We spreken 1995, het beroep van dj komt net op. Als niemand je belangen behartigde was dat lastig, het kon zomaar zijn dat clubs niet wilden betalen. Daarom richtte Kim Tuin, die dj Dimitri al vertegenwoordigde, samen met Eelko Anceaux (RoXy, Chemistry) het agentschap Barkers op. Het was het eerste professionele boekingskantoor voor dj’s. Toen Anceaux vijf jaar later vertrok nam Judith van Unen het stokje van hem over. Zij was al boeker voor Barkers en werd nu mede-eigenaar. Voor veel dj’s, waaronder Joost van Bellen, Carl Craig en Steve Rachmad en recenter onder meer Tom Trago en Nobody Beats The Drum, was Barkers het startpunt voor een glansrijke carrière. Daarnaast is het boekingskantoor verbonden aan onder meer Meubelstukken (Valtifest, Manifesto, Bungalup, O.W.A.P.). Kim Tuin zat de laatste jaren, naast Barkers, ook in de directie van club Trouw.
Tot op de dag van vandaag gaat het goed met het agentschap. “Het gaat nu beter dan ooit,” zegt Max Bedeker, aka dj Riptide. “Er zitten veel dj’s bij Barkers met een steady carrière. Mike Mago bijvoorbeeld staat op het punt om het internationaal te maken. Er is geen reden om te stoppen, behalve dan dat Kim en Judith zelf iets anders willen.”
Boekingskantoor Barkers stopt na twintig jaar
“Je werkt met mensen, die wil je niet verkopen”
Barkers sluit op 1 april de deuren na twintig jaar. Het was een van de eerste boekingskantoren voor dj’s in Nederland en de plek waar onder meer Dimitri, Joost van Bellen en Tom Trago hun carrière startten. “Intern zijn de opties voor een overname besproken, maar het voelt voor ons het best om de deur dicht te trekken. De keuze werd makkelijker door te kijken naar ons roster, stuk voor stuk artiesten die makkelijk ergens anders kunnen worden ondergebracht.”
Ook voor de artiesten kwam het nieuws als donderslag bij heldere hemel. Mike Mago: “Het was compleet onverwacht. Ik had al begrepen dat Barkers met iedereen een gesprekje wilde, maar dacht dat het om het jaarlijkse voortgangsgesprek ging. Zeker omdat het de laatste tijd heel goed gaat had ik niet verwacht dat zij gaan stoppen. Het was een boekingskantoor dat het werk op een hele mooie en persoonlijke manier deed. Dat er een mooie cultuur en een familiegevoel verdwijnt is treurig, maar de mensen bij Barkers gaan een nieuw avontuur aan en ik kom ze toch wel weer ergens tegen.”
Waarom stoppen?
Barkers is al jaren een gevestigde naam, waarom trekken zij de stekker er uit? “Kim en ik voelen dat het tijd is voor iets nieuws,” zegt Van Unen. “We hebben heel lang een te gekke tijd gehad en artiesten hebben er enorm kunnen groeien. Persoonlijk vraag ik mij nu af wat er nog meer is in de wereld. Er zijn intern veel gesprekken geweest en opties voor een overname zijn besproken. Het voelt voor ons het best om de deuren te sluiten. Kim en ik hebben Barkers geleid met een eigen visie en karakter. We voelen er niets voor om het te verkopen en uit handen te geven. Iemand zei tegen mij: ‘Als jullie weg zijn is het grootste deel van Barkers er uit.’ Er zouden artiesten vertrekken, en wat verkoop je dan? Je werkt met mensen, die wil je niet verkopen.”
“Uit protest stoppen met muziek maken”
Bedeker: “Kim en Judith zijn gewoon Barkers. Zij vertelden dat ze gaan stoppen, hoe heftig dat is kwam later die dag pas binnen. Iedereen is geschrokken en verdrietig, het is echt een familie die uit elkaar valt. Misschien moeten we uit protest met zijn allen stoppen met muziek maken. Maar dat is niet eerlijk als je kijkt naar al het werk dat ze in ons hebben gestoken.”
Van Unen: “Als agent heb je een aantal kwaliteiten nodig. Ik heb het zien gebeuren dat mensen de grip op de markt kwijtraakten, dat willen wij niet. Kim doet dit al twintig jaar en ik dertien. Je bent steeds met dezelfde ingrediënten aan het koken, op een gegeven moment wil je artiesten ook iets anders kunnen bieden. De keuze om te stoppen werd eenvoudiger toen we naar ons roster keken: stuk voor stuk artiesten die we makkelijk ergens anders kunnen onderbrengen, zij redden het wel. De komende twee maanden werken we nog door met veel hart en plezier. Op 1 april sluiten we een tijdperk af met een dikke glimlach, dan maken we ook bekend waar onze artiesten worden ondergebracht. Wat wij zelf gaan doen weten we nog niet, zelfs niet of we doorgaan in de muziek. Misschien ga ik wel Arabisch studeren.”