Frank Turner and the Sleeping Souls, Pinkpop Mainstage, zondag 14 juni 2015
Pinkpop: Frank Turner verzacht Foo Fighters-kater
Dosis punk-ethiek waarmee je weer vooruit kan
Foo Fighters zijn er vandaag niet bij, maar om het leed te verzachten helpt het misschien dat de rest van de dag een beetje om de Amerikaanse grootmacht heen is geprogrammeerd. Later krijgen we nog 'Rise Against', maar we beginnen met Engelse folkpunker Frank Turner, die zelfs een stukje 'Everlong' in huis heeft. Iedereen blij.
HET CONCERT:
DE ACT:
Frank Turner was ooit zanger voor post-hardcoreband Million Dead, maar staat nu vooral bekend om zijn folkrockalbums als soloartiest. Zijn band kreeg een steeds grotere rol en is zich gaandeweg The Sleeping Souls gaan noemen. Vijf albums maakte hij er inmiddels mee. De laatste daarvan is breakup-plaat Tape Deck Heart, die twee jaar geleden uitkwam. De punk is nog altijd aanwezig in zijn muziek. Campfire Punkrock, zoals Turners eerste EP treffend heet. Met een scheut Springsteen.
HET NUMMER:
Het venijn zit hem voor Frank Turner in de kop en in de staart: single 'Recovery' van zijn laatste plaat is een bekend nummer en zet als opener meteen de energieke toon voor de show. Turner schreeuwt zich onomwonden over zijn break-up heen, het komt allemaal goed! 'It's a long road up to recovery from here / A long way back to the light.' Op het laatst gaat het nog even los met het theatrale ‘Four Simple Words’, ook van Tape Deck Heart. Een soort punkversie van een Queen-song, met een kalme pianomelodie die ontaardt in een heftige punkrocksong. En weer terug. Turner zet zijn punk-ethos nog maar eens uiteen: ‘I want bands who had to work for their keep / Drove a thousand miles and played a show on no sleep / Sleeping on the floor at a stranger’s place / Hungry just to do it all again the next day!’
HET MOMENT:
'Dankjewel! schreeuwt Turner na elk nummer. 'That’s the only Dutch I know,' excuseert hij zich halverwege de show. Het weerhoudt Turner er niet van om het eerste couplet van de song 'Eulogy' in het Nederlands te doen. Freddie Mercury wordt in de tekst vervangen door Herman Brood, het gaat ongeveer zo: ‘Niet iedereen wordt groot als Herman Brood. Ik ben een imperfect persoon geweest, ik heb mijn moeder niet trots gemaakt (…) Maar ik heb het in elk geval geprobeerd.' Leuker als je er bij was. Nog een momentje? De Foo Fighters-fans worden getroost met een klein stukje 'Everlong'. Het spijt Turner dat Grohl er vandaag niet bij is, maar de Engelsman wil wel even met overslaande stem zijn bewondering uitspreken: 'He finished the fucking show!'
OOK OPMERKELIJK:
Frank Turner houdt precies bij hoeveel shows hij heeft gespeeld. Ter informatie: dit is de 1619e.
HET PUBLIEK:
Frank Turner zet een energieke, opbeurende show neer en dat heeft direct zijn weerslag op het publiek. De bezoekers eten uit zijn hand, klappen mee, zwaaien mee, springen mee en zelfs een sit-down (de horror) is niet te veel gevraagd.
HET OORDEEL:
Supersympathieke show met precies de goede dosis boerenrock om dit de perfecte Pinkpopzondagopener te maken. Zijn teksten zijn sociaal bewust, verhalend, maar nergens echt schokkend. ‘There is no God, so clap your hands together’, zingt hij sarcastisch in 'Glory Hallelujah'. Maar tegelijk heeft Turner zijn uiterste best gedaan om niemand écht te kwetsen. Het moet tenslotte wel een gezellige festivalshow blijven. In de twee laatste nummers werkt hij toe naar een conclusie: 'So tear down the stars now and take up your guitars,' schreeuwt Turner in 'Try This At Home'. Om daar even later in 'Four Simple Words' aan toe te voegen:
‘Somebody told me that music with guitars
Was going out of fashion and I had to laugh
This shit wasn't fashionable when I fell in love
If the hipsters move on, why should I give a fuck?’
Laat Frank Turner je er maar van overtuigen dat rock niet dood is. Althans niet in Landgraaf.