Groots maar niet pompeus
Engelsman Spencer Hickman is eigenaar van Deathwaltz Records, een vinyl-only label dat zich specialiseert in heruitgaven van soundtracks. Hij bracht recent muziek van onder andere Donnie Darko en Twin Peaks uit, maar ook die van obscure horrorfilms uit de jaren zeventig en tachtig, die een universum op zich vormen. Voor Hickman en zijn collega-liefhebbers is het oeuvre van John Carpenter zo’n beetje de heilige graal. Deathwaltz bracht de afgelopen jaren de ene na de andere soundtrack van zijn hand uit. Te beginnen bij zijn grote film Escape From New York, dieper gravend naar onder andere The Fog en Halloween. ‘Ik denk niet dat er een regisseur is met een hogere hitrate dan Carpenter’, zegt hij. ‘Alle films die hij van halverwege de jaren zeventig tot 1992 maakte, zijn enorm invloedrijk, en van de meeste maakte hij zelf de soundtrack. Een van zijn eerste scores, Assault On Precinct 13 uit 1976, wordt gezien als een klassieke electroplaat. De muziek was eenvoudig, kaal en repetitief. Zo liet hij ruimte om de film te laten ademen, maar ook de muziek zelf doet dat goed. Carpenter heeft ook altijd oor gehad voor de ontwikkelingen om hem heen. Als je al zijn scores na elkaar beluistert, hoor je duidelijk een ontwikkeling. Wat dat betreft vind ik Lost Themes ook echt geweldig: het is een logisch vervolg op alles wat hij eerder gemaakt heeft, groots maar niet pompeus.’
Volgens Hickman past de hernieuwde interesse in de filmmuziek binnen een trend. ‘Met de terugkeer van het vinyl, is ook de interesse in dit soort releases sterk gegroeid,’ vertelt hij. ‘Toen ik met Deathwaltz begon, was ik de enige, nu komt er elk half jaar een nieuw label bij. En vergis je niet, veel van die oude cultsoundtracks klinken nog helemaal niet gedateerd. De muziek van Zombie Flesh Eaters, een van mijn favorieten, had gewoon dit jaar uit kunnen komen.’ Dat niet alleen, er zijn talloze producers die zich laten inspireren door het specifieke geluid van de soundtracks. Zo is er het label Giallo Disco, waarop artiesten als Alessandro Parisi en Umberto angstaanjagende discotracks uitbrengen. Het label is een directe verwijzing naar de Italiaanse ‘giallo cinema’, low budget films met veel gore over zombies en kannibalen. Een paar jaar geleden werd het internet overspoeld door ‘witch house’ acts, obscure synthesizer-acts die gretig leenden uit de filmgeschiedenis. In Nederland bracht producer Dollkraut eind vorig jaar een album uit dat overduidelijk soundtracksporen bevat. Maar ook de grote mainstream dance-act Justice gebruikte een filmthema: hun bekende track Phantom uit 2006 is vrijwel helemaal gebaseerd op het thema van Tenebre, een horror-thriller van grootmeester Dario Argento, de Italiaanse evenknie van John Carpenter.