‘Hoe lang ik dacht dat het zou duren? Forever natuurlijk!’ Mr Polska eet een lekkerbek onder een beeltenis van zichzelf, in zijn eigen keuken. Daar staat hij, in zijn linkerhand een garde, in zijn rechter zijn handelsmerk: een fles wodka. Cadeautje van een popzaal ergens in het zuiden van het land. Hij weet niet meer zo goed waar, maar wel dat hem gevraagd werd een cake te bakken met wodka in plaats van melk, voor de foto. ‘Schitterend vond ik dat’, zegt Mr Polska, zoals hij dat ook tegen de plaatselijke programmeur zei, die hem bij zijn volgende bezoek een exemplaar op canvas cadeau deed. Het was de tijd van Waardevolle Gezelligheid, het debuutalbum van de rapper met Poolse roots.
Mr. Polska: "Ik dacht dat het eeuwig zou duren"
Rapper investeerde duizenden euro's in een podiumbeer
$noller. Zo heet het nieuwe album van rapper en allemansvriend Mr. Polska. Waarom? Omdat hij zich nu al verkneukelt bij het idee dat hij op een dag bij Jeroen Pauw aan mag schuiven en die de titel hardop moet noemen. Je zou het haast niet zeggen, maar Mr. Polska neemt zichzelf serieuzer dan ooit.
"Ik woonde nog bij mijn moeder"
Mr Polska hoort bij Nouveau Riche, een collectief rond beatmaker Boaz van de Beatz, met rappers als JeBroer, Stepherd en Leo. Polska was vanaf het begin de ster van het collectief, Boaz het creatieve brein, als twee handen op een buik. Nouveau Riche was de nieuwste, de jongste, de gekste, en ze maakten muziek die iedereen bloedirritant vond, behalve hun fans. En dat werden er meer en meer. De Nouveau Riches maakten een spectaculaire cross-over tussen hiphop en dance, met hyperbliepjes en harde beats, soms zelfs bijna gabber. Dat paste heel goed bij het leven dat ze leidden en wilden vastleggen, die magische tijd rond je twintigste. Serieuze beslissingen in het leven kunnen even uitgesteld worden, kwetsbare plekken worden verdoezeld met seks, drank en drugs. ‘Ik dacht dat het voor eeuwig zou duren. Ik woonde nog bij mijn moeder, we gingen dagen achter elkaar uit en maakten veel muziek, haast per ongeluk. Ongelofelijk hoeveel we uit die periode hebben kunnen putten. Ik merkte het ineens toen Boaz begon te werken met Ronnie Flex en zijn groep Lefensmannen. Ik dacht: damn, zij zijn wat Nouveau Riche een paar jaar geleden was. Wat moet ik doen, moet ik dit proberen bij te benen? Ik besloot andere muziek te gaan maken.’
Voor alle duidelijkheid: Polska is geen oude man. 25 is hij. Oud kun je dat niet noemen, vindt Polska zelf ook, maar toch ook geen 18 meer. En hij heeft een dochtertje, zij het alleen op zondag en maandag. Haar foto hangt heel groot in de gang. Verderop in zijn woonkamer een krabbeltekening, vlak naast het zwarte leren jasje waar hij in punkstijl met Typex zijn artiestennaam op gekalkt heeft. ‘Het was twee weken uit toen mijn ex me vertelde dat ik vader werd’, vertelt Polska. ‘We waren al niet meer samen, en dat ging ook echt niet meer. Ik dacht dat mijn leven helemaal op zijn kop zou staan. Ik gun mezelf nul rust, ben altijd aan de slag. Ik dacht: dat is voorbij. Ik wist ook niet hoe ik met de zwangerschap om moest gaan. Ik heb haar een tijdje bij me in laten trekken om voor haar te zorgen, maar we maakten veel ruzie. Met nog drie maanden te gaan, zei ik tegen mezelf: je kunt niet met dit gevoel rond blijven lopen tot de dag dat je vader bent, je moet het echt een plek geven. En nu kan ik me niet meer voorstellen dat ze er niet is.’
"Ik ben mijn pik in alle kutten aan het passen"
Inderdaad, $noller is een overgangsplaat. Het zuipen, het feesten, het snollen, het is er allemaal nog. In zijn huidige hitsingle heeft hij zelfs een nieuw synoniem aan zijn vocabulaire toegevoegd: Ravotten. Er is ook ruimte voor zelfreflectie, bijvoorbeeld in het nummer Ultra Traan, over zijn zusje, over wie hij altijd met broederlijke agressiviteit waakte. ‘Zij is nu volwassen, en ik ben nu mijn pik in al die kutten aan het passen.’ En er is een discotheek-smartlap waarop professioneel sloper en piratenzanger Frans Duijts meedoet. Die twee - de reusachtige volksheld en het kleine, opvliegerige rappertje - vormen een bizar duo, maar het werkt wel. ‘Het moest geen geforceerde samenwerking of carnavalsnummer worden.’
