat heeft alsof ze aan het laatste uurtje van de nacht bezig zijn.
De zaal loopt net zo hard weer leeg als om twee uur Moscoman aan zijn liveset begint. Terecht, want de Israëlische producer heeft een belangrijke primeur: hij speelt voor het eerst in Nederland met band, zijn tweede optreden in deze formatie ooit. Hij heeft een drummer en een bassist en speelt zelfs naast allerlei synths ook nog gitaar. Het lijkt eigenlijk nog vrij weinig op de tracks zoals ze op zijn debuutplaat A Shot In The Light staan. Vooral dankzij de gitaar hoor je ineens veel duidelijker de Isralische invloeden in zijn producties, terwijl het op een ander moment weer klinkt als rasechte spaghetti-western-house. Qua referenties moe je denken aan de Oostenrijkse live house van Elektro Guzzi, maar ook aan de rammelige wave-pop van onze eigen Dollkraut. Je ziet dat hij nog flink kan groeien, maar het werkt al wel echt, met een cover van Cerrone’s Supernature als uitsmijter.
Terug naar boven voor Prins Thomas, die dus ook weer een lege zaal tegenover zich ziet, maar het loopt langzaam maar zeker vol. We kennen Prins Thomas als space disco revivalist en kundig producer, maar toch ook als een eigenwijze digger die altijd met verrassingen op de proppen komt. Hij is in een merkwaardige bui vandaag, een melige, springerige bui. Hij draait van die pushy house, afgewisseld met vreemde Afrikaanse tracks, en hij bouwt een verrassende rode lijn in door de avond; net iets te corny hit-knipogen. Zo gooit ie zomaar ineens Faithless’ Insomnia erin en even later I Felt Acid House Love van Hithouse. Dat is een curieuze plaat uit 1989 die de toen verse acid house craze vervlecht met een sample van Donna Summer’s I Feel Love. Gemaakt door een Nederlandse housepionier: Peter Slaghuis. Kennelijk heeft Prins Thomas net een partijtje Peter Slaghuis platen op de kop getikt, want even later draait hij een nog grotere curiositeit uit de vaderlandse housegeschiedenis: Broodje Jam van Duo Confiture (ook een productie van Slaghuis), een ongelofelijk melige Nederlandse variant op Pump Up The Jam.
Hij staat er breeduit bij te grijnzen, naar een gezellige puinhoop, peuk in zijn mondhoek in cowboy-stijl. Prins Thomas is hier voor fun vanavond, en niet voor de space. Dat is jammer, want niet alleen kan-ie dat goed, het is ook nog eens de specialiteit van de man aan wie hij vandaag is gekoppeld: Solar. De Amerikaan was jarenlang een goedbewaard geheim in Californië, de laatste jaren werd-ie op sleeptouw genomen door Dixon. Maar Solar zit een beetje in de tang bij Prins Thomas, die vrolijk door blijft gaan met zijn quest for cheesyness. Geef hem eens ongelijk, want hij houdt de zaal er goed mee gevuld. Pas in de laatste anderhalf uur van de nacht krijgt Solar de ruimte om zijn eigen ding te doen. Zo werd de donderdagavond van Radion net als vorig jaar een grillige, met weinig echt spectaculaire momenten, maar wel een hoop verrassingen. En zoveel humor als vandaag ga je er de rest van de week niet meer tegenkomen.