Waar Agoria de eerste dj is waarbij de dames in het publiek op de schouders van hun mannelijk gezelschap klimmen, is Hot Since 82 de eerste dj die me bijna laat vergeten om aantekeningen te maken. Hij draait zeer dansbaar en toegankelijk, solide en laat nergens de aandacht verslappen. De woorden 'lichtvoetig' en 'lijkt op Josh Wink' uit mijn notulen staan nog te trappelen om genoemd te worden, dus bij deze. Zijn opvolger Henrik Schwarz opent melodieus en heeft meteen de hele Gashouder te pakken. Schwarz put graag uit ritmes en samples uit andere culturen. Zo draait hij zijn spannende gelaagde remix van de Soedanese Emmanuel Jal en van het Ghanese Ene Nyame ‘A’ Mensuro. Hier hoor je Schwarz op zijn best. Het is hoopgevende muziek met een onweerstaanbare drive. Deze tracks staan lijnrecht tegenover doodsaaie passages verderop in zijn set met een laffe kickdrum en zaaddodende saxofoonmotiefjes, vergezeld door een zuchtende robotstem. Soms stelt hij het geduld enorm op de proef, dan weer vliegt de tijd voorbij.
ADE15: Totaalspektakel Awakenings ontroert en ontspoort
Joris Voorn schept liefde, Green Velvet chaos
De derde Awakenings nacht benevelde de Gashouder urenlang met dromerige techno. Dansend onder de schittering van een enorme discobal omringd door vlammen, een zeer intensieve perfect gecoördineerde lichtshow, compleet met CO2-kanonnen en zelfs vuurpijlen die over het publiek heen zoeven. Techno is de soundtrack van het totaalspektakel met een hoofdrol voor Nederlands hofleverancier Joris Voorn. De muziek is gedurende de nacht overwegend melodieus met hier en daar een gevoelige bui. Het echte onweer barst pas los bij de set van Green Velvet.
Headliner Joris Voorn piekt vroeg met een eigen edit van What’s A Girl To Do van Fatima Yamaha. Ook vrijdag bij Seth Troxler was het een van de hoogtepunten. Is dit de belangrijkste hit van ADE? Voorn beukt snel door met kale techno, terwijl heuse vuurpijlen over de menigte scheren. Qua special effects doet Awakenings soms denken aan een EDM-show, met de enorme lasers en rookkanonnen, maar alles is net wat stijlvoller verzorgd. Een enorme gestripte rubix-kubus is het hart van de lichtshow, waarin elk onderdeel apart wordt bestuurd en steeds weer nieuwe vormen kan creëren.
Joris Voorn creert vooral romantiek op de dansvloer, met bijvoorbeeld de inhaker ‘I Had This Thing’ van Röyksopp, in Voorns eigen remix uiteraard. Hier zijn ongetwijfeld nieuwe liefdes opgebloeid. Ook het draaien van zijn grootste hit Ringo is een magisch moment, waarbij er natuurlijk honderden telefoons de lucht in gaan om dit moment thuis nog eens te kunnen nabeleven.
Enige smetje op de set van Voorn is de geforceerde poging een sitdown te ensceneren. De mc van de avond lijkt niet te beseffen dat het voordeel van een microfoon is dat je niet hoeft te schreeuwen. Onverstaanbare oerkreten waar soms nog net ‘Henrik Schwarz’ of ‘Jowis Voown’ uit te ontcijferen is, schallen door de enorme hal. Waarschijnlijk heeft hij er al een paar nachten op zitten en heeft hij zijn articulatie op een ander feestje laten slingeren. Aan de oproep om allemaal op de vloer te gaan zitten, geeft maar de helft van de zaal gehoor.
Al gauw neemt Green Velvet het over. De 48-jarige dj uit Chicago met de bescheiden groene hanenkam is misschien een vreemde eend in deze line-up, maar het is goed te begrijpen waarom juist hij de laatste set voor zijn rekening neemt. Het volume gaat op 11, geen emotie, geen romantiek, alleen maar rammende beats. Bij zijn hit Lazer Beams worden de klinkende lasers ook daadwerkelijk gevisualiseerd door, je raadt het al, lasers die perfect getimed over de kolkende massa heen schieten. De massa beeft, de tribune trilt, de zaal explodeert. Het contrast met de massagetafel even verderop in de zaal kan haast niet groter: hoe kunnen mensen ooit ontspannen bij deze muziek? Na een ongemakkelijke, minutenlange speech van Green Velvet op een nog altijd niet aflatende technobeat lijkt het meeste kruit verschoten te zijn. Het is inmiddels half 8. Ik heb trek in een bakje koffie.