Pinkpop: Kunst snuiven met het Bonnefantenmuseum

“In drie dagen net zoveel bezoekers als in een maand”

Tekst: Bas van Duren, foto's: Wil Delissen ,

Er zijn voornamelijk twee locaties op Pinkpop waarvoor een stevige plensbui een zegen is: de Brand Bier Tent en het Pinkpop-up Museum, verzorgd door het Maastrichtse Bonnefantenmuseum. Bijna helemaal achteraan in de Kalm Aan Laan, tegenover de Oerburger staat één van de weinige, volledig overdekte plekken. Met als extra bonus dat er binnen ook nog eens veel moois is te zien.

Want met twee tentoonstellingen heeft het Bonnefantenmuseum er een leuke plek van gemaakt voor de bezoekers die cultuur willen snuiven. Was vorig jaar nog de ruimte volledig bekleed met tapijten, dit jaar exposeren ex-skater/fotograaf Ed Templeton en ‘woodcut bookmaker’ Cedar Lewisohn. Woodcut bookmaking laat zich omschrijven als een kunstvorm waarbij in planken vormen worden geschreven die vervolgens als stencil worden gebruikt. Lewisohn grijpt voor zijn vormen voornamelijk terug op figuren uit Mesopotamië en het oude Egypte. Het ziet er allemaal alleraardigst uit, maar spreekt weinig tot de verbeelding. De begeleidende tekst rept van een ‘samplekunstenaar’, maar waar in de muziek van samples iets nieuws wordt gemaakt, laat Lewisohn te weinig van zichzelf zien.
 
Hoe anders zijn de foto’s van Templeton. De Amerikaan is naast professioneel skateboarder een multigetalenteerde kunstenaar en hij mag de beroemde acteur Neil Patrick Harris tot zijn fans rekenen. Niet vreemd als je de collectie ziet die Bonnefanten hier heeft geregeld. Ruim honderd foto’s tonen beelden in smaakvol zwart-wit die zijn gemaakt door een schijnbaar toevallige toeschouwer met een uitermate goed gevoel voor detail. Waar de werken van Lewisohn zijn wat ze zijn, vragen de afbeeldingen van Templeton om concentratie. De prachtige portretten van stadsnomaden en overjarige hippies, de verstilde beelden van de straten van zowat iedere metropool, de wtf-momentjes, zoals een man die een schilderij vasthoudt van seriemoordenaar John Wayne Gacy; iedere foto heeft zijn verhaal waar je de tijd voor moet nemen.

Dat vindt ook directeur Stijn Huijts van het Bonnenfantenmuseum in Maastricht en tot zijn grote deugd is de concentratie van de meeste bezoekers goed genoeg om met de nodige aandacht te blijven kijken. ‘Zoiets verwacht je in principe niet op een festival als Pinkpop, maar bijna iedereen staat hier even stil bij de foto’s.’ En de reacties? ‘Net zo gevarieerd als je verwacht’, zegt Huijts. Hij is maar wat blij om voor de tweede keer op Pinkpop te staan. ‘Verdeeld over drie dagen trekken we ergens tussen de vijf- en tienduizend bezoekers. Daar doen we normaal gesproken een maand over, sommige kleine musea zelfs een jaar.’ Volgend jaar dan weer terug? ‘Als het aan ons ligt absoluut ja.’