12. Balthazar – Then What (van album Thin Walls)
Op het eerste gehoor is het vooral continuïteit die de Balthazar levert op derde album Thin Walls, vernoemd naar het gebrek aan privacy dat de Belgen ervoeren op hun eindeloze Europese tournees. Bovenal slagen de Vlamingen erin elk album nét weer een tandje geraffineerder te maken. De verschillen? Vooruit, die melancholieke eerste single Then What wordt lijziger dan ooit gezongen door Maarten Devoldere, het Nick Cave-achtige Night Club is zelfs nog rauwer. De echte hit is dan weer een ingetogen, elegante ballade: Bunker deed het erg goed in de Song van het Jaar (15e) en is hét hoogtepunt van Thin Walls.
11. Kurt Vile – Pretty Pimpin' (van album b’lieve i’m going down)
Op b’lieve i’m going down scoort Kurt Vile met Pretty Pimpin’ zijn allereerste radiohit. Het is dan ook een uitstekend puntig nummer, inclusief de humoristische tekst over jezelf niet meer herkennen in de spiegel. Maar denk geen seconde dat de slackerrocker uit Philadelphia het ineens om het succes te doen is: de rest van de plaat staat vol met de wat meer duistere, gloomy gitaarliedjes die we al kenden van albums als Smoke Ring For My Halo (2011). Daarnaast experimenteert Kurt Vile met piano en banjo, en vond hij inspiratie bij de Malinese woestijnbluesrockers van Tinariwen. Het leverde een introspectieve prachtplaat op.
10. Father John Misty - Holy Shit (van album I Love You, Honeybear)
De liefde, daar gaat Honeybear over. Grootse, meeslepende liefde, die je je hele leven opnieuw doet overwegen. Op min of meer chronologische wijze vertelt Father John Misty hoe hij Emma ontmoette, met haar trouwde en vervolgens eigenschappen van zichzelf ontdekte die hij daarvoor niet zag. “Ik was verbaasd toen ik merkte dat ik jaloers, bezitterig en angstig werd”, aldus Joshua Tillman. Onder eigen naam en als drummer van Fleet Foxes oogstte hij al enige roem, maar dit album is zijn meesterwerk, waarin hij zijn cynisme en zwarte humor verbindt met oprechte liefde, in romantisch gearrangeerde folksongs. "Everything is doomed and nothing will be spared, but I love you, honeybear, honeybear, honeybear, honeybear, honeybear."
9. Carly Rae Jepsen - All That (van album E-MO-TION)
Het is een eeuwige zonde dat E-MO-TION van Carly Rae Jepsen commercieel nogal een flop is, want het is een supersmaakvolle, ijzersterk geproduceerde 80s-popplaat die aanzienlijk subtieler is dan je op basis van dat ene hitje uit 2012 zou verwachten. Ze sloeg de handen ineen met o.a. Devonté Hynes (Blood Orange), Rostam Batmanglij (Vampire Weekend) en Ariel Rechtshaid en schreef met hen heerlijke liedjes over hunkeren naar romantiek en diepere vriendschap, van de extatische uitroepen op opener Run Away With Me tot het intieme gefluister op All That. Een beetje meisjesachtig, wellicht, maar E-MO-TION is er voor iedereen die verliefd is, is geweest, of hunkert naar de liefde
8. Sufjan Stevens - Should Have Known Better (van album Carrie & Lowell)
Wie in Koninklijk Theater Carré optreedt is automatisch van de buitencategorie. Sufjan Stevens behoort dat al sinds zijn folkplaten van zo’n tien jaar terug en met name het groots gearrangeerde Illinoise uit 2005. Bij Carrie & Lowell houdt hij het een stuk dichter bij huis. Het album is geheel gewijd aan de band met zijn overleden moeder (Carrie) en haar levenspartner Lowell. Stevens’ moeder verliet het gezin toen hij nog zeer jong was, en leefde sindsdien een soort geestbestaan op afstand, dat de zanger nu weer op een intense manier tot leven wekt.
7. Alabama Shakes - Don't Wanna Fight (van album Sound & Color)
Dat verhaal van de zingende postbode is Brittany Howard van Alabama Shakes zo langzamerhand wel voorbij: rootsy soulband Alabama Shakes is een blijver. Waar hun debuutalbum mooi maar ongepolijst klonk, is Sound & Color echt een stap vooruit, met dank aan jonge producer Blake Mills. Die gaat ongetwijfeld meer klussen krijgen de komende tijd. Basis blijft natuurlijk de rauwe uithaal die Howard in huis heeft. In Don’t Wanna Fight vertolkt ze het perspectief van de vele Amerikanen die met veel moeite de touwtjes aan elkaar knopen om rond te komen.
