“My love, my love, I will play you softly like an ancient lute, I will whisper so only you can hear that my love has laid it’s root”, weent Holter zachtjes. Het is een wonderschoon, plechtig eerbetoon waarmee Holter haar show begint. Ze is een bijzonder logische boeking voor een fijnproeversfestival Le Guess Who?: Holter baseerde een album op de Griekse tragedie Hippolytus, werkte samen met de stokoude freakfolklegende Linda Perhacs - die vorig jaar in diezelfde Janskerk optrad - en nam een album vol met field recordings op. Kortom: geen al te gemakkelijke muziek. Haar laatste album Have You In My Wilderness is zowaar een tikkeltje toegankelijker en op bescheiden schaal een ‘doorbraakalbum’ te noemen. Dat is ook vanavond in de Utrechtse Janskerk te zien, al een halfuur voor het optreden begint zijn alle zitplekken bezet en de kerk stroomt nog veel voller.

Wanneer je haar live ziet, valt alles op haar plaats. Die ijle strijkpartijen - vertolkt door een violist en contrabassist - voelen nog rijker en warmer. De liedjes verbinden sixties freakfolk, hedendaags klassiek en vrijere jazz met elkaar op een hele organische manier. In Silhouette zit een waanzinnige climax, even later verzucht ze alsmaar het mantra “I don’t remember much”. In How Long? weent ze “all the people run from the horizon”, en dan krijgt deze set opgedragen aan Parijs een hele andere context.