Awakenings Festival 2015 haalt de zelf hooggelegde lat moeiteloos

Job Jobse & Tom Trago, Kink en Nina Kraviz de grote uitschieters op de eerste dag

Ralph-Hermen Huiskamp ,

Awakenings Festival gaat al even mee, is dit jaar weer uitverkocht, en lijkt deze editie ook de weergoden enthousiast te hebben gemaakt. Op de eerste dag van het festival brandt de zon vanaf de eerste uren al vol op het terrein. De gratis uitgedeelde zonnebrandcrème is geen overbodige luxe, en geeft net dat beetje extra vakantiegevoel. Maar naast die crèmepjes zijn er natuurlijk ook belangrijkere dingen uit de kast getrokken. Enorme podia en tenten met gigantische LED-schermen en draaimolens staan opgesteld, alle technokanonnen die al jaren op het affiche prijken hebben weer de bus richting Spaarnwoude genomen.

Als je het blokkenschema goed bestudeert, zie je tussen al die veteranen toch ook genoeg frisse nieuwe namen staan. Bij Area A mag Job Jobse samen met Tom Trago  vroeg op de dag op het hoofdpodium debuteren. Jobse mag dan geen nieuwkomer zijn in de Nederlandse scene, hij moest nog altijd eens zijn debuut maken op Rocco’s jaarlijkse feestje. Bij deze dus, en hoe. Geholpen door de zon en een laatste uur vol krakers, weet het duo de vroege vogels al meteen naar binnen te trekken. DJ’s Koze kakelverse 'XTC' wiegt het veld in een aangename roes, die weer bruut beëindigd wordt door de dik aangezette bassen van Jamie XX’s 'Gosh'. Als er dan nog wat Afrikaanse klanken in gegooid worden is het zeker: de zomer is begonnen en het is feest. Een vroeg hoogtepunt voor de diehards die al snel aan de poorten stonden te rammelen.

Met acht forse podia kan het niet overal feest zijn, ook niet op een uitverkocht Awakenings. Zodra het ergens heel druk is, moet het ongetwijfeld ergens anders veel te rustig zijn. Daar komt Jimmy Edgar achter. Zijn venijnige set trekt amper publiek en lijkt veel beter tot zijn recht te komen op een tijdstip ergens diep in de nacht.

Aan de andere kant, je kan zelf ook een nachtsetting zelf creëren. Het licht wegzuigen met je muziek zodat het ook bij vol daglicht het in de tent aardedonker wordt: dat laat gelegenheidsduo Trade later op de dag zien. Surgeon en Blawan laten solo al weinig licht toe in hun set, maar samen is het al helemaal duisternis. Heel soms lijken ze even te plagen met hele korte kleurige samples. Iets wat lijkt op vogelgefluit wordt - net nadat je het kan herkennen - vervormd tot industrieel geknars. Een melodie op Kraftwerk’s 'Trans-Europe Express' vliegt na een paar seconden genadeloos uit de bocht. Toch voelt het uiteindelijk als iets teveel van hetzelfde. Het is geen enkel probleem dat er geen moment gas teruggenomen wordt, maar ze krijgen het ook niet voor elkaar om soms net die ene stap er bij te doen om de tent echt naar adem te laten happen.

Tussen alle rechttoe rechtaan techno is KiNK een welkome afwisseling. Alleen het podium al geeft het iets bijzonders. Waar de andere buitenpodia enorme bouwwerken zijn met LED-schermen en een enorme bak aan licht, staat de Bulgaar op het kleine podium aan het meertje, waar niet alleen de booth is verhoogd, maar ook de hele dansvloer. Via een klein trappetje kom je boven, zodat het, ondanks de maat van het festival, opeens als een kleine outdoor club aanvoelt.

KiNK is zo’n DJ met live-setup waar je gerust ook een hele set naar kan kijken. Voor hem staat een kermis aan kastjes, toetsen en knipperende lampjes uitgestald op tafel. Telkens als hij weer een laag introduceert houdt hij lachend het apparaat omhoog dat verantwoordelijk is voor de nieuwe geluiden. Als al dat apparatuur niet kan geven wat hij wil, dan improviseert hij. KiNK gooit er nog wat scratches overheen, of hij trommelt op zijn draaitafel voor wat extra percussie. Ondertussen groet hij alle bekenden stuk voor stuk die hij in de dansende meute voor hem ontdekt, probeert hij het hele publiek nog aan het zwaaien te krijgen, en grijnst hij zelf het hardst als een overgang zichtbaar een nieuwe energieboost geeft aan de zweterige massa.

Muzikaal gaat hij in vijf kwartier alle kanten op. Vanuit een overvloed aan percussie sijpelt er steeds meer soul door, Aretha Franklin’s 'R-e-s-p-e-c-t' vormt langaam een mantra, een punt van waaruit hij steeds meer funkaccenten legt en uiteindelijk lachend uit de bocht vliegt met stampende acid. Een remix Cylsound & The Drill’s 'Get Drill And Work' stuwt de set uiteindelijk naar het absolute hoogtepunt van de dag.

Waar KiNK bewust heen en weer slingert tussen genres, lijken Henrik Schwarz en bijna tegelijkertijd Maya Jane Coles in een andere tent zien dat je ook precies op het snijvlak tussen house en techno het spannend kan houden. Schwarz zou een technoset verzorgen, maar kan het natuurlijk niet laten zijn typische housy melodieën en bassen uit te smeren. Maya Jane Coles laat de aandacht niet verslappen door zorgvuldig met akoestische samples te strooien en weet zo, ondanks de zon, haar tent gevuld te houden.

Buiten knetteren de vlammenwerpers, lasers en vuurwerkshows bij  Len Faki en Richie Hawtin, maar binnen vliegen er bij Nina Kravitz de spreekwoordelijke vonken in haar afsluitende, pure set. Als geen ander weet ze de diepste acid en techno te mixen met de meest hijgerige en opzwepende house. Ze heeft er zelf zichtbaar ook plezier in. Telkens bij het mixen gaat de koptelefoon even op, maar zodra de overgang gedaan is gooit ze hem weer af om vervolgens zelf misschien wel het hardst van de hele tent te kunnen dansen. Knap hoe de toegankelijkheid van haar set nergens ten koste gaat van de diepgang. Voor wie genoeg heeft van de buitenlucht is Kraviz de perfecte afsluiter van de dag. 

Met acht podia hing er contant iets van keuzestress in de lucht. Aan de andere kant, met zo’n line-up als hier kan je net zo goed alleen maar rondjes lopen en je laten verrassen door wat je tegenkomt. Het is praktisch altijd goed. Het enige wat zonde is, is dat op sommige momenten enkele tenten akelig leeg waren. Wellicht heeft het bijna té goede weer daar ook iets mee te maken. Een luxeprobleem dus. Awakenings Festival is misschien niet het festival voor enorme muzikale verrasssingen, maar het is wel het festival dat qua productie en line-up al jaren de lat hoog legt voor andere grootschalige festivals. En ook dit jaar haalt het festival die zelf die lat weer moeiteloos.