PAUW, Noorderslag, Marathonzaal Oosterpoort, zaterdag 17 januari 2015
ESNS15: Met PAUW op reis naar Shambhala
Meest geboekte band Popronde presenteert een muur van psychedelica
De Prinsen van PAUW brengen je van de Marathonzaal naar verre oorden, een bombastische, dromerige reis. PAUW blaast je weg als een herfstblad, maar laat je tegelijkertijd zweven als pollen in de lente.
HET CONCERT:
DE ACT:
De bandleden van PAUW deelden dezelfde muzieksmaak: Pink Floyd, The Byrds en The Doors. Zo geschiedde. Maar het bleef niet bij pronken met andermans pauwenveren. PAUW, een bandnaam in hoofdletters, dat moet wel goed zijn. Klopt, de psychedelische rock van PAUW kan met recht een sensatie worden genoemd. Wie de Popronde heeft bezocht, kon niet om de Tukkers heen. PAUW is de meest geboekte band ooit op het nomadische festival, dik dertig gigs. Niet slecht op basis van een enkele EP van vier nummers plus een geheimpje als toetje. Dat die plaat is opgenomen in een oude varkensschuur is inmiddels al tot een cliché verworden. Daarna trokken ze uit die varkensstank weg voor een clubtour onder de vleugels van Temples. En zelden is er zo’n raak voor- en hoofdprogramma gevormd.
HET NUMMER:
'Shambhala', uiteraard. Voor festivalgangers die de betekenis nog niet kennen, Wikipedia hit it: 'Shambhala is een mythisch koninkrijk. In de teksten die verbonden zijn met de Kalachakratantra wordt het gesitueerd ten noorden van de Himalaya.' Kortom, een mijmerende reis naar de kern van het boeddhisme. Bovenal is het nummer alles waarvoor PAUW staat. De muur van keys, bas en elektrische gitaar in combinatie met de dromerige zang. Of wat te denken van de fladderende klanken van Brian Pots blokfluit die regelrecht uit een echte pauw lijken te schallen.
HET MOMENT:
Na de aankondiging van Frank van der Lende trapt PAUW af met 'Abyss', een mooi woord voor afgrond. Het publiek glijdt direct mee met de bandleden de diepte in. Een magistrale en onvergetelijke trance die aanhoudt tot PAUW vindt dat het genoeg is.
OOK OPMERKELIJK:
Sinds kort is PAUW gegroeid van een trio naar een kwartet dat regelrecht van Woodstock is weggelopen. Kees Braam is de nieuwbakken toetsenist. Een wijs besluit, want het komt de sound ten goede. De Tukkers focussen zich ieder op een eigen instrument. Zo speelt bassist Eszl Du Vois nu vrolijk op sokken - een rode en een groene - op een oosters tapijt, terwijl zijn hoofd verdrinkt in zijn zwarte hoed. Brian Pots blijft uiteraard de frontman en drummer Rens Ottink is nog immer het broertje van Thomas Berge (ja ja).
HET PUBLIEK:
Het is afgeladen vol in de Marathonzaal van de Oosterpoort. En de festivalgangers krijgen opgediend waar ze voor kwamen. Verder zijn de bandleden van PAUW nog wel ietwat introvert, er is weinig contact. Maar misschien is dat ook niet de bedoeling als psychedelische rock wordt doorgegeven via de Prinsen van Shambhala.
HET OORDEEL:
De reis die de Prinsen van Shambhala aanbieden is bombastisch, dromerig en zit vol tempowisselingen en jams waar je bij weg mijmert. Dat zit wel goed. Het smaakt naar meer. Veel meer. Dus zet de Tukkers van PAUW maar een paar weekjes achter slot en grendel. Misschien biedt die varkensschuur weer uitkomst.