Het eerste wat opvalt aan de derde plaat Thin Walls van de inmiddels gevestigde Belgische indieband Balthazar, is dat de zang van vooral Maarten Devoldere nog lijziger is geworden. Vooral single Then What kreeg bij de eerste keer draaien op 3FM wat verbaasde reacties van luisteraars. "Ik denk dat het er gewoon wat ingegroeid is”, zegt Devoldere. “Het is niet dat we bewust zo willen zingen. We krijgen die opmerking vaak, dat we zo lijzig zingen. Voor ons voelt dat juist heel naturel.” Mede-frontman Jinte Deprez: "Je hoort ook hoe we hier nu praten: hetzelfde." Devoldere: "In veel popmuziek hoor je het andere uiterste, dat niemand zingt gelijk hoe hij praat. Op het podium is het een en al overact, en als je ze gewoon spreekt zitten ze veel dichter bij hun natuurlijke communicatie.”
Geconsumeerd worden
Tegenover Studio Brussel noemde Balthazar Then What eerder een “verwrongen lovesong”. ‘I used to think that I had it all. That was long before I knew what a girl like you could do’, gaat het refrein. Devoldere, die het nummer schreef en de leadzang voor zijn rekening neemt, legt uit wat hij bedoelt: “Zo geconsumeerd worden door verliefdheid op uw vriendin, dat u daar angstig van wordt omdat uw hele geluk ermee staat of valt. En daarmee uw zelfstandigheid ondergraven wordt. Dat voelt niet altijd aangenaam. Ik heb graag de touwtjes in handen in mijn leven, wil zelf het geluk in mijn leven bepalen. Met verliefdheid heb je op den duur niets meer in handen en verlies je de controle; je hebt het gevoel dat alles afhangt van een vrouw. Dat kan een wrange nasmaak geven. Hoewel de song ook weer één grote ode is aan die vrouw, natuurlijk.”
Balthazar: “Op tour hoorden we alles van elkaar”
Nieuwe plaat Thin Walls over leven zonder privacy
Ze werden maandag bevestigd voor Best Kept Secret en brengen deze week de nieuwe plaat Thin Walls uit: de Vlaamse indiehelden van Balthazar. Jinte Deprez en Maarten Devoldere zijn nog altijd de twee kapiteins op het schip en delen dus ook de persverplichtingen. Ze vertellen over lijzig zingen, verwrongen lovesongs, tieten signeren in Polen, Carla Bruni ontmoeten, Stromae en alles met elkaar delen op tour. “We werden uitgedaagd in andere omstandigheden liedjes te schrijven.”
Directer en levenslustiger
Zelf vinden Devoldere en Deprez Thin Walls een stuk makkelijker te verteren dan hun vorige album Rats (2012). Deprez: “Wij krijgen bij iedere plaat die we uitbrengen te horen dat het groeiplaten zijn. Ik heb daar niets op tegen, maar voor ons persoonlijk is dit onze meest directe, straightforward plaat. In de zin dat we in veel liedjes een soort naïviteit teruggevonden hebben en ons op een eenvoudiger manier kunnen uiten. Zijnde muzikaal - liedjes van twee akkoorden, in plaats van schema’s van acht akkoorden die met veel vernuft in elkaar geknutseld zijn - maar ook tekstueel: minder overdreven metaforisch of poëtisch. Daardoor voelt het minder omwonden aan, en een beetje levenslustiger. De songwriting is ook meer to the point geworden.”
Devoldere: “We probeerden niet meer cognitief iets in elkaar te puzzelen. We schreven rapper en vooral méér.” Deprez: “We hebben er niet met de klak naar gegooid, of hoe zeg je dat in Nederland?” Devoldere: “We hebben in totaal 270 nummers geschreven, waarvan er tien de plaat haalden. Eerder waren dat rond de 40 nummers.” Deprez: “Ze zijn niet allemaal om over naar huis te schrijven hoor.” Devoldere: “Misschien brengen we ooit nog wel een boxset met secret sessions uit.”
Ook live merkt Balthazar het verschil al. Deprez: “We hebben nu twee keer opgetreden met vier nieuwe nummers. Omdat ze iets uitbundiger zijn, kwamen ze makkelijk aan, zelfs bij het moeilijke publiek in Londen. Ik heb het idee dat ze ook goed in een festivalset zouden passen. Maar ja, voor hetzelfde geld heb ik het helemaal mis. Zoiets weet je nooit. Ik dacht dat Rats commercieel gezien een moeilijke plaat zou zijn, maar dat bleek uiteindelijk heel erg mee te vallen. We zijn met die plaat superver vooruit geraakt.”
Tieten signeren in Oost-Europa
Deprez stipt het zelf aan: Rats heeft Balthazar letterlijk ver gebracht. De Vlamingen hebben elke uithoek van Europa wel zo’n beetje gezien. Zo bewijst hun Instagram-profiel waar de hele tour uitvoerig is gedocumenteerd. Waar staat de band het liefst? Deprez: “Vooral de grote steden, Berlijn is altijd supertof. We deden bij de vorige tour meer shows in Oost-Europa, vooraf hadden we een beetje onderschat hoe leuk het daar is. Bijvoorbeeld in Vilnius, en verschillende steden in Polen voor de tour met Editors.”
