Voor zijn vierde album heeft de rapper uit Californië een interessante balans gevonden tussen old school gangsterrap productie en de vernieuwende geluiden van bijvoorbeeld Kendrick Lamar’s To Pimp A Butterfly, een plaat die qua thematiek veel deelt met Blank Face. ScHoolboy heeft het grotendeels over dezelfde problematiek en stijl van leven als Lamar, maar waar die zich er nadrukkelijk tegen afzet lijkt ScHoolboy het niet zozeer te verheerlijken, maar er wel middenin te zitten. Op ‘John Muir’, een verwijzing naar zijn basisschool, geeft Q een inzicht in zijn jeugd, zijn betrokkenheid bij de lokale bende en zijn vroege aanraking met wapenbezit en drugscriminaliteit.
Blank Face staat vol met referenties aan klassieke gangsterrap, soms in de tekst, met verwijzingen naar Snoop Dogg en Notorious B.I.G., soms muzikaal, zoals de vette knipoog naar ‘California Love’ in het slot van ‘Neva Change’. De flow van ScHoolboy Q, bij vlagen loom, soms plotseling dreigend en snerend, is zo sterk en zo gevarieerd dat je als luisteraar heel alert blijft. Daarbij is hij erg direct in zijn bewoordingen, waardoor de plaat niet pocherig overkomt, eerder oprecht.
‘Kno Ya Wrong’, een samenwerking met Lance Skiiwalker, is een goed voorbeeld van hoe de plaat qua productie interessant in elkaar steekt. Het nummer bestaat uit twee delen, beginnend met een klassiek geloopt pianomotiefje. ScHoolboy Q rapt er traag, bij vlagen snerend overheen. Na een korte overgang schakelt de track naar een hoger tempo, gestuwd door een breakbeat-achtige drumpartij en een scheurend gitaarriff op de achtergrond. ‘Ride Out’ is een angstaanjagende autorit met duistere beats en ScHoolboy Q op zijn scherpste toon.
De rapper heeft een paar van de grootste namen in de huidige hiphopscene voor zijn nieuwe plaat gestrikt. Kanye West op ‘THat Part’, een bedwelmende track die, mede dankzij West, aan het eind volledig ontspoort. Kendrick Lamar, net als ScHoolboy deel van het Black Hippy collectief, kon bijna niet ontbreken en is op meerdere hooks te horen. Anderson .Paak heeft de eer het album te openen op 'Torch' met de zin ‘I’d trade the noise for a piece of the divine’. Met die regel in gedachten krijgt het album een andere lading dan wanneer je alleen let op de letterlijke teksten. In de hooks geven die al gauw een beeld van drugs en het gangbestaan aan de ene kant, en de drang naar meer geld, aandacht van vrouwen en respect van gelijken aan de andere.
ScHoolboy Q lijkt op zoek naar meer, naar een hoger doel. Dat hogere doel wordt nooit concreet uitgedrukt, wel hoor je hoeveel waarde hij hecht aan familie. Het uitkafferen van zijn drugsverslaafde oom op 'Groovy Tony / Eddie Kane', of de trots voor zijn dochter op de titeltrack. De drang om iets beters van je leven te maken is op het hele album voelbaar, net als zijn afkeer van mensen die blijven hangen in een destructief patroon op 'Neva Change': ‘Your inner n**** ain’t aging, reason the hood stay shady.’ Schoolboy Q is die ellende zelf ontstegen, Blank Face is daar het getuigschrift van.