Toen 22tracks zeven jaar geleden startte zag het muzieklandschap er nog totaal anders uit dan nu. Spotify was in ons land nog niet gelanceerd, laat staan de vele concurrenten die in de loop der jaren volgden. Streaming werd door platenmaatschappijen vooral gezien als een manier om muziek te promoten. En dat deed 22tracks als geen ander: het platform was gericht op de ontdekking van nieuwe artiesten, gebruik makend van de expertise van smaakmakers in de stad. Eerst van Amsterdam, vervolgens van Brussel, Parijs en Londen, en - zo was de droom - uiteindelijk van 22 toonaangevende steden in de hele wereld.

Dat het roer nu om moet heeft mede te maken met de veranderde visie van labels, vertelt Vincent Reinders. ‘We zijn de afgelopen jaren tegen muren aan gelopen als het ging om muziekrechten. In het begin hadden we de medewerking van de majors, nu niet meer. Daarnaast zien we dat Spotify releases steeds sneller heeft. Je ziet binnen labels een tweestrijd. Met de marketingafdeling zijn we vaak hartstikke bevriend, maar de legal afdeling zegt: andere partijen betalen dik, dus dat moeten jullie ook doen. Dan kun je proberen een investering van 100 miljoen op te halen, maar als je dat niet van plan bent is het vrijwel onmogelijk de legal afdelingen te overtuigen. Ik snap ook wel dat het monetizen per stream een grote prioriteit heeft, het maximaliseren van de eerste week van een release.’

Dat betekent niet dat 22tracks geen bestaansrecht meer heeft, denkt Reinders. Het platform blijft gewoon playlists maken, omdat de vraag naar filtering van het enorme aanbod alleen maar sterker wordt. ‘En de playlists die Spotify zelf gemaakt zijn in principe gericht op een heel groot publiek, terwijl wij cateren voor de niche. Wel laten we het idee van 22 curatoren per stad los, om onszelf flexibeler te maken. Ik wil ook kunnen werken met talentvolle mensen in bijvoorbeeld Amerika of Brazilië, terwijl het praktisch onmogelijk blijkt 22tracks daar volledig uit te rollen. Het is te duur en kost te veel tijd.’

De iPhone- en Sonos-apps van 22tracks gaan verdwijnen (je moet immers abonneren op een Spotify playlist), maar het platform blijft gewoon bestaan, net als spin-off 22fest. Wel neemt Reinders afscheid van zijn compagnon Gilles de Smit, die een nieuwe uitdaging gaat zoeken. Ook de medewerker die fulltime bezig was met het uploaden van mp3’s en het checken van de rechten is in de nieuwe vorm niet meer nodig. Maar daar krijgt de luisteraar wel wat voor terug: alle muziek van majors komt ineens weer in aanmerking voor de playlists.