6. Jamie XX - Loud Places ft. Romy (van album In Colour)
De Britse bleekneus Jamie XX gaf het leven kleur in 2015. We kennen hem natuurlijk van zijn melancholische producties, maar dit jaar bracht hij ons een van de leukste feelgood singles: I Know There’s Gonna Be (Good Times), met een toch wel verrassende rol voor Atlanta rapper Young Thug en Jamaicaan Popcaan. Melancholie is er natuurlijk ook, dankzij Loud Places, een track waarin The XX collega Romy zingt over het opzoeken van een stil plekje te midden van de gekte van de nacht. Het geheim van die track is natuurlijk dat overweldigende gospelkoor dat de zang ondersteunt. Een absolute knaller.
5. Hunee - Rare Happiness (van album Hunch Music)
De discussie of de in Amsterdam wonende Duitser Hunee eigenlijk wel mee mocht doen met de 3voor12 Award - de prijs voor het beste NL album van het jaar - werd eigenlijk pas gevoerd nadat vrijwel de hele redactie het de shortlist in had gestemd. Oftewel: voor zo’n plaat rek je de regels graag op. Hij won uiteindelijk, en daar bedanken wij als 3voor12 redactie de jury uitbundig voor. Hunch Music is een enorm rijke elektronische plaat, ongrijpbaar en tegelijk dansbaar. Als DJ stal Hunee de afgelopen twee jaar al heel wat harten, als producer in elk geval het onze.
4. Courtney Barnett - Pedestrian At Best (van album Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit)
De Australische zangeres Courtney Barnett was al aangenaam opgevallen met twee aan elkaar geplakte EP’s, maar haar volwaardige debuut dit jaar overtrof de verwachtingen. Vooral het supervinnige Pedestrian At Best behoort tot de beste alternatieve popsingles van het jaar. “Put me on a pedestal and I’ll only disappoint you”, snauwt ze, een van de vele zinnetjes uit haar songs die blijven hangen. Ook fraai zijn een liedje over zo’n avond dat je eigenlijk niet de deur uit wilt, maar tegelijk ook geen zin hebt in je geplande feestje (Nobody Cares It You Don’t Go To The Party) en het ongelofelijk aanstekelijke Dead Fox. En haar zien we dan weer terug op Down The Rabbit Hole.
3. Unknown Mortal Orchestra - Multi-Love (van album Multi-Love)
Ook Nieuw-Zeelander Ruban Nielson bracht dit jaar zijn beste album tot nu toe uit. De grillige gitarist groeide bovendien uit tot een solide kracht op het podium. En dat mag best een wonder heten, gezien de ontboezemingen over drugsgebruik die hij her en der in interviews deed. Die verhalen zitten voor de goede verstaander ook verwerkt in Multi-Love. Uitschieters zijn het titelnummer over een complexe driehoeksverhouding, Necessary Evil waarin Nielson de band met zijn vader herstelt, en het nummer dat we het meest op 3FM draaiden, het vreemd funky Can’t Keep Checking My Phone. Gisteren bevestigd voor Best Kept Secret 2016.
2. Tame Impala - Let It Happen (van album Currents)
Waar voor het grote publiek 2015 absoluut het jaar van de doorbraak was, kenden de liefhebbers Tame Impala natuurlijk al langer. In de 3voor12 eindlijst van 2012 stond voorganger Lonerism bijvoorbeeld ook al op nummer 3. Toch was dit toch wel een heel speciaal jaar voor de Australische band. Uitgerekend met hun langste en meest gedurfde nummer ooit pakten ze de Song van het Jaar, en ondertussen staan er zomaar nog drie steengoede singles op Currents. Tame Impala bewijst zich als een eigenwijze band die niet bang is zichzelf opnieuw uit te vinden en op een interessante manier te flirten met mainstream popmuziek. Psychedelisch, maar niet langer in zichzelf gekeerd
1. Kendrick Lamar - King Kunta (van album To Pimp A Butterfly)
2015 gaat de boeken in als het jaar waarin Kendrick Lamar opstond als de grote leider van de hiphop. En dan niet zozeer 'leider' als de populairste man van het moment, maar meer in politieke zin, als iemand die de grootste problemen in de Amerikaanse maatschappij van nu te lijf gaat met de geschiedenis als wapen. Ook de hiphopgeschiedenis kent Kendrick Lamar op zijn duimpje, en hij is vastbesloten een nieuw hoofdstuk toe toe voegen. Dat is gelukt, want To Pimp A Butterfly is een plaat waar lef en zelfvertrouwen vanaf spatten. Een artiest die nog jaren vooruit kan.