Rise Against, Pinkpop 3FM Stage, zondag 14 juni 2015
Pinkpop: Ernstig rondjes rennen bij Rise Against
Punkers krijgen drie gelijktijdige cirkelpits op gang
Tim McIlrath heeft zich al na twee nummers volledig schor geschreeuwd, de aderen in zijn nek zwellen op. 'We hebben hier even rondgelopen. Blijkbaar zijn er geen in het zwart geklede bands meer die een uur tegen het publiek staan te schreeuwen. Maar dat is toevallig het enige waar wij goed in zijn.' Op het festival van The Script en OneRepublic komt Rise Against even wat cirkelpits veroorzaken.
HET CONCERT:
DE ACT:
Rise Against is een melodische hardcorepunkband uit Chicago volgens het boekje: activistische teksten, razende powerchordriffs en aanstekelijke meezingrefreinen. In 1999 begonnen, braken ze in 2008 definitief door naar het grote publiek met de poppy plaat Appeal To Reason. Leadsingle 'Savior' is nog altijd de grootste hit van de band. Het laatste Rise Against-album heet The Black Market en kwam vorig jaar uit. Thema’s zijn dit keer vooral milieuvervuiling en de olie-industrie.
HET NUMMER:
'Prayer Of The Refugee' van de plaat The Sufferer & The Witness uit 2006. Een dynamisch nummer waarin alles wat Rise Against doet erg goed samenkomt. Van de rustige coupletten naar het harde, felle en snelle refrein dat bovendien goed blijft hangen. Dat kun je niet van alle liedjes van Rise Against zeggen. Het thema, uitbuiting van immigranten, zal nog jaren urgent blijven.
HET MOMENT:
Na 'Prayer Of The Refugee' blijft frontman Tim McIlrath achter met een akoestische gitaar, de andere (overigens vrij fletse) leden verlaten het podium. De andere kant van het oeuvre van Rise Against: akoestische ballades als 'Hero of War'. Dit keer speelt hij alleen 'Swing Life Away'. En warempel, de moshpittende menigte laat zich net zo makkelijk verleiden tot meezwaaien van links naar rechts, alsof OneRepublic al begonnen is. Eén zo'n liedje is wel genoeg, maar eigenlijk is het best fijn dat de vaart er heel even uit wordt gehaald...
HET PUBLIEK:
... maar daarna wordt er weer opgewekt verder gemoshpit. Al aan het begin van de show zijn er twee grote cirkelpits naast elkaar aan de gang, als McIlrath zich er wat actiever tegenaan bemoeit zijn het er binnen no time drie. Wat verder naar achteren staan bezoekers de songs keihard mee te brullen. Feestje hoor. De frontman is er zichtbaar content mee en bedankt het publiek: 'Geweldig zijn jullie. Veel beter dan dat Britse publiek bij Download gisteren.'
HET OORDEEL:
Mensen die van De Jeugd van Tegenwoordig op het hoofdpodium hiernaartoe zijn gewandeld, moeten zich rot zijn geschrokken. Dit is andere koek, niks tongue-in-cheekness of ironie maar Oprechte Boodschappen en een en al ernst. Straight edge Tim McIlrath neemt halverwege even de tijd om ons te vertellen hoe belangrijk de muziek voor hem is, om te zeggen wat hij te zeggen heeft. Dat doet hij in songs als nieuwe single 'I Don't Wanna Be Here Anymore', over al het geweld in de wereld. AL het geweld ja, het liefst houdt Rise Against de teksten zo breed mogelijk. Maar toch is het fijn dat op het Pinkpop-van-de-softpop een in het zwart geklede band ons komt toeschreeuwen wat er misgaat. Hoeveel van die missie je uiteindelijk overbrengt aan zo'n festivalpubliek blijft altijd de vraag. In elk geval hebben we een uur lang fijn rondjes gerend.