Van zijn thuissituatie merk je weinig in het album, al zit in Ultra Traan wel een verwijzing naar zijn vader, die hij nooit meer heeft gezien sinds hij op zijn derde uit Polen naar Nederland vertrok. Hij rapt: ‘Kijk die jochie, volwassen in zijn eentje. Vader was een klootzak, het kon hem niets schelen. Fietsen, vissen, scheren, meisjes, ik heb het zelf moeten leren.’ ‘Ik was met Kerst in Polen en dacht: misschien is dit het moment om kennis te maken, hij is per slot van rekening nu toch opa. Ik heb het uiteindelijk niet gedaan, maar terug in Nederland zei mijn moeder: “ik heb je vader opgezocht.” Ze had hem foto’s van mij laten zien en verteld wat ik allemaal doe, en hij had naast haar staan huilen. In mijn hoofd was mijn vader altijd een norse man die schijt had aan mij en alleen met zichzelf bezig was.’
"Boaz kan heel koud overkomen"
Terug naar de plaat. We horen gewoon nog ouderwetse Mr Polska knallers als Respecteer Mijn Gezicht, met lekkere platte slogans als ‘Boaz Van De Beatz, meisje gooi je tiets.’ En toch gebeurt er muzikaal van alles dat je nog nooit bij Polska hoorde. ‘Voor mijn doen is Ravotten bijvoorbeeld een rustige track,’ zegt Polska. ‘Maar de drop is nog altijd hard. Ik luisterde in die tijd veel naar deephouse, het was de soundtrack van het nachtleven. Lange tijd was het voor mij achtergrondmuziek, tot mijn dj aankwam met Disclosure. Verdomd, je kunt hier ook liedjes mee maken. Boaz vond het helemaal niks, hij ontkende deze stijl tot de dood. Ik moest eerst met andere producers werken om zijn interesse weer te wekken. Uiteindelijk heeft hij aan elke track gewerkt.’
Dat Boaz en Polska elkaar trouw bleven, is toch best opvallend. De laatste twee jaar is de beatmaker aan het proberen een internationale carrière van de grond te krijgen. Met name bij de Amerikaan Diplo vindt hij gehoor. Die liet hem meewerken aan zijn eigen Major Lazer project, waardoor hij het afgelopen jaar kon werken met grote sterren als Ariana Grande, Pharrell Williams en Sean Paul. Met Polska maakte hij ook een paar Engelstalige tracks. ‘Boaz kan heel koud overkomen. Voor mij gaat het zo: ik bewandel een pad, en onderweg behaal ik grote en kleine successen, die mij benzine geven om naar het eindpunt te komen. Boaz is als een gek dat pad af aan het rennen, en niks geeft hem voldoening. 13 februari komt dit album uit. Ik heb hier twee jaar aan gewerkt, mee geleefd, ik kan niet wachten tot het uitkomt. Ik vroeg hem: Boaz, hoe lang ga daar nou van genieten? Hij keek me aan en zei met een koude blik: ‘misschien een halve dag’. Dat doet pijn, je weet toch. Ik zeg ook tegen hem: Boaz jongen, het draait niet alleen om de grote successen, je moet tijd nemen om te genieten, ook al is het ‘maar’ een Nederlandstalig album. Ik heb me wel eens afgevraagd of ik vrienden met Boaz zou zijn als we geen muziek maakten. Ik ben een heel emotioneel persoon, hij niet. Ik zie Boaz meer als een grote broer, we hebben net zoveel uren gestopt in gesprekken als in muziek maken. Over volwassen worden, over de problemen waar we tegenaan lopen in het leven. Als er iets is, bel ik hem.’
Nu wil Mr. Polska niets meer aan het toeval overlaten. Hij gelooft in zijn plaat en hij investeerde duizenden euro’s in een enorme beer op het podium, zo groot dat zijn dj in de bek past. Met video mapping moet het beest alle sferen aannemen die de set vraagt. Het signaal is ondubbelzinnig: niemand mag er met zijn shine vandoor gaan. ‘Ons nummer Krokobil werd een gouden plaat, maar die hangt niet hier hoor, die hangt bij Yellow Claw. De eerste drie hits van hen waren allemaal van ons: Allermooiste Feestje, Krokobil, Nooit Meer Slapen. Aan het begin had ik daar echt moeite mee, ik had wrok. Fuck man, wat doen wij verkeerd? Maar inmiddels heeft die vraag ervoor gezorgd dat ik super blij voor hen kan zijn. Yellow Claw was meteen een merk, alles klopte: de timing van de singles, elke video nieuwe merchandise. Onze muziek was aan het borrelen, en zij hebben het een beter plaatje gegeven dan wij zelf deden. Wij waren nog maar aan het ravotten.’