Devoldere: “Het frappante van Oost-Europa is dat, ook al is uw plaat er niet uit of kent niemand u daar: ge wordt ontvangen gelijk dat ge Bon Jovi zijt ofzo. Die hele rockster-cultuur is veel groter. Dat is hilarisch als je uit België komt, de sfeer is zo het totaal omgekeerde. Best een keer een toffe afwisseling, die idolatrie. Ik heb nog nooit zoveel tieten gesigneerd als daar. Of dat alleen met ons te maken heeft? De restanten van de handtekeningen van de vorige bands stonden nog te lezen op die tieten."
Een subtiel volk
Er zijn landen waar Balthazar het nog veel meer gemaakt heeft, vooral Frankrijk. Wie wat verder terugscrollt op de Balthazar-instagram, ziet bijvoorbeeld een foto van de band met zuchtmeisje en ex-presidentsvrouw Carla Bruni. Deprez: “Dat was bij de Jools Holland van Frankrijk: Ratata. Het was altijd al een beetje een droom om daar te spelen. Ze hebben het nu afgeschaft, of bestaan alleen nog online of zo. Wij speelden daar en Carla Bruni ook. Niet alleen hebben we een foto bemachtigd, we stonden ook naast haar bij de aftiteling. Een persoonlijk topmomentje.”
"Ik denk dat de vorige plaat - ik weet niet waarom - iets Frans in zich had”, vertelt Deprez verder. “Iets waar Frankrijk weg van was. Ons radioverhaal in Nederland stelt natuurlijk niet veel voor, maar in Frankrijk wel. Rats werd opgepakt met niet alleen de singles, ook andere nummers. The Man Who Owns The Place was daar op de radio, inclusief outro! Dat vonden wij wel heel gek.” Devoldere: "Ik denk dat Rats een heel subtiele plaat was. In de Franse cultuur heb je die traditie ook. Het is een subtiel volk. Gainsbourg is daarnaast een grote held van ons, dus het is ook wel enigszins in onze muziek geslopen is. Iets dat ze herkennen.”
Vreemd genoeg gebeurt het in Wallonië dan weer niet voor Balthazar. Deprez: “We wachten op het boemerang-effect. Meestal moet je eerst langs Frankrijk en komt je muziek dan via een boemerang in Wallonië terecht. Maar met Then What hebben we nu voor het eerst redelijk wat airplay in Europa. Ik zie het wel goedkomen, maar het is inderdaad frappant: in België heb je nu eenmaal effectief een culturele scheidslijn en het is moeilijk om daar overheen te komen.” (De band deed een moedige poging met deze Christine & The Queens-cover in het Frans bij Giel).
Eén artiest die het lukt de barrière te doorbreken, is Stromae. Is er een connectie tussen de twee artiesten die de Belgische muziek ver over de grens brengen? Deprez: "Ik voel me eigenlijk niet méér met hem verbonden dan met de kampioen wielrennen. We zijn van hetzelfde territorium, maar voor de rest... het is wel ongelooflijk dat een Belgische artiest zo zot world domination aan het doen is. Een zeldzaamheid." Devoldere: "Stromae maakt me wel trots. Het is natuurlijk heel commerciële pop, maar superstraf gedaan. Heel sjiek dat hij in het Frans zo ver raakt." Deprez: "Het is ook heel Belgische muziek, in de zin dat het zo'n mengelmoes van invloeden is."
Privacy
Goed, in een groot deel van Europa is Balthazar wel een (middel)grote band en dat leidde vooral tot één ding: touren, touren, touren… Devoldere: “Toen we een paar maanden geleden een albumtitel moesten beslissen, werd pas duidelijk hoezeer het beeld ‘Thin Walls’ de rode draad was in het hele proces. Omdat we nu eenmaal de hele tijd op tour schreven. In de tourbus heb je sowieso geen privacy. In Gent werkten we in een klooster. Met twee gaatjes naast elkaar in de muur, we hoorden alles van elkaar. Het was een logisch gegeven de plaat zo te noemen.”
Deprez: "Minder privacy betekent efkes aanpassen, maar je leert gewoon met minder ruimte te leven.” Devoldere: "Er zijn manieren: je zet een koptelefoon op of je leest een boek, en je bent even helemaal weg. Bovendien werden we uitgedaagd om in andere omstandigheden liedjes te schrijven. Weinig privacy wordt altijd als negatief gezien; voor ons was het juist een uitdaging.”
Het 24/7 touren kostte in elk geval een personeelswisseling: drummer Christophe Claeys stapte op en werd vervangen door Michiel Balcaen. Deprez: “Het was een levenskeuze van Cristophe om niet opgeslokt te worden door één band. Hij speelt nu bij allerlei verschillende bands. Wij waren nog vol ambitie en wilden juist de hele tijd op tour. Maar we zijn nog steeds goede vrienden, hoor. Zelfs al is hij met het lief van Maarten weggelopen (lang geleden, gaat om Balthazar-violiste Patricia Vanneste, red.).”
Deprez lacht kort, denkt dan even na en besluit: “Ik had eigenlijk altijd gehoopt dat we heel veel drama zouden hebben.”
Thin Walls verschijnt bij PIAS en is tijdelijk te horen op de Luisterpaal. 13 mei staat Balthazar in de Melkweg, een maand later speelt de band op Best Kept Secret.